Het boek Deuteronomium
Datering: Deze toespraken werden gehouden gedurende de 40-daagse periode voordat het volk Israël het Beloofde Land binnenging. De eerste toespraak werd gehouden op de 1e dag van de 11e maand (1:3) en de Israëlieten staken de Jordaan 70 dagen later over, op de 10e dag van de 1e maand (Jozua 4:19). Wanneer je op die periode van 70 dagen de 30 dagen in mindering trekt die in acht werden genomen voor de rouwperiode na de dood van Mozes (Deuteronomium 34:8), houd je 40 dagen over. Dat was in het jaar 1410 voor Christus.
Doelstelling: Een nieuwe generatie Israëlieten stond op het punt om het Beloofde Land binnen te gaan. Deze mensen hadden het wonder bij de Rode Zee niet meegemaakt en waren er niet bij toen de Wet geschonken werd op de berg Horeb. Zij gingen een nieuw land binnen waar vele gevaren en verleidingen op de loer lagen. Het boek Deuteronomium werd hen gegeven om hen te herinneren aan Gods wet en Gods macht.
Belangrijkste verzen: “Voeg niets toe aan wat ik u voorschrijf en doe er niets van af. Houd u aan de geboden die ik u geef; het zijn de geboden van de HEER, uw God.” (Deuteronomium 4:2)
“Luister, Israël: de HEER, onze God, de HEER is de enige!Heb daarom de HEER, uw God, lief met hart en ziel en met inzet van al uw krachten. Houd de geboden die ik u vandaag opleg steeds in gedachten. Prent ze uw kinderen in en spreek er steeds over, thuis en onderweg, als u naar bed gaat en als u opstaat.” (Deuteronomium 6:4-7)
“Neem mijn waarschuwingen ter harte, en draag ook uw kinderen op om zich strikt te houden aan de wetten waarin u onderwezen bent. Want het gaat hier niet om iets onbeduidends, het is een zaak van levensbelang! Als u er gehoor aan geeft, zult u lang mogen leven in het land aan de overkant van de Jordaan, dat u in bezit zult nemen.” (Deuteronomium 32:46-47)
Beknopte samenvatting: De Israëlieten wordt opgedragen om vier dingen in acht te nemen: Gods trouw, Gods heiligheid, Gods zegeningen en Gods waarschuwingen. De eerste drie hoofdstukken beslaan de reis vanuit Egypte naar hun huidige locatie, Moab. Hoofdstuk 4 zet hen aan tot gehoorzaamheid, om trouw te zijn aan de God Die hen trouw was.
Hoofdstukken 5 tot en met 26 herhalen de wet. De Tien Geboden en de wetten aangaande offers en speciale dagen, en de rest van de wet worden aan de nieuwe generatie overgedragen. Aan degenen die gehoorzamen, worden zegeningen beloofd (5:29; 6:17-19; 11:13-15), en wie zich niet aan de wet houdt kan rekenen op hongersnood (11:16-17).
Het motief van zegening en vervloeking wordt voortgezet in hoofdstukken 27-30. Dit deel van het boek besluit met een heldere keuze voor Israël: “U staat voor de keuze tussen leven en dood, tussen zegen en vloek.” Wat God wenst voor Zijn volk valt terug te zien in wat Hij aanbeveelt: “Kies voor het leven” (30:19).
In de laatste hoofdstukken bemoedigt Mozes het volk; stelt zijn vervanger aan, Jozua; legt een lied vast en spreekt een laatste zegening uit voor elk van de stammen van Israël. Hoofdstuk 34 verhaalt de omstandigheden waaronder Mozes stierf. Hij beklom de berg Nebo, waar de Heer hem het Beloofde Land liet zien dat hij niet zou mogen betreden. 120 Jaar oud maar met nog een goed gezichtsvermogen en jeugdige kracht, stierf Mozes in het bijzijn van de Heer. Het boek Deuteronomium eindigt met een korte terugblik op het leven van deze grote profeet.
Voorafschaduwingen: Vele onderwerpen van het Nieuwe Testament zijn aanwezig in het boek Deuteronomium. Het meest belangrijke daarvan is de noodzaak om de Wet van Mozes perfect na te leven, en dat het onmogelijk is om dat te doen. De eindeloze offers die nodig zijn om verzoening te bewerkstelligen voor de zonden van het volk — dat voortdurend de Wet overtrad – zouden hun vervulling vinden in het uiteindelijke offer van Christus (Hebreeën 10:10), dat “voor eens en altijd” werd gebracht. Vanwege Zijn verzoeningswerk op het kruis hoeven we niet meer voor onze zonden te offeren.
Dat God de Israëlieten uitkoos als Zijn bijzondere volk voorafschaduwt Zijn uitverkiezing van degenen die in Christus geloven (1 Petrus 2:9). In Deuteronomium 18:15-19 profeteert Mozes over een andere profeet — de ultieme Profeet die nog komt en de Messias is. Net als Mozes zou Hij Goddelijke openbaringen ontvangen en prediken en Zijn volk leiden (Johannes 6:14; 7:40).
Praktische toepassing: Het boek Deuteronomium onderstreept het belang van Gods Woord. Het is een essentieel onderdeel van ons leven. Hoewel we niet meer onder de wet van het Oude Testament staan, moeten we ons in ons leven nog steeds onderwerpen aan Gods wil. Eenvoudige gehoorzaamheid levert zegen op, terwijl zonde gevolgen heeft.
Niemand van ons “staat boven de wet”. Zelfs Mozes, de door God uitverkoren leider en profeet, diende te gehoorzamen. De reden dat hij niet binnen mocht gaan in het Beloofde Land was dat hij een duidelijke opdracht van de Heer niet gehoorzaamde (Numeri 20:13).
Toen Hij op de proef werd gesteld in de woestijn, citeerde Jezus drie keer uit het boek Deuteronomium (Matteüs 4). Daarmee illustreerde Jezus de noodzaak voor ons om Gods Woord in ons hart te bergen, zodat we niet tegen Hem zondigen (Psalm 119:11).
Zoals Israël Gods trouw in herinnering hield, zo moeten wij dat ook doen. Het oversteken van de Rode Zee, de heilige aanwezigheid op de berg Horeb en de zegening van het mannabrood in de woestijn zouden voor ons ook bemoedigend moeten zijn. Een goede manier om vooruitgang te blijven maken is de tijd nemen om terug te kijken en te zien wat God gedaan heeft.
Deuteronomium schetst ons ook een prachtig beeld van een liefdevolle God die een relatie met Zijn kinderen wenst te hebben. De Heer geeft aan dat liefde de reden is waarom Hij het volk Israël “met sterke hand” uit Egypte wegleidde en hen vrijkocht (Deuteronomium 7:7-9). Hoe fantastisch is het om bevrijd te worden van de ketenen van de zonde en te worden bemind door een almachtige God!
English
Het boek Deuteronomium
