Ewangelia Mateusza
Odpowiedź
Ewangelia Mateusza
Autor: Ewangelia ta znana jest jako Ewangelia Mateusza, ponieważ została spisana przez apostoła o takim imieniu. Styl księgi jest dokładnie taki, jakiego byśmy się spodziewali po człowieku, który był niegdyś poborcą podatkowym. Mateusz ma szczególne zainteresowanie w prowadzeniu ksiąg rachunkowych (18.23-24; 25.14-15). Księga zatem jest bardzo poukładana i zwarta. Zamiast spisywania wydarzeń według kolejności chronologicznej, Mateusz aranżuje ewangelię przez pryzmat sześciu dyskusji.
Jako poborca podatkowy, Mateusz posiada umiejętność która sprawia, że jego piśmiennictwo jest szczególnie interesujące dla chrześcijan. Od poborców podatkowych oczekiwało się, że będą w stanie z łatwością napisać coś „na poczekaniu”, co oznaczało że Mateusz z łatwością relacjonował dokładnie to co ludzie powiedzieli, słowo w słowo. Umiejętność ta sprawiała, że słowa użyte w tej ewangelii nie były tylko inspirowane przez Ducha Świętego, ale wskazywały dokładny przekaz kazań Chrystusa. Na przykład, w tzw. Kazaniu na Górze, o czym czytamy w rozdziałach 5-7, jest to z pewnością dokładna relacja wielkiego przesłania Jezusa.
Data napisania: Jako apostoł, Mateusz napisał księgę we wczesnym okresie kościoła, prawdopodobnie około 50 r. po Chr. W tym czasie, większość chrześcijan stanowili nawróceni Żydzi, zatem Mateusz skupił się na ujęciu ewangelii z perspektywy żydowskiej, tak aby była ona zrozumiała dla odbiorców żydowskich.
Cel napisania: Mateusz pragnął udowodnić Żydom, że Jezus Chrystus jest obiecanym Mesjaszem. Więcej, aniżeli jakakolwiek inna ewangelia, Mateusz cytuje Stary Testament, aby wskazać jak Jezus wypełnił słowa żydowskich proroków. Mateusz w najdrobniejszych szczegółach przedstawia pokrewieństwo Jezusa z Dawidem, używając wielu form językowych z którymi zaznajomieni byli ówcześni Żydzi. Miłość i troska Mateusza o ludzi w szczególny sposób przejawiała się w jego skrupulatnym przekazie treści ewangelii.
Kluczowe wersety: Ew. Mateusza 5.17, „Nie mniemajcie, że przyszedłem rozwiązać zakon albo proroków; nie przyszedłem rozwiązać, lecz wypełnić.”
Ew. Mateusza 5.43-44, „Słyszeliście, że powiedziano: Będziesz miłował bliźniego swego, a będziesz miał w nienawiści nieprzyjaciela swego. A ja wam powiadam: Miłujcie nieprzyjaciół waszych i módlcie się za tych, którzy was prześladują.”
Ew. Mateusza 6.9-13, „Ojcze nasz, który jesteś w niebie, niech się święci imię Twoje! Niech przyjdzie królestwo Twoje; niech Twoja wola spełnia się na ziemi, tak jak i w niebie. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj i przebacz nam nasze winy, jak i my przebaczamy tym, którzy przeciw nam zawinili i nie dopuść, abyśmy ulegli pokusie, ale nas zachowaj od złego!” [BT]
Ew. Mateusza 16.26, „Albowiem cóż pomoże człowiekowi, choćby cały świat pozyskał, a na duszy swej szkodę poniósł? Albo co da człowiek w zamian za duszę swoją?”
Ew. Mateusza 22.37-40, „A On mu powiedział: Będziesz miłował Pana, Boga swego, z całego serca swego i z całej duszy swojej, i z całej myśli swojej. To jest największe i pierwsze przykazanie. A drugie podobne temu: Będziesz miłował bliźniego swego jak siebie samego.”
Ew. Mateusza 27.31, „A gdy go wyśmiali, zdjęli z niego płaszcz i oblekli go w szaty jego, i odprowadzili go na ukrzyżowanie.”
Ew. Mateusza 28.5-6, „Wtedy anioł odezwał się i rzekł do niewiast: Wy się nie bójcie; wiem bowiem że szukacie Jezusa ukrzyżowanego. Nie ma go tu, bo wstał z martwych, jak powiedział; chodźcie, zobaczcie miejsce, gdzie leżał.”
