Vraag
Wie waren de Farizeeën en de Sadduceeën?
Antwoord
De Evangeliën vermelden veelvuldig de Sadduceeën en de Farizeeën, omdat Jezus voortdurend met hen botste. De Sadduceeën en de Farizeeën vormden de heersende klasse in Israël. Er zijn veel overeenkomsten tussen de twee groepen maar er zijn ook belangrijke verschillen.
De Sadduceeën: In de tijd dat Christus op aarde was, de tijd van het Nieuwe Testament, waren de Sadduceeën aristocraten. Zij waren meestal welgesteld en bekleedden machtige functies, inclusief die van de voornaamste priesters en hogepriester, en hadden de meerderheid van de zeventig zetels van de hoge raad die het Sanhedrin heette. Ze deden hun best om de vrede te bewaren door in te stemmen met de beslissingen van Rome (Israël stond in die tijd onder Romeins gezag) en leken zich meer bezig te houden met politiek dan met religie. Omdat ze inschikkelijk waren ten opzichte van Rome en de welgestelde hogere stand vormden, hadden ze niet zo’n goede band met de gewone man en stonden ze ook niet in zo’n hoog aanzien bij de gewone man. De gewone man had meer op met degenen die tot de partij van de Farizeeën behoorden. Hoewel de Sadduceeën de meerderheid van de zetels in het Sanhedrin bezaten, blijkt uit de geschiedenis dat ze vaak moesten instemmen met de ideeën van de Farizese minderheid, omdat de Farizeeën populair waren bij het volk.
In religieus opzicht waren de Sadduceeën conservatiever in één belangrijk aspect van hun leer. Volgens de Farizeeën hadden mondelinge tradities hetzelfde gezag als het geschreven Woord van God, terwijl de Sadduceeën alleen het geschreven Woord beschouwden als van God afkomstig. De Sadduceeën behielden het gezag van het geschreven Woord van God, in het bijzonder de boeken van Mozes (Genesis tot en met Deuteronomium). Hoewel dit prijzenswaardig is, waren hun leerstellingen verre van volmaakt. Onderstaande lijst is een opsomming van zaken waar zij in geloofden maar die strijdig waren met de Schrift:
1. Ze waren dusdanig extreem zelfvoorzienend dat zij de betrokkenheid van God bij het alledaagse leven ontkenden.
2. Ze ontkenden de opstanding van de doden volstrekt (Matteüs 22:23; Marcus 12:18-27; Handelingen 23:8).
3. Ze ontkenden enig bestaan van een leven na de dood. Ze geloofden dat de ziel verloren ging bij de dood en dat er dus geen straf of beloning zou zijn na het aardse leven.
4. Ze ontkenden het bestaan van een spirituele wereld, d.w.z. engelen en demonen (Handelingen 23:8).
Omdat de Sadduceeën zich meer met politiek dan met religie bezighielden, maakten ze zich niet druk om Jezus totdat ze bang werden dat Hij wellicht ongewenste aandacht van de Romeinen zou trekken. Op dat moment verenigden de Sadduceeën en Farizeeën zich en ontstond een samenzwering om Christus ter dood te laten brengen (Johannes 11:48-50; Marcus 14:53; 15:1). Andere verwijzingen naar de Sadduceeën zijn te vinden in Handelingen 4:1 en Handelingen 5:17. Bovendien impliceert de historicus Josephus dat de Sadduceeën betrokken waren bij de dood van Jakobus (Handelingen 12:1-2).
Het bestaan van de Sadduceeën kwam ten einde in 70 na Christus. Omdat deze partij bestond vanwege hun politieke banden en religieuze betrekkingen met de priesters, werden zij weggevaagd toen Rome Jeruzalem en de tempel in 70 na Christus verwoestte.
De Farizeeën: in tegenstelling tot de Sadduceeën waren de Farizeeën over het algemeen zakenmensen uit de burgerij, waardoor zij in contact stonden met de gewone man. De Farizeeën stonden bij de gewone man in veel hoger aanzien dan de Sadduceeën. Hoewel zij een minderheid vormden in het Sanhedrin en veel minder priesterfuncties bekleedden, lijkt het er op dat zij veel meer beslissingen van het Sanhedrin konden beïnvloeden dan de Sadduceeën omdat, wederom, zij de steun van het volk hadden.
In religieus opzicht beschouwden ze het geschreven Woord als ingegeven door God. Ten tijde van Christus' bediening op aarde bestond dit geschreven Woord uit wat wij nu kennen als het Oude Testament. Maar zij verleenden mondelinge tradities net zoveel gezag en probeerden dat standpunt te verdedigen door te zeggen dat die overdracht nog stamde uit de tijd van Mozes. Omdat mondelinge overdracht door de eeuwen heen niet gelijk blijft, vormden deze tradities een aanvulling op Gods Woord, hetgeen verboden is (Deuteronomium 4:2). De Farizeeën deden hun best om deze aanvullingen net als het Oude Testament strikt te gehoorzamen. De Evangeliën staan vol met voorbeelden van situaties waarin de Farizeeën hun mondelinge tradities als gelijkwaardig aan Gods Woord benaderen (Matteüs 9:14; 15:1-9; 23:5; 23:16, 23, Marcus 7:1-23; Lucas 11:42). Maar ze bleven wel trouw aan Gods Woord in andere belangrijke leerstellingen. In tegenstelling tot de Sadduceeën geloofden zij het volgende:
1. Ze geloofden dat God alles beheerst, maar dat beslissingen van individuele personen ook bijdragen aan de levensloop van een mens.
2. Ze geloofden in de opstanding van de doden (Handelingen 23:6).
3. Ze geloofden in een leven na de dood, met een gepaste beloning en straf op individuele basis.
4. Ze geloofden in het bestaan van engelen en demonen (Handelingen 23:8).
Hoewel de Farizeeën rivalen waren van de Sadduceeën, slaagden ze er in om het op één punt eens te worden — het proces van Christus. Hier verenigden de Sadduceeën en Farizeeën zich om Christus ter dood te brengen (Marcus 14:53; 15:1; Johannes 11:48-50).
Terwijl de Sadduceeën ophielden te bestaan na de vernietiging van Jeruzalem, bleven de Farizeeën, die zich meer met religie dan met politiek bezighielden, wel bestaan. De Farizeeën waren zelfs tegen de opstand die de verwoesting van Jeruzalem in 70 na Christus ten gevolge had, en ze waren de eersten die naderhand vrede sloten met de Romeinen. De Farizeeën waren ook verantwoordelijk voor de samenstelling van de Misjna, een belangrijk document met betrekking tot het voortbestaan van het Jodendom na de verwoesting van de tempel.
Zowel de Farizeeën als de Sadduceeën werden veelvuldig door Jezus terechtgewezen. Wellicht de beste les die wij kunnen leren van de Farizeeën en de Sadduceeën is dat we niet zoals hen moeten zijn. Anders dan de Sadduceeën moeten wij alles geloven wat de Bijbel zegt, inclusief de wonderbaarlijke dingen en het leven na de dood. Anders dan de Farizeeën mogen we tradities en overdracht niet hetzelfde gezag toekennen als de Schrift, en we mogen niet toestaan dat onze relatie met God zich beperkt tot een wettische lijst van regels en rituelen.
English
Wie waren de Farizeeën en de Sadduceeën?
