Pytanie
Czego powinniśmy się nauczyć z życia Józefa?
Odpowiedź
Józef był jedenastym synem Jakuba, pierwszym synem z ukochanej żony Racheli. historia Józefa znajduje się w 1 Ks. Mojżeszowej 37-50. Po ogłoszeniu jego narodzin, widzimy następnie Józefa jako siedemnastolatka powracającego z wypasu stada z jego przyrodnimi braćmi, którzy składają przykry raport Jakubowi. Mamy również powiedziane, że Jakub "kochał Józefa najbardziej ze wszystkich synów swoich, ponieważ urodził mu się na starość. Sprawił mu też długą szatę z rękawami" (1 Ks. Mojżeszowa 37.3). Bracia Józefa wiedzieli, że ojciec kocha Józefa bardziej niż ich, co sprawiło, że go nienawidzili (1 Ks. Mojżeszowa 37.4). Na domiar złego, Józef zaczął opowiadać rodzinie o swoich snach- wizjach proroczych ukazujących, że Józef pewnego dnia będzie rządził nad swoją rodziną (1 Ks. Mojżeszowa 37.5-11).
Niechęć wobec Józefa osiągnęła szczyt, gdy jego bracia zaczęli spiskować o jego zabiciu na pustyni. Ruben, najstarszy, sprzeciwiał się jego zabiciu i zaproponował, aby wrzucić Józefa do studni, jako że planował wrócić i uratować chłopca. Ale, pod nieobecność Rubena, pewni kupcy przechodzili i Juda zaproponował, aby sprzedać Józefa jako niewolnika; bracia dokonali tego czynu zanim Ruben mógł go ocalić. Chłopcy ściągnęli z niego jego szatę i po zanurzeniu jej we krwi koziej, oszukali ojca, aby myślał, że jego ukochany syn został rozszarpany przez dzikie zwierzęta (1 Ks. Mojżeszowa 37.18-35).
Następnie kupcy sprzedali Józefa Egipcjanowi, wysoko postawionemu o imieniu Potifar, i ostatecznie stał się przełożonym całego jego domu. W 1 Ks. Mojżeszowej 39 czytamy jak Józef doskonale sprawował swoje obowiązki, stając się jednym z najbardziej zaufanych służących Potifara, dlatego został zarządcą jego domu. Potifar widział, że bez względu na to, co robił Józef, Bóg patrzył na niego przychylnie i prosperował we wszystkim, co robił. Niestety, żona Potifara próbowała go uwieść. Józef konsekwentnie odrzucał jej zaloty, okazując szacunek swemu panu, który powierzył mu tak wiele, mówiąc że byłaby to "wielka niegodziwość i grzech przeciwko Bogu”, gdyby przespał się z żoną Potifara. Jednego dnia żona Potifara złapała Józefa za płaszcz i ponownie zalecała się do niego prowokująco. Józef uciekł, pozostawiając swój płaszcz w jej ręku. Przepełniona złością, fałszywie oskarżyła Józefa o próbę gwałtu i Potifar zamknął go w więzieniu (1 Ks. Mojżeszowa 39.7-20).
W więzieniu Józef został ponownie błogosławiony przez Boga (1 Ks. Mojżeszowa 39.21-23). Józef zinterpretował sny dwóch swoich współwięźniów. Obie interpretacje okazały się być prawdziwe, a jeden z mężczyzn został później wypuszczony z więzienia i przywrócony do swojego (wcześniejszego) urzędu podczaszego (1 Ks. Mojżeszowa 40.1-23). Ale podczaszy zapomniał o Józefie i nie porozmawiał na jego temat z faraonem. Dwa lata później, król miał sny, które wywołały u niego niepokój, i podczaszy przypomniał sobie o darze Józefa do interpretacji snów. Król wezwał Józefa i opowiedział mu swoje sny. Opierając się na snach faraona, Józef przepowiedział siedem lat obfitych zbiorów, po których nastąpi siedem lat ciężkiego głodu w Egipcie, i poradził królowi, aby zaczął gromadzić zboże w ramach przygotowań na nadchodzący głód (1 Ks. Mojżeszowa 41.1–37). Ze względu na swoją mądrość, Józef został zarządcą całego Egiptu, drugim w stosunku do króla. Józef był odpowiedzialny za gromadzenie jedzenia podczas lat obfitości i sprzedawania (zapasów) Egipcjanom i mieszkańcom okolicznych krajów podczas lat głodu (1 Ks. Mojżeszowa 41.38-57). W czasie lat urodzaju Józefowi urodziło się dwóch synów- Manasses i Efraim (1 Ks. Mojżeszowa 41.50-52).
