Vraag
Wat is de definitie van zonde?
Antwoord
Zonde wordt in de Bijbel beschreven als het overtreden van de wet van God (1 Johannes 3:4) en als een opstandigheid tegen God (Deuteronomium 9:7; Jozua 1:18). De zonde begon met Lucifer, de “morgenster, zoon van de dageraad”, de mooiste en machtigste van alle engelen. Hij nam echter geen genoegen met deze positie en hij verlangde er zelfs naar om zelf de hoogste God te zijn. Dit betekende zijn ondergang en het begin van de zonden (Jesaja 14:12-15). Hij kreeg zijn nieuwe naam Satan en verleidde het menselijk ras tot de zonde in de hof van Eden, waar hij Adam en Eva de verleiding voorschotelde dat zij dan “als God zouden zijn”. Genesis 3 beschrijft hun opstand tegen God en Zijn geboden. Sinds die tijd is de zonde door de generaties van de mensheid heen overgeleverd en hebben wij, Adams nakomelingen, de zonde van hem geërfd. Romeinen 5:12 vertelt ons dat de zonde via Adam de wereld binnenkwam en dat zo de dood aan alle mensen werd doorgegeven want “het loon van de zonde is de dood.” (Romeinen 6:23)
Via Adam kwam de aangeboren neiging om te zondigen het menselijke ras binnen en werden mensen van nature zondaars. Toen Adam zondigde werd zijn innerlijke aard door zijn opstandige zonde getransformeerd, wat hem een geestelijke dood en verdorvenheid bracht die aan alle mensen na hem zou worden overgedragen. Het is niet zo dat mensen zondaars worden omdat zij zondigen; mensen zondigen omdat zij zondaars zijn. Deze toestand staat bekend als “geërfde zonde” of “erfzonde”. Net zoals wij lichamelijke karakteristieken van onze ouders erven, erven we onze zondige aard van Adam. Koning David weeklaagde in Psalm 51:5 over deze toestand van de gevallen menselijke aard: “Ik ken mijn wandaden, ik ben mij steeds van mijn zonden bewust” (andere vertalingen zeggen in dit vers: “Ik ken mijn wandaden, ik was al zondig sinds mijn moeder van mij in verwachting raakte”).
Een ander soort zonde staat bekend als “toegerekende zonde”. Het Griekse woord dat we hier vertalen met “toegerekend” werd in zowel financiële als wettelijke contexten gebruikt. Dit woord betekent dat er iets wordt weggenomen van de rechtmatige eigenaar en vervolgens aan iemand anders wordt toegewezen. Voordat de Wet van Mozes werd uitgevaardigd, werd de zonde nog niet aan de mens toegewezen, hoewel mensen wel al zondaars waren vanwege de erfzonde. Maar nadat de Wet aan de mensen werd gegeven, werden overtredingen van die Wet aan hen toegewezen; ze werden hen nu aangerekend (Romeinen 5:13). Zelfs al vóór de overtredingen van de wet aan de mensen werden toegeschreven heerste de uiteindelijke straf voor de zonden (de dood, zie Romeinen 5:14). Alle mensen in de tijd van Adam tot Mozes waren aan de dood onderworpen, niet vanwege hun zondige daden die de Mozaïsche Wet overtraden (die zij indertijd niet hadden), maar vanwege hun eigen geërfde zondige natuur. Na Mozes waren mensen aan de dood onderworpen vanwege zowel de van Adam geërfde zondige aard als de zonden die hen werden aangerekend omdat zij Gods wetten overtraden.
God gebruikte het principe van deze “toewijzing” in het voordeel van de mensheid toen Hij de zonde van alle gelovigen op de rekening van Jezus Christus bijschreef, die aan het kruis de straf voor die zonden (de dood) betaalde. Door onze zonden zo aan Jezus toe te rekenen behandelde God Hem alsof hij een zondaar was, ook al was Hij dat niet, en liet Hij Hem sterven voor de zonden van alle mensen die ooit in Hem zouden geloven. Het is belangrijk dat we begrijpen dat onze zonden aan Hem werden overgedragen, maar dat Hij de zondige aard nooit van Adam had geërfd. Hij droeg de straf voor onze zonden, maar Hij werd Zelf nooit een zondaar. Zijn pure en perfecte aard werd door de zonde niet aangetast. Hij werd behandeld alsof Hij schuldig was aan alle zonden die ooit werden begaan door de mensen die in Hem geloven, ook al beging Hij zelf nooit enige zonden. In ruil hiervoor wees God de rechtschapenheid van Christus aan de gelovigen toe en werd Zijn rechtschapenheid op onze rekening bijgeschreven, net zoals onze zonden op Zijn rekening werden bijgeschreven (2 Korintiërs 5:21).
Persoonlijke zonde bestaat uit de zonden die elke dag door alle mensen worden begaan. Omdat wij een zondige aard van Adam hebben geërfd, begaan we individuele, persoonlijke zonden. Dat zijn alle soorten zonden van schijnbaar onbeduidende “leugentjes om bestwil” tot moord. Mensen die hun geloof niet in Jezus Christus hebben geplaatst moeten de prijs voor deze persoonlijke zonden betalen, net als voor de erfzonde en de toegerekende zonde. Maar gelovigen zijn verlost van de eeuwige straf voor de zonde (de hel en een geestelijke dood). Nu hebben we de keuze of we wel of niet persoonlijke zonden zullen begaan, omdat we door de Heilige Geest die in ons huist de kracht hebben om zonden te weerstaan. De Heilige Geest heiligt ons en maakt ons ervan bewust dat we zondigen wanneer we zondigen (Romeinen 8:9-11). Wanneer we onze persoonlijke zonden aan God bekennen en Hem om vergeving voor deze zonden vragen, dan worden we hersteld tot een perfecte gemeenschap en relatie met Hem. “Belijden we onze zonden, dan zal hij, die trouw en rechtvaardig is, ons onze zonden vergeven en ons reinigen van alle kwaad.” (1 Johannes 1:9)
Erfzonde, toegerekende zonde en persoonlijke zonde – deze zijn allemaal met Jezus aan het kruis geslagen, en daarom geldt nu het volgende: “In hem zijn wij door zijn bloed verlost en zijn onze zonden vergeven, dankzij de rijke genade die God ons in overvloed heeft geschonken.” (Efeziërs 1:7-8)
Wat is de definitie van zonde?
