Pytanie
Czy List do Hebrajczyków 10:26 oznacza, że wierzący może utracić zbawienie?
Odpowiedź
" Jeśli bowiem po otrzymaniu poznania prawdy rozmyślnie grzeszymy, nie pozostaje już żadna ofiara za grzechy". List do Hebrajczyków 10:26-29 ostrzega przed grzechem odstępstwa. Apostazja to celowe odejście lub odstępstwo. Apostaci to ci, którzy zbliżają się do Chrystusa, aż do krawędzi zbawczej wiary, którzy słyszą i rozumieją Ewangelię i są na skraju zbawczej wiary, ale potem odrzucają to, czego się nauczyli i odwracają się. Są to ludzie, którzy być może są nawet świadomi swojego grzechu, a nawet składają wyznanie wiary. Ale zamiast dojrzewać duchowo, ich zainteresowanie Chrystusem zaczyna maleć, rzeczy tego świata przyciągają ich bardziej, a w końcu tracą wszelkie pragnienie rzeczy Bożych i odwracają się. Pan zilustrował ten typ ludzi w Ewangelii Mateusza 13:1-9, 18-23. Są to ci, którzy "przyjmują z radością" rzeczy Pańskie, ale zostają odciągnięci przez troski tego świata lub zniechęceni przez trudności, jakie napotykają z powodu Chrystusa.
"Rozmyślne grzeszenie" w tym fragmencie oznacza świadome i celowe odrzucenie Chrystusa. Poznanie Bożej drogi, słuchanie jej głoszenia, studiowanie jej, zaliczanie się do grona wiernych, a następnie odwrócenie się od niej, oznacza odstępstwo. Grzeszenie z premedytacją niesie ze sobą ideę ciągłego i rozmyślnego grzeszenia. Taka osoba nie grzeszy z powodu niewiedzy, ani nie daje się ponieść chwilowym pokusom, którym jest zbyt słaba, by się oprzeć. Rozmyślny grzesznik grzeszy z powodu ustalonego sposobu myślenia i działania, którego nie chce porzucić. Z drugiej strony, prawdziwie wierzącym jest ten, kto może popaść w grzech i traci tymczasową społeczność z Bogiem. Ale w końcu powróci do Boga w pokucie, ponieważ jego niebiański Ojciec będzie go nieustannie budził i przekonywał, aż nie będzie mógł dłużej pozostać z dala. Prawdziwy odstępca będzie nadal grzeszył, świadomie, dobrowolnie i z rezygnacją. Jan mówi nam, że "nikt, kto się narodził z Boga, nie popełnia grzechu, ponieważ Jego nasienie w nim mieszka i nie może grzeszyć, ponieważ narodził się z Boga" (1 Jana 3:9).
Odstępcy mają wiedzę, ale jej nie stosują. Można ich znaleźć w obecności światła Chrystusa, głównie w kościele, wśród ludu Bożego. Judasz Iskariota jest doskonałym przykładem - miał wiedzę, ale brakowało mu prawdziwej wiary. Żaden inny odrzucający prawdę nie miał większego lub lepszego kontaktu z miłością i łaską Bożą niż Judasz. Był częścią wewnętrznego kręgu uczniów Jezusa, jedząc, śpiąc i podróżując z Nim przez lata. Widział cuda i słyszał słowa Boga z ust Jezusa, od najlepszego kaznodziei, jakiego kiedykolwiek znał świat, a mimo to nie tylko odwrócił się od Niego, ale odegrał kluczową rolę w spisku mającym na celu zabicie Jezusa.
Odwróciwszy się od prawdy i z pełną świadomością decydując się na świadome i ciągłe grzeszenie, odstępca jest już poza zbawieniem, ponieważ odrzucił jedyną prawdziwą ofiarę za grzechy: Pana Jezusa Chrystusa. Jeśli ofiara Chrystusa zostanie odrzucona, wówczas wszelka nadzieja na zbawienie przepadnie. Świadome odwrócenie się od tej ofiary nie pozostawia żadnej ofiary; pozostawia jedynie grzech, za który karą jest wieczna śmierć. Fragment ten nie mówi o wierzącym, który odpada, ale raczej o kimś, kto może twierdzić, że jest wierzący, ale naprawdę nim nie jest. Każdy, kto odstępuje od wiary, udowadnia, że nigdy nie miał prawdziwej wiary (1 Jana 2:19).
English
Czy List do Hebrajczyków 10:26 oznacza, że wierzący może utracić zbawienie?
