Pytanie
Czy jest jakiś grzech, którego Bóg nam nie przebaczy?
Odpowiedź
Dla odrodzonego duchowo dziecka Bożego, nie ma grzechu, którego Bóg by nie przebaczył. Wszystkie grzechy zostały przebaczone na krzyżu tym, którzy należą do Chrystusa. Gdy Jezus powiedział, „Wykonało się” (Ew. Jana 19.30), mówił o dokonania zapłaty za grzech. Słowo przetłumaczone tutaj jako „wykonało się” jest greckim słowem ‘tetelestai’. Słowo to zostało użyte na kilka sposobów. Było użyte jako znak dokonanej „zapłaty” rachunku oraz był to znak stawiany na wyrokach sądowych przestępców, którzy odbyli już swoją karę. Tetelestai była przyczepiana na drzwi domu przestępcy, aby potwierdzić, że zapłacił on już w pełni za wszystkie swoje przewinienia.
Możesz dostrzec w tym odniesienie do pewnego rodzaju wymiany dokonanej na Krzyżu między Panem Jezusem a Bogiem Ojcem. Jezus Chrystus dokonał „transakcji prawnej” i zaspokoił Bożą sprawiedliwość, która wymagała zapłacenia kary za grzech. Pan Jezus Chrystus stał się ofiarą za grzech i „Barankiem Bożym, który gładzi grzech świata” (Ew. Jana 1.29). Gdy Chrystus został oddzielony od Boga Ojca, gdy przebywał w zupełnej ciemności (Ew. Mateusza 27.45), dzieło to zostało zapieczętowane - wypełnione. Gdy czytamy Ew. Łukasza, Jezus ponownie połączył się z Ojcem. „A Jezus, zawoławszy wielkim głosem, rzekł: Ojcze, w ręce twoje polecam ducha mego. I powiedziawszy to, skonał” (Ew. Łukasza 23.46). Tym samym, wszystkie grzechy, za wszystkich, zostały zapłacone raz na zawsze.
Jednak jest pewien warunek Bożego przebaczenia grzechu. Człowiek musi przyjść do Boga jedynie poprzez Jezusa Chrystusa. „Odpowiedział mu Jezus: Ja jestem droga i prawda, i żywot, nikt nie przychodzi do Ojca, tylko przeze mnie” (Ew. Jana 14.6). Boże przebaczenie jest dostępne dla wszystkich, którzy przyjdą do Niego (Ew. Jana 3.16), ale dla tych, którzy nie uwierzą w Pana Jezusa Chrystusa, nie ma przebaczenia grzechu (Dzieje Apostolskie 10.43). Stąd też, grzechami, które nie zostaną przebaczone przez Boga w czasie trwania Bożej łaski są grzechy tych osób, które umrą zanim złożą swoją wiarę w Jezusie Chrystusie. Jeśli osoba przeżyje to życie doczesne i nigdy nie skorzysta (nie przyjmie) daru, jaki zapewnił Bóg poprzez Pana Jezusa Chrystusa, to całą swoją wieczność spędzi w oddzieleniu od Boga, bez jego przebaczenia.
Odrodzeni duchowo wierzący również grzeszą, i jeśli tak się stanie, odsuwamy się od społeczności z Panem. Jednak, Bóg zatroszczył się o to. Duch Święty, który przebywa w każdym nowo narodzonym wierzącym przekonuje, że zgrzeszyliśmy, i gdy to się dzieje, mamy wybór aby odpowiedzieć na to przekonanie we właściwy sposób: upamiętać się i odnowić naszą relację. Gdy człowiek doświadczy narodzenia na nowo i przyjmie Chrystusa jako swojego Zbawiciela, nie ma możliwości aby utracił swoje życie wieczne ze względu na swoje uczynki. Możemy utracić naszą społeczność z Bogiem i radość naszego zbawienia, ale jest to coś, co możemy odnowić gdy wyznamy Bogu nasze grzechy.
Pierwszy list Pawła jest skierowany do odrodzonych duchowo wierzących i zawiera bardzo praktyczne wskazówki odnośnie pielęgnowania naszej relacji z Bogiem. „Jeśli wyznajemy grzechy swoje, wierny jest Bóg i sprawiedliwy i odpuści nam grzechy, i oczyści nas od wszelkiej nieprawości” (1 Jana 1.9). Werset ten, gdy wykorzystany poprawnie, staje się sposobem odnowienia naszej relacji po tym jak zgrzeszyliśmy. „Jeśli mówimy, że grzechu nie mamy, sami siebie zwodzimy, i prawdy w nas nie ma” (1 Jana 1.8). Pamiętaj, że jest to list skierowany do duchowo odrodzonych wierzących. Bóg nie ma złudzeń odnośnie nas i naszej zdolności do popełniania grzechu, i my też nie powinniśmy ich mieć.
To słowo „jeśli” od którego rozpoczynają się oba wersety z 1 listu Jana wyrażają tutaj greckie przesłanie: „może tak, a może nie.” Jest to zdanie warunkowe; jeśli „wyznajemy.” W Grece jest to słowo homologia, które dokładnie oznacza „powiedzieć tą samą rzecz albo wytłumaczyć sprawę.” Homo oznacza „jednego rodzaju/ taki sam” a logia oznacza „słowo”. Oznacza to, że zgadzamy się z Bogiem, iż popełniliśmy grzech. Lecz wszystkie grzechy zostały przebaczone na krzyżu i jako odrodzeni duchowo wierzący wiemy, że każdy nasz grzech został przebaczony. A ponieważ jest to dzieło sprawiedliwości w odniesieniu do Prawa Bożego, to powinniśmy chodzić w światłości i bliskiej relacji z Bogiem, ponieważ taka jest teraz nasza pozycja względem Jezusa Chrystusa. „Jeśli zaś chodzimy w światłości, jak On sam jest w światłości, społeczność mamy z sobą, i krew Jezusa Chrystusa, Syna jego, oczyszcza nas od wszelkiego grzechu” (1 Jana 1.7). Nie daje nam to jednak prawa, aby trwać w grzechu; raczej odrodzeni duchowo wierzący, którzy chodzą w światłości i bliskiej relacji z Bogiem, będą wyznawać swój grzech, aby ta relacja z Panem nadal mogła być czysta i pełna.
English
Czy jest jakiś grzech, którego Bóg nam nie przebaczy?
