Het boek 1 Samuël
Datering: De boeken 1 en 2 Samuël waren oorspronkelijk één boek. De vertalers van de Septuaginta hebben ze gescheiden, en wij hebben die scheiding sindsdien in stand gehouden. De gebeurtenissen in 1 Samuël overbruggen ongeveer 100 jaar, van circa 1100 voor Christus tot circa 1000 voor Christus. De gebeurtenissen in 2 Samuël beslaan nog eens 40 jaar. De tijd van schrijven zou dus na 960 voor Christus zijn.
Doelstelling: 1 Samuël bevat de geschiedenis van Israël in het land Kanaän terwijl ze de overgang doormaken van de heerschappij van de rechters naar een eengeworden natie onder koningen. Samuël komt naar voren als de laatste rechters en hij zalft de eerste twee koningen, Saul en David.
Belangrijkste verzen: Toen zij zeiden: Geef ons een koning om ons leiding te geven, was dit woord kwalijk in de ogen van Samuël. En Samuël bad tot de HEERE. Maar de HEERE zei tegen Samuël: Geef gehoor aan de stem van het volk in alles wat zij tegen u zeggen; want zij hebben ú niet verworpen, maar Míj hebben zij verworpen, dat Ik geen Koning over hen zou zijn" (1 Samuël 8:6-7).
"Maar Samuël zei tegen Saul: U hebt dwaas gehandeld. U hebt het gebod van de HEERE, uw God, dat Hij u geboden heeft, niet in acht genomen. Anders zou de HEERE uw koningschap over Israël voor eeuwig bevestigd hebben, maar nu zal uw koningschap geen stand houden. De HEERE heeft een man naar Zijn hart voor Zich uitgezocht, en de HEERE heeft hem de opdracht gegeven een vorst te zijn over Zijn volk, omdat u niet in acht genomen hebt wat de HEERE u geboden had" (1 Samuël 13:13-14).
"Maar Samuël zei: Heeft de HEERE evenveel behagen in brandoffers en slachtoffers als in het gehoorzamen aan de stem van de HEERE? Zie, gehoorzamen is beter dan slachtoffer, opmerkzaam zijn beter dan het vet van rammen. Want opstandigheid is een zonde van waarzeggerij, en tegenstreven is afgoderij en beeldendienst. Omdat u het woord van de HEERE verworpen hebt, heeft Hij u verworpen, zodat u geen koning meer zult zijn" (1 Samuël 15:22-23).
Korte samenvatting: Het boek 1 Samuël kan gemakkelijk verdeeld worden in twee secties: het leven van Samuël (hoofdstuk 1-12) en het leven van Saul (hoofdstuk 13-31).
Het boek begint met de wonderlijke geboorte van Samuël in antwoord op het ernstige gebed van zijn moeder. Als kind leefde en diende Samuël in de tempel. God koos hem uit als profeet (3:19-21), en de eerste profetie van het kind betrof een oordeel over de corrupte priesters.
De Israëlieten voeren oorlog met hun eeuwige vijanden, de Filistijnen. De Filistijnen veroveren de ark van het verbond en hebben deze tijdelijk in bezit, maar wanneer de Heer een oordeel over hen velt sturen ze de ark terug. Samuël roept Israël op tot bekering (7:3-6) en dan tot overwinning over de Filistijnen.
Het volk Israël wilde, om meer op andere naties te lijken, een koning. Samuël is niet blij met hun verzoek, maar de Heer vertelt hem dat ze niet Samuëls leiderschap afwijzen, maar Zijn eigen. Nadat Samuël het volk waarschuwt voor de gevolgen van het hebben van een koning, zalft Samuël een Benjaminiet genaamd Saul, die gekroond wordt in Mispa (10:17-25).
Aanvankelijk heeft Saul succes, met het verslaan van de Ammonieten (hoofdstuk 11). Maar vervolgens begaat hij een serie misstappen: hij brengt aanmatigend een offer (hoofdstuk 13), hij zweert een dwaze eed ten koste van zijn zoon Jonathan (hoofdstuk 14), en hij is ongehoorzaam aan het directe gebod van de Heer (hoofdstuk 15). Sauls rebellie heeft tot gevolg dat God een ander kiest om de plaats van Saul in te nemen. Ondertussen neemt God Zijn zegen weg van Saul, en een kwade geest drijft Saul tot waanzin (16:14).
