Ewangelia Marka
Odpowiedź
Ewangelia Marka
Autor: Mimo, iż Ewangelia Marka nie podaje jej autora, to jednak bezimienne świadectwo pierwszych ojców kościoła stwierdza, że autorem był Marek. Był on związany z apostołem Piotrem, będąc jego duchowym synem (1 Piotra 5.13). To właśnie od Piotra otrzymał on informacje „z pierwszej ręki”, odnośnie różnych wydarzeń i nauczania Pana, i utrwalił je w formie pisemnej.
Przyjmuje się ogólnie, że Marek jest Janem Markiem z Nowego Testamentu (Dzieje Apostolskie 12.12). Jego matka była zamożną i znaną chrześcijanką, pochodzącą z kościoła jerozolimskiego, który prawdopodobnie spotykał się u niej w domu. Marek towarzyszył Pawłowi i Barnabie podczas ich pierwszej wyprawy misyjnej, ale później doszło między nimi do nieporozumienia i nie towarzyszył im w ich drugiej podróży (Dzieje Apostolskie 15.37-38). Jednak Paweł pod koniec swojego życia posyła po Marka i prosi by z nim współpracował (2 Tymoteusza 4.11).
Data napisania: Ewangelia Marka jest prawdopodobnie najwcześniej spisaną księgą Nowego Testamentu, a rok jej powstania szacuje się na lata 57- 59 po Chr.
Cel napisania: Podczas gdy Mateusz spisuje swoją ewangelię głównie z myślą o swoich przyjaciołach Żydach, tak Marek kieruje treść ewangelii do wierzących w Rzymie, szczególnie wywodzących się z pogan. Marek pisał jako pastor do chrześcijan, którzy wcześniej usłyszeli i zawierzyli Ewangelii (Rzymian 1.8). Pragnął on jednak opowiedzieć im biografię Jezusa Chrystusa jako Sługi Pana i Zbawiciela świata, aby wzmocnić ich duchowo w trakcie prześladowań oraz nauczyć co to znaczy być prawdziwym uczniem Chrystusa.
Kluczowe wersety: Ewangelie Marka 1.11, „I rozległ się głos z nieba: Tyś jest Syn mój umiłowany, którego sobie upodobałem.”
Ew. Marka 1.17, „Pójdźcie za mną, a sprawię, że staniecie się rybakami ludzi.”
Ew. Marka 10.14-15, „Gdy Jezus to spostrzegł, oburzył się i rzekł do nich: Pozwólcie dziatkom przychodzić do mnie i nie zabraniajcie im, albowiem takich jest Królestwo Boże. Zaprawdę powiadam wam, ktokolwiek by nie przyjął Królestwa Bożego jak dziecię, nie wejdzie do niego.”
Ew. Marka 10.45, „Albowiem Syn Człowieczy nie przyszedł, aby mu służono, lecz aby służył i oddał swe życie na okup za wielu.”
Ew. Marka 12.33, „By jego [Boga] miłować z całego serca, i z całej myśli, i z całej siły, a bliźniego miłować jak siebie samego...”
Ew. Marka 16.6, „On zaś rzekł do nich: Nie trwóżcie się! Jezusa szukacie Nazareńskiego, ukrzyżowanego; wstał z martwych, nie ma go tu, oto miejsce, gdzie go złożono.”
Ew. Marka 16.15, „I rzekł im: Idąc na cały świat, głoście ewangelię wszystkiemu stworzeniu.”
Krótkie podsumowanie: Ewangelia Marka jest unikatowa, ponieważ podkreśla ona dużo bardziej działalność Jezusa aniżeli jego nauczanie. Napisana jest w dość prosty sposób, przechodząc od jednego wątku związanego z życiem Chrystusa do drugiego. Nie rozpoczyna się od genealogii, jak Ewangelia Mateusza, ponieważ poganie nie byliby tym zainteresowani. Jezus przedstawiony jest w czasie swojego chrztu, po którym rozpoczyna służbę publiczną w Galilei i powołuje czterech z dwunastu swoich uczniów. Następnie pojawia się opis jego życia, śmierci i zmartwychwstania.
Relacja Marka nie jest jedynie zbiorem historii, lecz narracją, która przedstawia Jezusa jako Mesjasza, nie tylko dla Żydów lecz również dla pogan. W dynamicznej wypowiedzi uczniów, poprowadzonych przez Piotra, wyznają oni swoją wiarę w Jezusa (Ew. Marka 8.29-30), mimo iż w pełni nie rozumieli jego mesjanistycznego przeznaczenia, aż do chwili jego zmartwychwstania.
