Vraag
Wat is dispensationalisme, en is het Bijbels?
Antwoord
Het dispensationalisme is een theologisch raamwerk met twee belangrijke karakteristieken. (1) Een consequent letterlijke interpretatie van de Schriftteksten, in het bijzonder van de profetieën. (2) Een onderscheid tussen Israël en de Kerk in het plan van God.
(1) Dispensationalisten beweren dat hun hermeneutische principe bestaat uit de letterlijke interpretatie. “Letterlijke interpretatie” betekent dat elk woord die betekenis wordt toegekend die in het alledaagse gebruik het meest voorkomend is. Symbolen, beeldspraken en typeringen worden zo in deze methode allemaal op een eenvoudige manier geïnterpreteerd en zijn op geen enkele wijze strijdig met de letterlijke interpretatie. Zelfs symboliek en figuurlijke uitdrukkingen behelzen een letterlijke betekenis.
Er zijn op zijn minst drie redenen waarom dit de beste manier is om de Schriftteksten te bekijken. Ten eerste lijkt het doel van de taal zelf, filosofisch gezien, te vereisen dat we deze letterlijk interpreteren. God gaf ons de taal om met de mens te kunnen communiceren. De tweede reden is Bijbels. Elke profetie over Jezus Christus in het Oude Testament werd letterlijk vervuld. De geboorte van Jezus, de bediening van Jezus, de dood van Jezus en de opstanding van Jezus vonden allemaal precies en letterlijk plaats zoals in het Oude Testament werd voorspeld. Er bestaat geen vervulling van deze profetieën in het Nieuwe Testament die niet letterlijk is. Dit biedt een krachtige ondersteuning voor de letterlijke methode. Als in de bestudering van de Schriftteksten geen letterlijke interpretatie wordt gebruikt, dan bestaat er geen objectieve standaard waarmee de Bijbel begrepen zou kunnen worden. Ieder mens zou dan de Bijbel kunnen interpreteren zoals dat hem zelf het beste uitkomt. De Bijbelse interpretatie zou vervallen tot “wat deze passage voor mij betekent…” in plaats van “de Bijbel zegt…”. Helaas is dit al het geval voor een groot gedeelte van de tegenwoordige “Bijbelse” interpretaties.
(2) De dispensationele theologie gelooft dat er twee afzonderlijke volken van God zijn: Israël en de Kerk. Dispensationalisten geloven dat een mens altijd door middel van geloof wordt gered (geloof in God in het Oude Testament; specifiek in God de Zoon in het Nieuwe Testament). Dispensationalisten geloven dat Israël in Gods plan niet is vervangen door de Kerk en dat de beloften uit het Oude Testament niet zijn overgedragen aan de Kerk. Zij geloven dat de beloften die God in het Oude Testament aan Israël maakte (wat betreft land, nakomelingen en zegeningen) uiteindelijk vervuld zullen worden in de duizendjarige periode waarover in Openbaring 20 wordt gesproken. Zij geloven dat God Zich in de toekomst weer op Israël zal concentreren, net zoals Hij Zich in dit tijdperk concentreert op de Kerk (Romeinen 9-11).
Met dit raamwerk als basis geloven Dispensationalisten dat de Bijbel in zeven dispensaties is gerangschikt: Onschuld (Genesis 1:1 – 3:7), Geweten (Genesis 3:8 – 8:22), Menselijk bestuur (Genesis 9:1 – 11:32), Belofte (Genesis 12:1 – Exodus 19:25), Wet (Exodus 20:1 – Handelingen 2:4), Genade (Handelingen 2:4 – Openbaring 20:3) en Het Messiaanse Vrederijk of Duizendjarige rijk (Openbaring 20:4 – 20:6). Deze dispensaties zijn geen weg naar de verlossing, maar manieren waarop God een relatie met de mens heeft. Het dispensationalisme, als raamwerk, resulteert in een premillennialistische interpretatie van de wederkomst van Christus, en in de meeste gevallen in een pretribulationistische interpretatie van de opname van de Gemeente.
English
Wat is dispensationalisme, en is het Bijbels?
