Pytanie
Jak ważne jest postępowanie chrześcijanina wobec tego jak niewierzący świat postrzega Chrystusa?
Odpowiedź
Tutaj jest prosta odpowiedź na pytanie jak ważne jest postępowanie chrześcijanina: bardzo ważne! Biblia jest pełna wersetów, które łączą postępowanie chrześcijanina z tym jak świat postrzega Chrystusa. "Tak niechaj świeci wasza światłość przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili Ojca waszego, który jest w niebie" (Ew. Mateusza 5.16). "Doznawszy dobrodziejstwa tej służby, chwalić będą Boga za to, że podporządkowujecie się wyznawanej przez siebie ewangelii Chrystusowej i za szczerą wspólnotę z nimi i ze wszystkimi" (2 Koryntian 9.13). "Prowadźcie wśród pogan życie nienaganne, aby ci, którzy was obmawiają jako złoczyńców, przypatrując się bliżej dobrym uczynkom, wysławiali Boga w dzień nawiedzenia" (1 Piotra 2.12).
Jeśli porównamy chrześcijaństwo do filmu, nasze dobre uczynki mogą być widziane jako trailer. Gdy niewierzący widzi miłość chrześcijan jaką mają dla siebie nawzajem i dobre uczynki jakich dokonują, mogą myśleć o różnych złych rzeczach na temat chrześcijan, ale nie mogą winić ich postępowania, a to przyczynia się do chwały Bożej. Nawet w naszym świadczeniu i obronie wiary, powinniśmy prowadzić dyskusje z łagodnością i szacunkiem (1 Piotra 3.15), a nie w złości i tonie pychy.
Prawda tej kwestii jest taka, że ewangelia już jest obrazą dla niewierzącego świata (1 Koryntian 1.18); chrześcijanie nie powinni dodawać niczego do tej obrazy. To uczucie jest wyraźnie zauważalne w pierwszym liście Piotra. Napomina swoich czytelników, że jeśli mają cierpieć z rąk złych ludzi, niech to będzie dlatego, że są chrześcijanami, a nie dlatego, że postępowali grzesznie (1 Piotra 4.14-16).
Innym dobrym fragmentem tekstu Pisma Świętego, gdzie ten wątek jest przedstawiany, jest list Pawła do Tytusa. W drugim rozdziale, Paweł udziela Tytusowi wskazówek odnośnie tego jak ma nauczać swoją wspólnotę. W trzech oddzielnych wypowiedziach w tym rozdziale, ilustruje kwestię, którą tutaj omawiamy. Paweł zachęca Tytusa do nauczania młodych kobiet "żeby były wstrzemięźliwe, czyste, gospodarne, dobre, mężom swoim uległe, aby Słowu Bożemu ujmy nie przynoszono" (Tytusa 2.5). Podobnie poucza Tytusa "we wszystkim stawiaj siebie za wzór dobrego sprawowania przez niesfałszowane nauczanie i prawość, przez mowę szczerą i nienaganną, aby przeciwnik był zawstydzony, nie mając nic złego o nas do powiedzenia" (Tytusa 2.7-8). Na koniec Paweł mówi Tytusowi, aby upominał niewolników "słudzy niech będą ulegli swoim panom we wszystkim, niech będą chętni, nie przeciwstawiają się, niech sobie niczego nie przywłaszczają, ale niech im dochowują całkowitej, niezawodnej wierności, aby we wszystkim byli ozdobą nauki Zbawiciela naszego, Boga" (Tytusa 2.9-10). We wszystkich trzech przypadkach, Paweł sprawia, że postępowanie chrześcijanina jest ważne nie tylko, aby zamknąć usta złym ludziom, ale również w przestrzeganiu integralności Słowa Bożego.
Zastanów się nad alternatywą. Jeśli postępowanie chrześcijan nie różni się od ludzi ze świata, jaki pożytek to przynosi? Jeśli rzeczywiście świat zewnętrzny obserwuje i nie widzi żadnej różnicy pomiędzy nimi a chrześcijanami, jaka motywacja (jeśli w ogóle jakaś) będzie dla nich, aby zrezygnować z ich bezbożnego stylu życia? Niewierzący jest już z natury wrogi rzeczom Bożym (1 Koryntian 2.14; Rzymian 8.7-8). Jeśli chrześcijanie prowadzą siebie jak świat niewierzący, wtedy wszystko, co robimy, to zachęcanie do pogardy i oskarżenia o hipokryzję.
Z pewnością żaden wierzący nie będzie zbawiony przez dobre uczynki chrześcijanina; ewangelia musi być przedstawiona. Ponadto, wszyscy wiemy, że nawet przy naszych najlepszych staraniach, nadal jesteśmy podatni na grzech. Jednak pozytywne przyjęcie ewangelii jest bardziej prawdopodobne, jeśli osoba ją prezentująca, jest pokorna i łagodna aniżeli niegrzeczna i lekceważąca. Nasze czyny mogą albo pomóc albo utrudnić ewangelii.
English
Jak ważne jest postępowanie chrześcijanina wobec tego jak niewierzący świat postrzega Chrystusa?
