Vraag
Moeten vrouwen zwijgen in de kerk?
Antwoord
1 Korintiërs 14:33-35 zegt: “Zo is het in alle gemeenten van de heiligen. Vrouwen moeten gedurende uw samenkomsten zwijgen. Ze mogen niet spreken, maar moeten ondergeschikt blijven, zoals ook in de wet staat. Als ze iets willen leren, moeten ze het thuis aan hun man vragen, want het is een schande voor een vrouw als ze tijdens een samenkomst spreekt”. Op het eerste gezicht lijkt dit een algemene stelregel dat vrouwen nooit iets mogen zeggen in de kerk. Maar eerder in dezelfde zendbrief (1 Korintiërs 11:5) blijkt dat Paulus het aanvaardbaar vindt wanneer vrouwen bidden en profeteren, en we weten dat oudere vrouwen de jongere vrouwen moeten onderwijzen (Titus 2:3-4). Daarom moet 1 Korintiërs 14:33-35 niet opgevat worden als een absoluut gebod aan vrouwen om altijd te zwijgen in de kerk.
Waar het in 1 Korintiërs 14 en veel van de zendbrief om gaat, is orde en structuur binnen de kerk. De Korintische kerk stond bekend om de chaos en wanorde die tijdens hun samenkomsten heersten (vers 33). Het is interessant om te zien dat er geen oudsten of pastors genoemd worden in het boek, en de aanwezige profeten (zie verzen 29, 32, 37) hielden de zaak niet in bedwang. Iedereen droeg aan de dienst bij met uitingen die zij wensten, wanneer zij die wensten. Als gevolg daarvan spraken degenen die de gave van klanktaal (geestelijke taal) hadden ontvangen, door elkaar heen; riepen degenen die een openbaring van God ontvingen op elk willekeurig moment en maakte niemand zich druk om te vertalen wat er gezegd werd, voor zover daar nog wat van te verstaan viel boven het lawaai uit. De samenkomsten gleden snel af naar chaos.
Onderdeel van de verwarring in de Korintische kerk vormden vrouwen die in klanktaal spraken en profeteerden. Deze vrouwen namen het voortouw tijdens de diensten, in plaats van onderdanig te zijn aan de gezagsdragers in de kerk (zie 1 Timoteüs 2:11-15). Kennelijk gingen sommige vrouwen in de Korintische kerk ook hun boekje te buiten door verstorende vragen te stellen tijdens de toch al chaotische diensten. Gods aanwijzing middels Paulus is dat de vrouwen “tijdens de samenkomsten moeten zwijgen” (1 Korintiërs 14:34). De directe context is profeteren (verzen 29-33), en de bredere context zou ook het spreken in klanktaal zijn (verzen 27-28). Deze regel geldt voor “alle gemeenten van de heiligen” (vers 33); niet alleen voor Korinte. Als iemand waarlijk de gave van profeteren bezit, zal hij of zij het gezag van de apostel Paulus in deze kwestie erkennen (verzen 36-38).
Het gebod van 1 Korintiërs 14:34 is niet dat vrouwen absoluut nooit een woord mogen zeggen in de kerk. Het gaat er alleen om dat vrouwen niet moeten deelnemen aan het profeteren, het spreken in klanktaal, of het uitleggen van klanktaal in de algemene samenkomst. Dit zijn onderwijzende functies in de kerk. Daardoor zijn die functies gezaghebbend, en zulke rollen zijn weggelegd voor de mannen (zie 1 Timoteüs 2:11-12).
Vrouwen kunnen in de kerk vele rollen op zich nemen en zijn “medewerkers” bij de bediening (Filippenzen 4:3). De enige beperking is dat zij niet de rol aannemen van geestelijk gezag over volwassen mannen.
English
Moeten vrouwen zwijgen in de kerk?
