Pytanie
Czy Biblia mówi o tym, że Chrystus jest Bogiem?
Odpowiedź
Poza konkretnym wyznaniem Chrystusa, że jest Bogiem, Jego uczniowie również twierdzili, że Nim jest. Uczniowie byli przekonani, że Jezus miał prawo przebaczać grzechy, czyli robić to, do czego ma prawo jedynie Bóg, nienawidzący grzechu (Dzieje Apostolskie 5:31; List św. Pawła do Kolosan 3:13; Psalm 130:4; Księga Jeremiasza 31:34). Z tym bardzo łączy się kolejna funkcja Jezusa, który będzie „sądził żywych i umarłych” (2 List św. Pawła do Tymoteusza 4:1). Tomasz zwrócił się do Jezusa: „Pan mój i Bóg mój!” (Ewangelia wg św. Jana 20:28). Paweł opisał Jezusa słowami: „...wielki Bóg i Zbawiciel nasz, Jezus Chrystus” (List św. Pawła do Tytusa 2:13) i wskazywał na to, że Jezus, zanim stał się człowiekiem, istniał „w postaci Bożej” (List św. Pawła do Filipian 2:5-8). Autor listu do Hebrajczyków mówi o Jezusie: „Tron Twój, Boże na wieki wieków” (List do Hebrajczyków 1:8). Jan pisze, że: „Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo (Jezus)” (Ewangelia wg św. Jana 1:1). Przykłady o boskości Chrystusa w Piśmie Świętym można mnożyć (zobacz Apokalipsa 1:17; 2:8; 22:13; 1 List św. Pawła do Koryntian 10:4; 1 List św. Piotra 2:6-8; Psalm 18:2; 95:1; 1 List św. Piotra 5:4; List do Hebrajczyków 13:20), ale te, które już przytoczyliśmy i tak wystarczą, by udowodnić, że Jezus był uważany za Boga przez swoich naśladowców.
Jezusowi nadawano też imiona, które w Starym Testamencie nosił jedynie Jahwe (imię Boga). Starotestamentowy tytuł „Pana” (Psalm 130:7; Księga Ozeasza 13:14) określa w Nowym Testamencie Jezusa (List św. Pawła do Tytusa 2:13; Apokalipsa 5:9). Jezus nosi też imię Emmanuel „Bóg z nami” (w Ewangelii wg św. Mateusza 1). W Księdze Zachariasza 12:10, Jahwe mówi: „Na dom Dawida i na mieszkańców Jeruzalem wyleję Ducha pobożności. Będą patrzeć na tego, którego przebili, i boleć będą nad nim, jak się boleje nad jedynakiem, i płakać będą nad nim, jak się płacze nad pierworodnym.” Nowy Testament używa tych słów w odniesieniu do ukrzyżowania Jezusa (Ewangelia wg św. Jana 19:37; Apokalipsa 1:7). Jeżeli to Jahwe został przebity i opłakuje się Go, a Jezus przeżył dokładnie to samo, więc Jezus jest Jahwe. Apostoł Paweł interpretuje Księgę Izajasza 45:22-23 w odniesieniu do Jezusa (w Liście do Filipian 2:10-11). Ponadto, imię Jezusa zostało użyte obok imienia Jahwe w modlitwie „Łaska wam i pokój od Boga, Ojca naszego, i od Pana Jezusa Chrystusa” (List św. Pawła do Galatów 1:3; jego List do Efezjan 1:2). Słowa te byłyby bluźnierstwem, gdyby Chrystus nie był Bogiem. Imię Jezusa pojawia się też przy imieniu Jahwe w przykazaniu Jezusa, by dawać się chrzcić „Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego” (Ewangelia wg św. Mateusza 28:19; zob. także 2 List św. Pawła do Koryntian 13:14). W Apokalipsie św. Jan mówi, że całe stworzenie wywyższa Chrystusa (Baranka) - więc Jezus nie stanowi części stworzenia (5:13), ale jest ponad nie.
Moc, do której miał prawo tylko Bóg, została powierzona Jezusowi. Jezus nie tylko zmartwychwzbudzał (Ewangelia wg św. Jana 1:2; 11:38-44) i przebaczał grzechy, On także stworzył wszechświat i kieruje nim (Ewangelia wg św. Jana 1:2, List św. Pawła do Kolosan 1:16-17)! Ta prawda staje się jeszcze bardziej dobitna kiedy dowiadujemy się, że Jahwe powiedział, iż sam stwarzał świat (Księga Izajasza 44:24). Ponadto Jezus posiada cechy, które może mieć jedynie Bóg: żyje wiecznie (Ewangelia wg św. Jana 8:58), jest wszędzie (Ewangelia wg św. Mateusza 18:20, 28:20), wie wszystko (Ewangelia wg św. Mateusza 16:21), może wszystko (Ewangelia wg św. Jana 11:38-44).
