Pytanie
Co mówi Biblia na temat popularności/ chęci bycia popularnym?
Odpowiedź
Wszyscy zabiegamy o akceptację przez innych. Dzieci są uspołeczniane, ucząc się odczytywania wskazówek od tych, którym chcą się podobać i odpowiednio dostosowując swoje zachowania. Jednak, gdy zabiegamy o większe docenienie i poczucie wartości na podstawie opinii innych ludzi o nas, jesteśmy na złej drodze. Opinia publiczna zmienia się nieustannie, a kiedy przywiązujemy do niej zbyt dużą wagę, narażamy się na ciągłe rozczarowania. Dopóki dążymy do popularności jako źródło szczęścia, angażujemy się w bałwochwalstwo. Gdy doszukujemy się poczucia własnej wartości w czymkolwiek lub kimkolwiek poza Bogiem, tworzymy bożka. Takim bożkiem jest cokolwiek lub ktokolwiek kogo używamy, aby zaspokoił nasze głębokie potrzeby serca, które może zaspokoić jedynie Bóg.
Pragnienie bycia popularnym to coś więcej aniżeli chęć, aby inni dobrze myśleli o naszym charakterze- powinniśmy pragnąć składać dobre świadectwo w świecie (Filipian 2.15). Skupienie na popularności jest obsesją własnego Ja. Zabieganie o popularność jest częścią "pychy życia" o której wspomina fragment 1 Jana 2.16. Dobrze czuje się ego, gdy uznaje siebie za popularnego, mamy tendencję do chełpienia się w tym uczuciu, zamiast uczciwie radzić sobie z naszymi własnymi słabościami. To prowadzi do pychy. Pycha nadyma nasze postrzeganie własnej wartości i zaślepia nas na nasze grzechy i upadki (Ks. Przyp. Salomona 16.18; Rzymian 12.3).
Popularność to nieuchwytny bożek, którego wielu goniło ku własnej zagładzie. Król Herod cieszył się popularnością w momencie jego upiornej, publicznej śmierci (Dz. Apostolskie 12.19-23). Fałszywi nauczyciela są zawsze popularni pośród tłumu rządnego słuchania tego "co ucho łechce" (2 Tymoteusza 4.3). Smutnym przykładem wyboru popularności (wśród ludzi) ponad Boga jest sytuacja z Ew. Jana 12.42- 43 (tłum. Biblia Tysiąclecia), "Niemniej jednak i spośród przywódców wielu w Niego [Jezusa] uwierzyło, ale z obawy przed faryzeuszami nie przyznawali się, aby ich nie wyłączono z synagogi. Bardziej bowiem umiłowali chwałę ludzką aniżeli chwałę Bożą. Każdy, kto pragnie być popularnym będzie musiał wielokrotnie wybrać pomiędzy aprobatą innych, a aprobatą Boga. Boży plan dla naszego życia jest często w konflikcie ze światowym planem dla nas (1 Jana 2.15). Aby być "popularnym", musimy wybrać świat. Ale czyniąc tak sprawiamy, że Jezus nie jest Panem naszego życia; my (nim) jesteśmy (Ew. Łukasza 9.23).
Galacjan 1.10 mówi, "A zatem teraz: czy zabiegam o względy ludzi, czy raczej Boga? Czy ludziom staram się przypodobać? Gdybym jeszcze teraz ludziom chciał się przypodobać, nie byłbym sługą Chrystusa." Zgodnie z tym wersetem, nie możemy stale uwielbiać zarówno Boga jak i świat. Pragnienie popularności jest zakorzeniony w naszej grzesznej naturze. Gdy się temu poddajemy, żyjemy "według ciała" (Rzymian 8.5, 12). Nawet przywódcy chrześcijańscy mogą paść ofiarą tego uwodzicielskiego pragnienia. Zagrożeni są nauczyciele lub kaznodzieje, którzy upajają się własną popularnością. Nieposkromione pragnienie bycia popularnym może doprowadzić ich do tego, że będą zadowalać ludzi, uczyć herezji (2 Piotra 2.1) i projektować ich służbę, aby podobać się większości ludzi (2 Tymoteusza 4.3) bardziej, aniżeli pozostać wiernym "całej woli Bożej" (Dz. Apostolskie 20.27).
Jezus jest naszym przykładem. Kiedy dorastał, był ulubieńcem zarówno Boga jak i ludzi (Ew. Łukasza 2.52). Ale nigdy nie było rywalizacji w jego umyśle odnośnie tego kogo wybierze i udowadniał to wciąż i na nowo (Ew. Jana 8.29; Ew. Marka 1.11). Nie pozwolił, aby tymczasowa popularność wpłynęła na niego lub odwiodła go od jego celu (Ew. Jana 6.15). On nigdy nie stronił od trudnej prawdy, nawet jeśli oznaczało to odrzucenie (Ew. Jana 6.66), groźby (Ew. Jana 11.53-54) i ostatecznie śmierć (Ew. Jana 19.16).
Jezus daje nam doskonały przykład sposobu jaki chce, abyśmy się odnosili do innych. Nie jesteśmy tutaj, aby rozsławić swoje imię. Jesteśmy tu na zlecenie naszego Niebiańskiego Ojca (Dz. Apostolskie 1.8; Ew. Mateusza 28.19). Ludzie mogą nas kochać lub mogą nas nienawidzieć, ale nasze poświęcenie naszemu celowi nigdy nie powinno się zachwiać (Hebrajczyków 12.1-3). Gdy wybieramy, aby raczej Bóg definiował naszą wartość aniżeli inni ludzie, uwalniamy się by podążać za wszystkim, do czego powołuje nas Jezus. On wie, że będzie to trudne, ale obdarzył nas najlepszą radą gdy powiedział, "Błogosławieni jesteście, gdy wam złorzeczyć i prześladować was będą i kłamliwie mówić na was wszelkie zło ze względu na mnie!Radujcie i weselcie się, albowiem zapłata wasza obfita jest w niebie..." (Ew. Mateusza 5.11-12).
English
Co mówi Biblia na temat popularności/ chęci bycia popularnym?