Gdy śledzimy przebieg podróży Jezusa po Galilei i okolicznych miejscowościach, a później Judei, to uświadamiamy sobie w jak szybkim tempie przemierzał tą trasę. Zmienił życie wielu osób, ale szczególny wpływ i niezaprzeczalny ślad uczynił w życiu swoich uczniów. Podczas przemienienia (Ew. Marka 9.1-9), trzech z nich zobaczyło jak będzie wyglądało jego powtórne przyjście w mocy i chwale, ukazując im to kim naprawdę jest.
Jednak w dniach, które prowadziły do jego ostatecznej podróż do Jerozolimy, widzimy że uczniowie przepełnieni są strachem i powątpiewaniem. W chwili aresztowania Jezus został opuszczony przez wszystkich. W najbliższych godzinach, gdy przechodził próby, pokornie ogłaszał że jest Chrystusem, Synem Błogosławionego i tym, który przyjdzie w chwale (Ew. Marka 14.61-62). Uczniowie Jezusa nie byli naocznymi świadkami wydarzeń związanych z ukrzyżowaniem, śmiercią, pogrzebem i zmartwychwstaniem Chrystusa. Lecz kilka oddanych mu kobiet obserwowały jego pasję. Po sabacie, pierwszego dnia tygodnia, wczesnym rankiem, udały się z wonnościami do grobu. Gdy ujrzały odsunięty kamień u grobu, weszły do niego. Nie ujrzały ciała Jezusa, lecz anioła całego w bieli. Radosną informację jaką otrzymały potwierdziła: On wstał z martwych!” Kobiety były pierwszymi ewangelistkami, dzieląc się radosną nowiną o zmartwychwstaniu. Ta sama wiadomość jest przekazywana na cały świat przez wieki aż do dnia dzisiejszego.
Powiązania: Ponieważ zamierzeniem Marka było dotarcie z ewangelią do pogan, toteż nie przytacza on często fragmentów Starego Testamentu, jak to czyni Mateusz- piszący przede wszystkim do Żydów. Marek nie rozpoczyna od genealogii, by wskazać na związek Jezusa z patriarchami żydowskimi, lecz opisuje chrzest Jezusa oraz początki jego służby. Przy tej okazji, Marek przytacza treść proroctwa Starego Testamentu dotyczącego posłannika- Jana Chrzciciela- który nawoływał: „gotujcie drogę Pańską” (Ew. Marka 1.3; Księga Izajasza 40.3), gdy wyczekiwali przyjścia Mesjasza.
Jezus odwołuje się do Starego Testamentu w kilku fragmentach Ewangelii Marka. W Ew. Marka 7.6 Jezus potępia faryzeuszy, którzy składali Bogu uwielbienie w deklaracjach słownych, mimo że ich serca były daleko od Boga, i odnosi się w tym do słów proroka Izajasza, który wykazywał im ich zatwardziałość serc (Księga Izajasza 29.13). Jezus przytoczył inne proroctwo starotestamentowe, które miało spełnić się w nocy w której uczniowie pozostali niczym owce bez pasterza, gdy Jezus został aresztowany i skazany na śmierć (Ew. Marka 14.27; Księga Zachariasza 13.7). Później ponownie odniósł się do słów Izajasza, gdy oczyścił świątynię z przekupniów (Ew. Marka 11.15-17; Księga Izajasza 56.7; Księga Jeremiasza 7.11) oraz do Psalmów, gdy tłumaczył że jest on fundamentem naszej wiary i całego Kościoła (Ew. Marka 12.10-11; Psalm 118.22-23).
Zastosowanie praktyczne: Marek przedstawia Jezusa jako cierpiącego Sługę Bożego (Ew. Marka 10.45) i jako tego, który przyszedł by służyć i poświęcić się za nas, po części także po to aby nas do tego inspirować. Powinniśmy w podobny sposób pracować, z taką samą postawą wielkiego uniżenia i oddania dla innych. Jezus zachęca nas, abyśmy pamiętali że bycie wielkim w Królestwie Bożym, oznacza bycie najmniejszym sługą spośród innych (Ew. Marka 10.44). Poświęcenie samego siebie powinno być w nas widoczne, podobnie jak uczynił nasz Pan Jezus Chrystus, który złożył swoje życie za owce.
English
Ewangelia Marka
