Vraag
Wat zijn voorbeden?
Antwoord
Simpel gezegd is een voorbede het bidden ten bate van anderen. De rol van een bemiddelaar bij het gebed heerste in het Oude Testament, in de gevallen van Abraham, Mozes, David, Samuël, Hezekia, Elia, Jeremia, Ezechiël, en Daniël. Christus wordt in het Nieuwe Testament voorgesteld als de ultieme bemiddelaar, en daarom zijn nu alle Christelijke gebeden voorbeden, aangezien ze God worden aangeboden via en door Christus. Jezus heeft het gat tussen ons en God overbrugd toen Hij stierf aan het kruis. Vanwege de bemiddeling van Jezus kunnen we nu voorbeden doen namens andere Christenen of voor de verlorenen, en daarbij God vragen om hun verzoeken in te willigen naar Zijn wil. “Want er is maar één God, en maar één bemiddelaar tussen God en mensen, de mens Christus Jezus” (1 Timoteüs 2:5). “Wie zal hen veroordelen? Christus Jezus, die gestorven is, meer nog, die is opgewekt en aan de rechterhand van God zit, pleit voor ons” (Romeinen 8:34).
Een prachtig voorbeeld van een voorbede kan gevonden worden in Daniël 9. Het bevat alle elementen van een ware voorbede. Het is een reactie op het Woord (v. 2); gekarakteriseerd door innigheid (v. 3) en zelf-ontkenning (v. 4); onzelfzuchtig geïdentificeerd met Gods volk (v. 5); bekrachtigd door schuldbelijdenis (v. 5-15); vertrouwend op Gods karakter (vv. 4, 7, 9, 15); en het heeft Gods glorie tot doel (vv. 16-19). Net als Daniël zouden Christenen naar God toe moeten komen ten behoeve van anderen met een gebroken en bekeerde houding, terwijl ze hun eigen onwaardigheid bekennen en met zelf-ontkenning. Daniël zegt niet: “Ik heb het recht om dit van U te eisen, God, want ik ben één van uw speciale, uitverkoren bemiddelaars”. Hij zegt: “Ik ben een zondaar”, en in feite: “Ik heb het recht niet om ook maar iets te eisen”. Een ware voorbede zoekt niet alleen Gods wil te kennen en vervuld te zien worden, maar om die vervuld te zien worden ongeacht de uitkomst ervan gunstig is voor ons en of wat het ons zal kosten. Een ware voorbede zoekt Gods glorie, niet onze eigen.
Het volgende is slechts een gedeeltelijke lijst van mensen voor wie we voorbeden dienen te doen: iedereen met autoriteit (1 Timoteüs 2:2); voorgangers (Filippenzen 1:19); de kerk (Psalmen 122:6); vrienden (Job 42:8); landgenoten (Romeinen 10:1); de zieken (Jacobus 5:14); vijanden (Jeremia 29:7); zij die ons vervolgen (Matteüs 5:44); zij die ons in de steek laten (2 Timothy 4:16); en alle mensen (1 Timothy 2:1).
Binnen het gangbare Christendom bestaat het foutieve idee dat mensen die voorbeden doen een speciale klasse van “super-Christenen” zijn, die door God geroepen zijn tot een specifieke bediening van voorbeden. De Bijbel is heel duidelijk over het feit dat alle Christenen geroepen zijn om voorbeden te doen. Alle Christenen hebben de Heilige Geest in hun hart en, zoals Hij voor ons bemiddelt in overeenstemming met Gods wil (Romeinen 8:26-27), moeten ook wij voor elkaar bemiddelen. Dit is geen privilege dat beperkt is tot een exclusieve Christelijke elite; dit is het gebod aan allen. Sterker nog, het niet bemiddelen voor elkaar is een zonde. “En wat mij betreft, er is bij mij geen sprake van dat ik tegen de HEERE zou zondigen door op te houden voor u te bidden” (1 Samuël 12:23).
Petrus en Paulus hebben ook zeker, toen ze anderen verzochten voorbede voor hen te doen, hun verzoek niet beperkt tot mensen die een speciale roeping hadden tot voorbede. “Petrus werd dus in de gevangenis bewaakt; maar door de gemeente werd voortdurend voor hem tot God gebeden” (Handelingen 12:5). Merk op hoe de hele kerk voor hem bad, en niet slechts degenen die een gave van voorbede hadden. In Efeziërs 6:16-18, spoort Paulus de gelovigen in Efeze —alle gelovigen— aan tot het naleven van de fundamenten van het Christelijk leven, welke ook voorbede “bij elke gelegenheid met alle gebed en smeking” omvatten. Het is duidelijk dat voorbede een onderdeel is van het Christelijk leven van alle gelovigen.
Verder zocht Paulus voorbede van alle Romeinse gelovigen in Romeinen 15:30. Hij drong er ook bij de Kolossenzen op aan om voorbede voor hem te doen in Kolossenzen 4:2-3. Bij geen enkel Bijbels verzoek tot voorbede is er enige aanwijzing dat er slechts een bepaalde groep mensen werd geroepen tot voorbede. Integendeel: mensen die anderen vragen om voorbeden hebben juist alle hulp nodig die ze kunnen krijgen! Het idee dat het doen van voorbeden het privilege en de roeping van slechts sommige Christenen is, is zonder Bijbelse basis. Erger nog, het is een vernietigend idee dat vaak leidt tot trots en een gevoel van superioriteit.
God roept alle Christenen op tot het doen van voorbeden. Het is Gods wil dat iedere gelovige actief is in zijn voorbeden. Wat hebben wij een prachtig en verheven privilege in de mogelijkheid om stoutmoedig voor de troon van de Almachtige God te mogen komen met onze gebeden en smekingen!
English
Wat zijn voorbeden?