Samuël reist naar Bethlehem om een jonge man genaamd David te zalven als de volgende koning (hoofdstuk 16). Later heeft David zijn beroemde confrontatie met de Filistijn Goliat, en hij wordt een nationale held (hoofdstuk 17). David dient aan het hof van Saul, trouwt met Sauls dochter, en raakt bevriend met Sauls zoon. Saul zelf wordt jaloers op Davids succes en populariteit, en hij probeert David te vermoorden. David vlucht, en zo begint er een uitzonderlijke periode van avontuur, intrige en romantiek. Met bovennatuurlijke hulp kan David ternauwernood maar aanhoudend ontsnappen aan de bloeddorstige Saul (hoofdstuk 19-26). Gedurende dit alles behoudt David zijn integriteit en zijn vriendschap met Jonathan.
Tegen het eind van het boek is Samuël gestorven, en is Saul een verloren man. Op de vooravond van de strijd tegen Filistea is Saul op zoek naar antwoorden. Maar aangezien hij God afgewezen heeft, krijgt hij geen hulp vanuit de hemel, en zoekt hij in plaats daarvan raad bij een medium. Tijdens de seance komt de geest van Samuël terug uit de dood om een laatste profetie uit te spreken: Saul zal morgen sterven in de strijd. De profetie wordt vervuld; Sauls drie zonen, inclusief Jonathan, vallen in de strijd, en Saul pleegt zelfmoord.
Voorafschaduwingen: Het gebed van Hanna in 1 Samuël 2:1-10 verwijst verschillende keren op een profetische manier naar Christus. Ze verhoogt God als haar Rots (vers 2), en we weten van de evangeliën dat Jezus de Rots is waarop we ons geestelijk huis moeten bouwen. Paulus verwijst naar Jezus als de “rots der ergernis” voor de Joden (Romeinen 9:33). Christus wordt de “geestelijke rots” genoemd die geestelijke drank aan de Israëlieten aanbood in de woestijn, zoals Hij ook “levend water” aan onze ziel geeft (1 Korintiërs 10:4; Johannes 4:10). Hanna’s gebed verwijst ook naar de Heer die de einden van de aarde zal oordelen (vers 2:10), terwijl Matteüs 25:31-32 verwijst naar Jezus als de Mensenzoon die in glorie zal komen om allen te oordelen.
Praktische toepassing: Het tragische verhaal van Saul is een oefening in verspilde kansen. Hier was een man die alles had—eer, autoriteit, rijkdom, een mooi uiterlijk, en meer. Hij stierf echter in wanhoop, doodsbang voor zijn vijanden en in het besef dat hij zijn land, zijn familie en zijn God in de steek had gelaten.
Saul maakte de fout te denken dat Hij God kon behagen door ongehoorzaamheid. Zoals velen vandaag de dag, geloofde hij dat slecht gedrag gecompenseerd kan worden door zinnige beweegredenen. Misschien steeg de macht hem naar het hoofd, en dacht hij dat hij boven de regels stond. Op de een of andere manier ontwikkelde hij minachting voor Gods geboden en hoogachting voor zichzelf. Zelfs toen hij geconfronteerd werd met zijn misstappen probeerde hij zichzelf te rechtvaardigen, en dat is het moment waarop God hem afwees (15:16-28).
Met Sauls probleem hebben we allemaal te maken – een probleem van ons hart. Gehoorzaamheid aan Gods wil is noodzakelijk voor succes. Als we trots tegen Hem rebelleren, zijn we op weg naar mislukking.
David daarentegen, leek in het begin niet veel voor te stellen. Zelfs Samuël had de neiging hem over het hoofd te zien (16:6-7). Maar God ziet het hart en zag in David een man naar Zijn eigen hart (13:14). De nederigheid en integriteit van David, samen met zijn vrijmoedigheid voor de Heer en zijn toewijding aan het gebed, geven een goed voorbeeld voor ons allen.
English
Het boek 1 Samuël
