Vraag
Wat is glossolalie?
Antwoord
Glossolalie of glossolalia is een fenomeen dat soms beschreven wordt als “extatische uitingen”. Het betekent het ten gehore brengen van onverstaanbare, “taalachtige” geluiden terwijl men in een staat van extase verkeert. Glossolalie wordt soms verward met xenoglossie (ook wel xenolalie), hetgeen de Bijbelse gave van de klanktaal is. Maar terwijl glossolalie gebrabbel in een onbestaande taal is, is xenoglossie de vaardigheid om vloeiend een taal te spreken die de spreker nooit geleerd heeft.
Bovendien hebben studies aangetoond dat glossolalie een aangeleerd gedrag is, terwijl xenoglossie geen aangeboren of natuurlijke vaardigheid is. Onderzoek van het Amerikaanse Lutheran Medical Center toont aan dat glossolalie vrij eenvoudig geleerd kan worden op basis van simpele instructies. Als zodanig bleek dat studenten “in tongen” konden spreken zonder enige aanwijzing van een tranceachtige gevoelloosheid of gedrag. Een andere test die werd uitgevoerd met 60 studenten toonde aan dat 20 procent van hen in staat was om glossolalie exact na te bootsen, nadat zij er een minuut lang naar hadden geluisterd. Na enige oefening kon 70 procent het succesvol nabootsen.
Glossolalie kun je tegenkomen in zo ongeveer alle delen van de wereld. Heidense religies over de hele wereld zijn geobsedeerd door het spreken in tongen. Daaronder ook de sjamanen in Soedan, de Shango-sekte van de Westkust van Afrika, de Zor-sekte in Ethiopië, de voodoocultuur in Haïti en de Aborigenes van Zuid-Amerika en Australië. Het mompelen of spreken van wartaal die uitgelegd wordt als diepgaande mystieke inzichten wordt al sinds de oudheid gebezigd.
In principe zijn er twee aspecten aan glossolalie. Het eerste betreft het praten of mompelen in geluiden die klinken als een taal. Vrijwel iedereen kan dit; zelfs kinderen kunnen, voordat zij leren praten, echte taal nabootsen, hoewel je er niets van kunt verstaan. Daar is niets buitengewoons aan. Het andere aspect van glossolalie is extase, of de vertoning van een tranceachtige verheffing. Daar is ook niets buitengewoons aan, hoewel het moeilijker met opzet te doen is dan alleen het voortbrengen van taalachtige geluiden.
Er zijn Christenen, met name in de Pinksterbeweging, die geloven dat er een bovennatuurlijke verklaring is voor glossolalie die overeenkomt met wat in het Nieuwe Testament beschreven wordt. Zij geloven dat de gave van tongentaal (ook wel “talen van de Geest” genoemd) vooral bedoeld is als bewijs voor de aanwezigheid van de Heilige Geest in hen, net als op de Pinksterdag (Handelingen 2) zoals geprofeteerd door Joël (Handelingen 2:17).
Onder de Christelijke kerken die glossolalie omhelzen, is er geen algemene overeenstemming over hoe het werkt. Zo houden sommigen bijvoorbeeld vol dat het werkelijk een gave van de Heilige Geest is, terwijl anderen het belang ervan minimaliseren en zeggen dat volgens de leer van Paulus de gave van “klanktaal” lang niet zo belangrijk was als de andere gaven van de Heilige Geest (zie ook 1 Korintiërs 13). Er zijn ook mensen die de kerk niet willen verdelen met zulke kwesties, door er helemaal niet over te spreken of ze af te doen als een simpele psychologische ervaring. En dan zijn er nog mensen die glossolalie beschouwen als een bedrog van Satan zelf.
Exotische talen worden overal in de wereld gehoord en begrepen, maar bestaande talen worden niet gehoord of begrepen wanneer ze uitgesproken worden in “extatische uitingen” of “klanktaal”. Wat we wel horen is een overdaad aan “hype”, beweringen, verwarring en lawaai. We kunnen eenvoudigweg niet stellen dat “wij hen allemaal in onze eigen moedertaal horen [begrijpen]” (Handelingen 2:8) zoals in de tijd van de eerste kerk.
Kort samengevat is glossolalie niet de Bijbelse gave van tongentaal. Paulus maakte duidelijk dat de gave van de tongentaal vooral bedoeld was als een teken voor ongelovigen, en voor de verspreiding van het goede nieuws, het Evangelie van Christus (1 Korintiërs 14:19, 14:22).
English
Wat is glossolalie?
