Pytanie
Czym jest dar przywództwa?
Odpowiedź
Biblia opisuje sposoby w jaki kościół ma osiągać cele, rozwijać lokalną wspólnotę, służyć w odniesieniu do potrzeb wiernych i pomagać we wzroście wspólnoty do zwiastowania. Biblia określa te sposoby jako dary duchowe, a jednym z nich jest dar przywództwa. Duchowy dar przywództwa w odniesieniu do kościoła lokalnego pojawia się w dwóch fragmentach, Rzymian 12.8 oraz 1 Koryntian 12.28. Greckie słowo tłumaczone jako "rządzić" czy "kierować" w tych wersetach wyznaczają osobę, która jest nad innymi, która przewodniczy lub rządzi lub która opiekuje się pilnie z należytą troską o daną sprawę. W 1 Tesaloniczan 5.12 słowo to użyte jest w odniesieniu do usługujących ogólnie: "Prosimy was, bracia, abyście uznawali tych, którzy wśród was pracują, którzy przewodzą wam i w Panu was napominają." Tutaj słowo to przetłumaczone jako "przewodzą wam."
Wszystko powstaje lub upada wraz z przywództwem. Im bardziej uzdolnione i efektywne jest przywództwo, tym lepiej funkcjonuje organizacja i tym bardziej wzrasta jej potencjał. W Rzymian 12.8 słowo przetłumaczone jako "zarządca" wskazuje na troskę i opiekę w odniesieniu do lokalnego kościoła. Zarządca ma dbać z ciągłą starannością o swoją pracę, która polega na opiece nad stadkiem (ludźmi wierzącymi), w gotowości do poświęcenia osobistego komfortu w trosce o potrzeby owiec.
Istnieje kilka charakterystycznych cech tych, którzy posiadają duchowy dar przywództwa. Po pierwsze i najważniejsze, rozpoznają to, że ich pozycja jest naznaczona przez Pana i podlega jego prowadzeniu. Oni rozumieją, że nie są absolutnymi władcami, lecz podlegają Jedynemu, który jest nad nimi wszystkimi, Pan Jezus, który jest Głową kościoła. Rozpoznanie jego miejsca w hierarchii ciała Chrystusa uniemożliwia utalentowanemu przywódcy uleganiu dumie lub poczuciu uprawnień. Prawdziwie utalentowany przywódca chrześcijański rozpoznaje, że jest nikim innym jak niewolnikiem Chrystusa i sługą tych, których prowadzi. Apostoł Paweł rozpoznał swoją pozycję, odnosząc się do siebie jako "niewolnika Chrystusa Jezusa" (Rzymian 1.1). Podobnie jak Paweł, utalentowany przywódca rozpoznaje, że Bóg powołał go do tej pozycji; nie powołał sam siebie (1 Koryntian 1.1). Naśladując przykład Jezusa, utalentowany przywódca również żyje po to, aby służyć tym, których prowadzi, a nie po to aby oni służyli jemu czy panował nad nimi (Ew. Mateusza 20.25-28).
Jakub, brat przyrodni Pana Jezusa, miał dar przywództwa jako że prowadził kościół w Jerozolimie. On również, odnosił się do siebie jako "sługi Boga i Pana Jezusa Chrystusa" (Jakuba 1.1). Jakub wykazywał inną jakość duchowego przywództwa- zdolność by pobudzać innych do właściwego, biblijnego i pobożnego myślenia o wszystkich sprawach. Na Pierwszym Synodzie w Jerozolimie, Jakub rozsądzał w spornych kwestiach dotyczących tego jak postępować z poganami, którzy nawracają się do wiary w Jezusa jako Mesjasza. "A gdy ci umilkli, odezwał się Jakub, mówiąc: Mężowie bracia, posłuchajcie mnie! Szymon opowiedział, jak to Bóg pierwszy zatroszczył się o to, aby spomiędzy pogan wybrać lud dla imienia swego" (Dzieje Apostolskie 15.13-14). Tym otwartym stwierdzeniem, Jakub poprowadził zebranych delegatów, aby rozważyli daną kwestię w klarowny i biblijny sposób, dzięki czemu byli zdolni do podjęcia właściwych decyzji (Dzieje Apostolskie 15.22-29).
Jako pasterze ludu Bożego, obdarowani przywódcy rządzą z pilnością i posiadają zdolność rozróżniania prawd duchowych potrzeb od "odczuwanych" potrzeb. Prowadzą innych do dojrzałości w wierze. Przywódca chrześcijański prowadzi innych we wzroście by rozróżniali to, co pochodzi od Boga od tego, co kulturowe lub tymczasowe. Naśladując przykład Pawła, słowa przywódców kościoła nie są "mądre czy przekonujące" z punktu widzenia mądrości człowieka, ale są napełnione mocą Ducha Świętego, prowadząc i zachęcając innych w pokładaniu ufności w tej mocy (1 Koryntian 2.4-6). Celem obdarowanego przywódcy jest strzeżenie i prowadzenie tych, którym przewodzi "aż dojdziemy wszyscy razem do jedności wiary i pełnego poznania Syna Bożego, do człowieka doskonałego, do miary wielkości według Pełni Chrystusa" (Efezjan 4.13).
Duchowy dar przywództwa dany jest przez Boga mężczyznom i kobietom, którzy pomagają kościołowi we wzroście i dalszym rozwoju w kolejnych pokoleniach. Bóg udzielił daru przywództwa nie po to, aby wywyższyć człowieka, ale po to by uwielbić samego siebie, gdy wierzący wykorzystują ten dar do wypełniania jego woli.
English
Czym jest dar przywództwa?
