Pytanie
Kim byli Edomici?
Odpowiedź
Edomici byli potomkami Ezawa, pierwszego syna Izaaka i brata bliźniaka Jakuba. W łonie matki, Ezaw i Jakub walczyli ze sobą, i Bóg powiedział ich matce, Rebece, że staną się dwoma narodami, gdzie starszy będzie służył młodszemu (1 Ks. Mojżeszowa 25.23). Jako dorosły, Ezaw pochopnie sprzedał swoje dziedzictwo Jakubowi za miskę czerwonej zupy (1Ks. Mojżeszowa 25.30-34), a potem znienawidził swojego brata. Ezaw został ojcem Edomitów, a Jakub ojcem Izraelitów, oba narody walczyły ze sobą przez większość swojej historii. W Biblii góra „Seir” (Ks. Jozuego 24.4), „Bosra” (Ks. Izajasza 63.1) i „Sela” (2 Ks. Królewska 14.7) są odniesieniami do ziemi i stolicy Edomu. Sela jest dziś bardziej znana jako Petra.
Nazwa „Edom” pochodzi od semickiego słowa oznaczającego „czerwony”, a krajowi na południe od Morza Martwego nadano tę nazwę ze względu na czerwony piaskowiec widoczny w jego topografii. Ezaw, ze względu na zupę, za którą sprzedał swoje pierworództwo, stał się znany jako Edom, a później przeniósł się z rodziną do górskiej krainy o tej samej nazwie. 1 Ks. Mojżeszowa rozdział 36 przytacza wczesną historię Edomitów, stwierdzając, że mieli królów panujących nad nimi na długo przed tym, jak Izrael wyznaczył króla (1 Ks. Mojżeszowa 36.31). Religia Edomitów była podobna do religii innych społeczeństw pogańskich, które czciły bogów płodności. Potomkowie Ezawa w końcu zdominowali ziemie południowe i utrzymywali się z rolnictwa i handlu. Jeden ze starożytnych szlaków handlowych, zwany Drogą Królewską (4 Ks. Mojżeszowa 20.17), przechodził przez Edom, a gdy Izraelici poprosili o pozwolenie na skorzystanie z tej trasy podczas ich wyjścia z Egiptu, otrzymali wrogą odmowę.
Ze względu na to, że byli bliskimi krewnymi, Izraelitom nie wolno było nienawidzić Edomitów (5 Ks. Mojżeszowa 23.7). Jednak Edomici regularnie atakowali Izrael, w wyniku czego toczyło się wiele wojen. Król Saul walczył z Edomitami, a król Dawid ich ujarzmił, zakładając garnizony wojskowe w Edomie. Kontrolując terytorium Edomitów, Izrael miał dostęp do portu Ezion-Geber nad Morzem Czerwonym, z którego król Salomon wysyłał wiele wypraw. Po rządach Salomona Edomici zbuntowali się i uzyskali pewną wolność aż do czasu, gdy zostali pokonani przez Asyryjczyków pod wodzą Tiglat-Pilesera.
Podczas wojen machabejskich Edomici zostali pobici przez Żydów i zmuszeni do przejścia na judaizm. Przez to wszystko Edomici pielęgnowali wiele ran swojej nienawiści do Żydów. Kiedy język grecki stał się językiem powszechnie używanym, Edomici zostali nazwani Idumejczykami. Wraz z powstaniem Cesarstwa Rzymskiego królem Judei został Idumejczyk, którego ojciec przeszedł na judaizm. Ten Idumejczyk jest znany w historii jako król Herod Wielki, tyran, który zarządził masakrę w Betlejem w celu zabicia dziecka- Chrystusa (Ew. Mateusza 2.16-18).
Po śmierci Heroda lud Idumejczyków powoli zniknął z kart historii. Bóg przepowiedział zagładę Edomitów w Ks. Ezechiela 35, mówiąc: „Jak ty okazywałaś radość, że dziedzictwo Domu Izraela zostało spustoszone, tak uczynię tobie. Góro Seir, staniesz się pustkowiem i cały Edom wokół ciebie. I poznają, że Ja jestem Jahwe”(Ks. Ezechiela 35.15; tłum. Biblia Poznańska). Pomimo nieustannych wysiłków Edomu, by rządzić Żydami, spełniło się Boże proroctwo skierowane do Rebeki: starsze dziecko będzie służyło młodszemu, Izrael okazał się silniejszy od Edomu.
English
Kim byli Edomici?