Zauważmy, że łatwo jest twierdzić, że jest się Bogiem, czy oszukiwać kogoś, że się Nim jest, a trudniej jest to udowodnić. Wiele cudów dokonanych przez Jezusa, przede wszystkim Jego zmartwychwstanie, potwierdziło Jego Boskie pochodzenie. Wymieńmy dla przykładu także parę innych cudów: przemienienie wody w wino (Ewangelia wg św. Jana 2:7), chodzenie po wodzie (Ewangelia wg św. Mateusza 14:25), pomnożenie żywności (Ewangelia wg św. Jana 6:11), uzdrowienie ślepego (Ewangelia wg św. Jana 9:7), człowieka sparaliżowanego (Ewangelia wg św. Marka 2:3), wszystkich innych chorych (Ewangelia wg św. Mateusza 9:35; Ewangelia wg św. Marka 1:40-42), a nawet zmartwychwzbudzanie (Ewangelia wg św. Jana 11:43-44; Ewangelia wg św. Łukasza 7:11-15; Ewangelia wg św. Marka 5:35). Ponadto Jezus sam zmartwychwstał. Poza tak zwanymi umierającymi i budzącymi się ze snu śmierci bogami mitologii pogańskiej, w żadnej innej religii nie ma mowy o zmartwychwstaniu. Podobnie żadne inne zmartwychwstanie nie jest tak często potwierdzane przez źródła spoza Pisma Świętego. Według dr Garego Habermasa, jest przynajmniej 12 historycznie potwierdzonych faktów, którym nie mogą zaprzeczyć nawet niewierzący uczeni:
1. Śmierć Jezusa nastąpiła wskutek ukrzyżowania.
2. Jezus został pogrzebany.
3. Jego śmierć spowodowała wielką rozpacz i utratę nadziei wśród uczniów.
4. Jezus opuścił swój grób (lub tak się przypuszcza) kilka dni później.
5. Uczniowie twierdzili, że widzieli zmartwychwstałego Jezusa.
6. Potem uczniowie zmienili się z ludzi wątpiących w śmiałych wyznawców.
7. To przesłanie było główną nauką wczesnego Kościoła.
8. Nauka ta rozprzestrzeniła się po Jerozolimie.
9. Wynikiem nauczania stało się powstanie Kościoła i jego wzrost.
10. Niedziela, dzień zmartwychwstania, stała się, w miejsce Sabatu (soboty), dniem świętym.
11. Jakub, który był sceptykiem, nawrócił się, kiedy uwierzył, że zobaczył zmartwychwstałego Jezusa.
12. Paweł, wróg chrześcijaństwa, nawrócił się dzięki doświadczeniu, które wydawało mu się być spotkaniem ze zmartwychwstałym Jezusem.
Nawet jeśli ktoś miałby uwagi do przedstawionej listy, tylko kilka dowodów wystarcza, by udowodnić zmartwychwstanie i wiarygodność Ewangelii: śmierć Jezusa, Jego pogrzeb, zmartwychwstanie i pojawienie się po zmartwychwstaniu (1 List św. Pawła do Koryntian 15:1-5). Podczas gdy mogą istnieć jakieś teorie tłumaczące jeden lub dwa z tej listy faktów, jedynie teoria zmartwychwstania tłumaczy i uwzględnia je wszystkie. Krytycy dopuszczają fakt, iż uczniowie twierdzili, że widzieli Zmartwychwstałego. Ale ani kłamstwa ani halucynacje nie mogą zmienić ludzi tak, jak zmartwychwstanie. Po pierwsze, co zyskaliby kłamiąc, że Jezus zmartwychwstał? Chrześcijaństwo nie było popularne i nie przynosiło uczniom pieniędzy. A po drugie, kłamcy nie są dobrymi męczennikami. Nie ma lepszego wytłumaczenia, niż wiara w zmartwychwstanie, by zrozumieć ofiarę uczniów, którzy byli gotowi umrzeć straszną śmiercią za wiarę. Oczywiście wiele ludzi umiera za kłamstwo, które zdaje im się być prawdą, ale nikt świadomie nie umiera za kłamstwo.
Podsumowując, możemy powiedzieć, że Chrystus, który twierdził, że jest Jahwe, był Bogiem (nie „bożkiem”, lecz prawdziwym Bogiem), a Jego uczniowie (Żydzi, którzy powinni wystraszyć się groźbą pogaństwa) wierzyli w Niego i odnosili się do Niego jak do Boga. Jezus udowodnił swoje prawa do miana Chrystusa poprzez cuda, w tym zmieniające świat zmartwychwstanie. Żadna inna hipoteza nie stanowi równie wiarygodnego wytłumaczenia.
English
Czy Biblia mówi o tym, że Chrystus jest Bogiem?
