Pytanie
Co Biblia mówi o przepraszaniu?
Odpowiedź
Przeprosiny. Ugh! Większość z nas nienawidzi tego robić. Trudno jest przyznać się do błędu, a jeszcze trudniej prosić kogoś o wybaczenie, zwłaszcza jeśli druga osoba była częściowo winna. Ale przepraszanie jest częścią poszukiwania pokory, a pokora jest cechą charakteru, którą Bóg wysoko ceni. List Jakuba 4:10 mówi: "Uniżajcie się przed obliczem Pana, a On was wywyższy". Przepraszanie upokarza nas, przypominając nam, że nie jesteśmy doskonali i potrzebujemy przebaczenia od Boga i od innych ludzi.
Jednak nasze wyobrażenia o przepraszaniu mogą być niewystarczające. Nawet dorośli mogą zachowywać się jak dzieci, którym matka kazała "uścisnąć dłoń i przeprosić". Wiele razy zwykłe powiedzenie "przepraszam" nie jest pełnymi przeprosinami, ponieważ nie bierze pod uwagę poziomu wyrządzonego zła. Są chwile, kiedy przypadkowo wpadamy na kogoś lub mówimy coś, czego nie powinniśmy. Te małe błędy, popełnione bez złych intencji, łatwo przeprosić słowami "przepraszam". Ale kiedy naprawdę kogoś skrzywdziliśmy, ta osoba potrzebuje, abyśmy przyznali się do bólu, który spowodowaliśmy. Prawdziwe przeprosiny brzmią mniej więcej tak: "Myliłem się ________. Wiem, że cię zraniłem i jest mi przykro, że to zrobiłem. Czy mógłbyś mi wybaczyć? Jak mogę to naprawić?"
Król Saul dał nam przykład niewystarczających przeprosin. Nie posłuchał bezpośredniego rozkazu Pana i Samuel stanął z nim twarzą w twarz. Saul początkowo zaprzeczał jakimkolwiek wykroczeniom, ale po naciskach przyznał, że zgrzeszył przeciwko Bogu. Wciąż jednak obwiniał za swoje wykroczenie chęć przypodobania się ludowi (1 Samuela 15:24-26). Było mu przykro, że został przyłapany, ale nie był na tyle pokorny, by naprawdę przyznać się do błędu. Bóg nie był pod wrażeniem przeprosin Saula i odebrał mu królestwo (werset 28).
Kiedy wiemy, że zraniliśmy Boga lub kogoś innego, Bóg oczekuje, że to naprawimy. Naprawiamy sprawy z Bogiem, żałując za grzech, wyznając go przed Nim i otrzymując Jego przebaczenie (1 Jana 1:9). Naprawiamy nasze relacje z innymi, przepraszając - przyznając się do popełnionego zła, prosząc o przebaczenie i oferując zadośćuczynienie (zob. przykład Zacheusza w Ewangelii Łukasza 19:8). Gdy wyrządziliśmy komuś krzywdę, powinniśmy zrobić wszystko, co w naszej mocy, by ją naprawić. Pojednanie się z obrażonym bratem lub siostrą powinno być najwyższym priorytetem (Mateusza 5:23-24).
Kiedy ktoś konfrontuje nas z naszym grzechem, musimy być na tyle pokorni, by przyznać się do prawdy, przeprosić i prosić o przebaczenie. Jeśli ktoś przychodzi do nas, by przeprosić za coś, co zrobił, musimy być na tyle łaskawi, by mu przebaczyć. "Znosząc jedni drugich i przebaczając sobie nawzajem, jeśli kto ma powód do skargi przeciw komu: Jak Chrystus odpuścił wam, tak i wy" (Kol 3:13; por. Mt 18:21-22).
Jezus powiedział: "Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój, albowiem oni będą nazwani dziećmi Bożymi" (Mt 5:9). Częścią bycia czynicielem pokoju jest łatwe przyznawanie się do błędów. Osoby wprowadzające pokój przebaczają, gdy muszą przebaczyć i przepraszają, gdy kogoś obrażą (Efezjan 4:32). Choć przepraszanie jest czasem trudne, pomaga nam ono stawać się bardziej podobnymi do Jezusa, upokarzając nas i ucząc nas o łasce.
English
Co Biblia mówi o przepraszaniu?