Ew. Mateusza 28.19-20, „Idźcie tedy i czyńcie uczniami wszystkie narody, chrzcząc je w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Ucząc je przestrzegać wszystkiego, co wam przykazałem. A oto Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata.
Krótkie podsumowanie: W pierwszych dwóch rozdziałach Mateusz opisuje pokrewieństwo, narodziny i wczesne życie Chrystusa. Później księga przedstawia służbę Jezusa. Opisy nauczania Chrystusa ułożone są w odniesieniu do „dyskusji”, takich jak Kazanie na Górze w rozdziałach 5-7. Rozdział 10 dotyczy misji i celu służby uczniów; rozdział 13 jest zbiorem przypowieści; rozdział 18 opisuje kościół; rozdział 23 rozpoczyna się dyskusją na temat hipokryzji i przyszłości. Rozdziały 21- 27 opisują aresztowanie, tortury i egzekucję Jezusa. Ostatni rozdział przedstawia zmartwychwstanie i przekazanie Wielkiego Posłannictwa.
Powiązania: Ze względu na to, że celem Mateusza było wskazanie iż Jezus Chrystus jest Królem i Mesjaszem Izraela, toteż przytacza on więcej fragmentów Starego Testamentu aniżeli autorzy pozostałych trzech ewangelii. Mateusz cytuje ponad 60 razy fragmenty proroctw Starego Testamentu, wskazując w jaki sposób Jezus je wszystkie wypełnił. Rozpoczyna opis ewangelii od przedstawienia genealogii Jezusa, odnosząc go aż do pokrewieństwa z Abrahamem, praprzodka Żydów. Później Mateusz cytuje wyłącznie słowa proroków, używając formy „ aby się wypełniło słowo Pańskie, wypowiedziane przez proroka/ proroków” (Ew. Mateusza 1.22-23, 2.5-6, 2.15, 4.13-16, 8.16-17, 13.35, 21.4-5). Wersety te odnoszą się do proroctw starotestamentowych przepowiadających poczęcie Jezusa z dziewicy (Księga Izajasza 7.14) w Betlejemie (Księga Micheasza 5.2), jego powrót z Egiptu po śmierci Heroda (Księga Ozeasza 11.1), jego służbę wśród pogan (Księga Izajasza 9.1-2; 60.1-3), jego cudowne uzdrowienia ludzkich ciał i dusz (Księga Izajasza 53.4), jego mówienie w przypowieściach (Psalm 78.2), oraz jego triumfalny wjazd do Jerozolimy (Księga Zachariasza 9.9).
Zastosowanie praktyczne: Ewangelia Mateusza jest wspaniałym wstępem do podstaw nauczania o chrześcijaństwie. Logiczny układ sprawia, że w prosty sposób można odnaleźć kluczowe tematy dyskusji. Ewangelia Mateusza jest szczególnie przydatna w zrozumieniu w jaki sposób życie Chrystusa było wypełnieniem proroctw starotestamentowych.
Głównymi odbiorcami ewangelii Mateusza byli Żydzi, którzy- szczególnie faryzeusze i saduceusze- uparcie odrzucali Jezusa jako ich Mesjasza. Mimo studiowania i poznawania Starego Testamentu przez wieki, ich oczy były zasłonięte na to kim jest Jezus. Jezus potępił ich zatwardziałość ich serc i to, że odrzucali jego jako Jedynego, którego powinni wyczekiwać (Ew. Jana 5.38-40). Pragnęli Mesjasza, ale takiego który spełniał ich wyobrażenia i czyniącego to, co oni chcieli aby czynił. Jak często poszukujemy Boga, zgodnie z naszymi oczekiwaniami? Czy nie odrzucamy go, przez to że przypisujemy mu tylko te cechy, które sami uznajemy, a dzięki którym czujemy się dobrze- jego miłość, miłosierdzie, łaskę- odrzucając te, które się nam nie podobają- jego gniew, sprawiedliwość i święte oburzenie? Nie popełniajmy błędu faryzeuszy, tworząc Boga na swój własny sposób, oczekując, że będzie żył zgodnie z naszymi standardami. Taki bóg jest jedynie bożkiem. Biblia dostarcza nam mnóstwo informacji na temat natury i tego jaki jest Bóg i Jezus Chrystus po to, abyśmy mogli go uwielbiać i żyć w posłuszeństwie.
English
Ewangelia Mateusza
