Pytanie
Kim są wyznawcy Hare- Kryszny i w co wierzą?
Odpowiedź
Pochodzenie Hare Kryszna, zwanego również Gaudija wisznuizmem lub Ćajtanja wisznuizmem, jest promowane przez Międzynarodowe Towarzystwo Świadomości Kryszny (lub ISKCON). Hare Kryszna to mistyczna sekta hinduizmu. Zwykle jest klasyfikowana jako monoteistyczna forma hinduizmu, ponieważ wyznawcy Hare Kryszna wierzą, że wszystkie bóstwa są po prostu różnymi inkarnacjami jednego boga Wisznu- Kryszny. „Monoteizm” Hare Kryszna jest jednak trochę zagmatwany, ponieważ Śri Kryszna ma „wieczną małżonkę” o imieniu Śrimati Radharani; razem Kryszna i Radharani tworzą „Boską Parę”.
Ruch Hare Kryszna sięga XV wieku (1486), kiedy jego założyciel, Ćajtanja Mahaprabhu, zaczął nauczać, że Kryszna był najwyższym Panem ponad wszystkich innych bogów. Mahaprabhu opowiadał się za nabożną metodą wiary, w której zwolennicy Gaudija wisznuizmu wchodzili w związek z Kryszną i wyrażali swoje uwielbienie dla niego poprzez taniec i śpiew. Publiczne okazywanie uwielbienia Mahaprabhu zyskało wielu zwolenników, poniekąd dzięki odmienności w porównaniu z beznamiętnymi i ascetycznymi praktykami typowymi dla hinduizmu. Ta hinduska sekta, jakkolwiek odrębna w swoim wyjątkowym przywiązaniu do Kryszny, jest nadal dość hinduska, ponieważ nawet Kryszna jest tylko manifestacją (lub „Awatarem”) Wisznu - jednego z klasycznych bóstw hinduizmu. Ponadto wyznawcy Hare Kryszna zachowują Bhagavad Gita, hinduskie Pismo Święte, a także doktryny o reinkarnacji i karmie.
Ostatecznym celem wyznawców Hare Kryszny jest transcendentalny, pełen miłości związek z Panem Kryszną. Hare odnosi się do „mocy przyjemności Kryszny”. Dzięki ich mistycznemu oddaniu wyrażanemu w śpiewach i tańcach, wyznawców Hare Kryszny można porównać do sufickich muzułmanów („wirujących derwiszów”) i niektórych mistycznych przejawów chrześcijaństwa, które podkreślają ekstatyczne przeżycia i mistyczną transcendencję.
Hare Kryszna jest dość wymagający wobec swoich zwolenników. Stanie się członkiem wiąże się z wyborem guru i zostaniem jego uczniem. Ten guru ma kluczowe znaczenie dla osiągnięcia oświecenia; mówi się, że bez guru nie można rozwinąć świadomości Kryszny. Zwolennicy podporządkowują się swoim guru jako mistrzom duchowym, a nawet czczą ich jako bogów. A całe życie powinno obejmować praktykę i oddanie skoncentrowane na Krysznie. ISKCON przyciąga swoich członków do społeczności, gdzie wszystko jest celowo skoncentrowane na Krysznie. Znaczna część kultury indyjskiej / hinduskiej jest importowana do tych gmin. Należy zauważyć, że gminy te były ostro krytykowane przez byłych członków, a ISKCON stanął w obliczu zarzutów karnych za nielegalne i niemoralne praktyki, w tym powszechne wykorzystywanie dzieci, mające miejsce w tym ruchu.
Wierzenia wyznawców Hare Kryszna są typowo hinduskie i niezgodne z biblijnym chrześcijaństwem. Po pierwsze, pogląd na Boga jest zasadniczo panteistyczny, co oznacza, że wierzą, że Bóg jest wszystkim i we wszystkim jest Bóg (wszystko jest Bogiem). Dla chrześcijanina Bóg jest transcendentny - jest ponad wszystkim, co stworzył. Jedną z zasad myśli ISKCON-u jest to, że w rzeczywistości sami osiągamy relacyjną jedność z Bogiem. Celem Hare Kryszna jest osiągnięcie „świadomości Kryszny”, rodzaju oświecenia. To jest najgłębsza identyfikacja z Kryszną. I na ile ISKCON jest prawdziwie hinduski, może przypisać panteistyczny pogląd na Boga, a tym samym uczyć, że człowiek jest ostatecznie tożsamy z Bogiem. Jest to stare kłamstwo sięgające czasów Ogrodu Eden: „będziecie jak Bóg” (1 Ks. Mojżeszowa 3.5).
Jak wszystkie fałszywe religie, Hare Kryszna wymaga szeregu uczynków dla zbawienia. Tak, oddanie i relacje są wpisane w ich system wierzeń, ale są one zbudowane z uczynków, od bhakti-jogi przez medytację przed ołtarzem, po zbieranie funduszy. Intonowanie jest główną częścią Hare Kryszna. Śri Ćajtanja zalecił swoim wyznawcom codzienne intonowanie 100 000 świętych imion. Śpiew jest ułatwiony dzięki mali, różańcowi składającemu się ze 108 paciorków. Jedzenie mięsa jest zabronione, podobnie jak spożywanie posiłków w restauracjach, ze względu na przekonanie, że jedzenie zachowuje świadomość kucharza - spożywanie potraw przygotowanych przez wściekłego szefa kuchni rozzłości go. W Hare Kryszna zawsze pojawia się potrzeba by więcej śpiewać, by więcej tańczyć i cięższej pracować, aby nie przechowywać jakiegoś długu karmicznego i nie spowodować, że ktoś nie wejdzie w świadomość Kryszny.
Wyrzeczenie się siebie samego i poświęcenie się są również kluczowe dla zbawienia w Hare Kryszna. Według ISKCON-u zbawienie jest ściśle powiązane z hinduską koncepcją karmy, czyli sprawiedliwości odwetowej. Ta nauka wymaga wiary w reinkarnację i/ lub transmigrację duszy. Czyny, dobre i złe, są mierzone i oceniane po śmierci danej osoby. Jeśli czyny są dobre, nadal doświadcza reinkarnacji do wyższe formy życia; jeśli jego uczynki są złe, stanie się niższą formą życia. Tylko wtedy, gdy dobre uczynki już zrównoważyły złe, można przerwać cykle ponownych narodzin i zrealizować swoją jedność z Kryszną.
Jakże różny jest Kryszna od współczującego i miłosiernego Boga z Biblii, który „tak umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne” (Ew. Jana 3.16). Biblia jasno mówi, że zbawienie jest z łaski przez wiarę w przelaną krew Jezusa Chrystusa (Efezjan 2.8–9). „On tego, który nie znał grzechu, za nas grzechem uczynił, abyśmy w nim stali się sprawiedliwością Bożą.” (2 Koryntian 5.21). Żadna ilość dobrych uczynków nie może nikomu przynieść zbawienia. Wyznawcy Hare Kryszny, jak cała ludzkość, mają tylko jedną nadzieję na życie wieczne: Jezusa Chrystusa, ukrzyżowanego, zmartwychwstałego i wywyższonego na zawsze. Wszystkie inne ścieżki prowadzą do zniszczenia. Sam Jezus powiedział: „Ja jestem drogą, prawdą i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej, jak tylko przeze Mnie”(Ew. Jana 14.6). „I nie ma w nikim innym zbawienia; albowiem nie ma żadnego innego imienia pod niebem, danego ludziom, przez które moglibyśmy być zbawieni” (Dz. Apostolskie 4.12).
English
Kim są wyznawcy Hare- Kryszny i w co wierzą?