Gdy nastał głód, dotknął on nawet ziemię Kanaan. Jakub posłał dziesięciu swoich synów do Egiptu, aby nakupili ziarna (1 Ks. Mojżeszowa 42.1-3). Zatrzymał Beniamina, swojego najmłodszego i jedynego syna z Racheli (1 Ks. Mojżeszowa 42.4). Będąc w Egipcie, mężczyźni spotkali swojego dawno zaginionego brata, którego nie poznali. Józef jednak ich rozpoznał. Poddał ich próbie, oskarżając o to, że są szpiegami. Zatrzymał ich na trzy dni, a następnie uwolnił wszystkich oprócz jednego, wysyłając ich do domu z ziarnem i żądając, aby wrócili z najmłodszym bratem (1 Ks. Mojżeszowa 42.6-20). Wciąż nieświadomi tożsamości Józefa, bracia zmagali się z poczuciem winy za sprzedanie brata przed laty (1 Ks. Mojżeszowa 42.21-22). Józef usłyszał ich rozmowę i odsunął się na bok aby popłakać (1 Ks. Mojżeszowa 42.23-24). Zatrzymał Symeona, a pozostałych wysłał w drogę, potajemnie zwracając ich pieniądze za ziarno do worków (1 Ks. Mojżeszowa 42.25). Gdy bracia później uświadomili sobie, że pieniądze zostały im zwrócone, przestraszyli się jeszcze bardziej (1 Ks. Mojżeszowa 42.26-28, 35). Gdy byli w domu, opowiedzieli Jakubowi o wszystkim co się wydarzyło. Jakub ponownie opłakiwał stratę Józefa i stratę Symeona. Odmówił wysłania Beniamina, pomimo obietnicy Rubena, że jeśli nie wróci z Beniaminem, Jakub będzie mógł zabić dwóch synów Rubena (1 Ks. Mojżeszowa 42.35-38).
Głód stał się tak dokuczliwy, że Jakub w końcu odpuścił. Juda przekonał Jakuba, aby posłał z nimi Beniamina, oddając w zastaw własne życie (1 Ks. Mojżeszowa 43.1-10). Jakub się zgodził, posyłając wybrane owoce i podwójną ilość pieniędzy za ziarno (1 Ks. Mojżeszowa 43.11-14). Gdy Józef ujrzał mężczyzn, polecił swoim sługom zarżnąć zwierzę i przygotować posiłek dla braci, aby mogli z nim zjeść (1 Ks. Mojżeszowa 43.15-17). Obawiając się zaproszenia do domu Józefa, bracia przeprosili zarządcę domu Józefa za pieniądze, które zostały im zwrócone do ich worków, a które były przeznaczone na zapłatę za ziarno. Zarządca domu Józefa zapewnił ich o ich dobrych zamiarach i sprowadził im ich brata Symeona (1 Ks. Mojżeszowa 43.18-25). Gdy powrócił Józef, bracia oddali mu pokłon, wypełniając tym samym proroctwo jakie otrzymał przed laty (1 Ks. Mojżeszowa 43.26). Zapytał ich o to jak im się powodzi i ponownie zapłakał, tym razem w swojej komnacie (1 Ks. Mojżeszowa 43.27-30). Gdy mężczyźni zasiedli do posiłku, przy stole osobnym a nie przy stole Józefa, byli zaskoczeni, że stół nakryty jest według kolejności ich urodzenia. Beniamin otrzymał pięciokrotną wielkość porcji jaką otrzymali pozostali bracia (1 Ks. Mojżeszowa 43.31-34). Zanim posłał ich z powrotem do ich ojca, Józef ponownie poddał swoich braci próbie poprzez zwrócenie pieniędzy za ziarno do ich worków i umieszczając srebrny kielich w worze Beniamina. Pozwolił braciom wyruszyć w podróż, a następnie wysłał za nimi swojego zarządcę, by udawał gniew i groził, że zabije Benjamina (za kradzież). Po powrocie do Józefa Juda błagał o życie Beniamina, mówiąc, że jeśli Beniamin umrze, Jakub też umrze. Juda opowiedział o smutku Jakuba po stracie Józefa i jego przekonaniu, że nie mógłby znieść utraty brata Józefa- Beniamina. Juda również mówił o swojej przysiędze złożonej Jakubowi i ofiarowaniu swojego życia za życie Beniamina (1 Ks. Mojżeszowa 44).
Widząc dowód zmiany postawy swoich braci, Józef wyprosił wszystkich służących i zapłakał otwarcie i głośno, na tyle głośno, że cały dom faraona to usłyszał. Wówczas Józef dał się poznać swoim braciom (1 Ks. Mojżeszowa 45.1-3). Józef od razu ich zapewnił, mówiąc im, aby nie byli na siebie źli za to co kiedyś jemu uczynili i powiedział, że Bóg posłał go do Egiptu, aby ich zachować przy życiu (1 Ks. Mojżeszowa 45.4-8). Józef potwierdził swoje przebaczenie wiele lat później, po śmierci ojca, mówiąc, że chociaż jego bracia knuli zło przeciwko niemu, Bóg obrócił to w dobro (1 Ks. Mojżeszowa 50.15-21). Józef wysłał swoich braci z powrotem do Jakuba, aby zabrali resztę domu i zamieszkali w Goszen, gdzie mieli być blisko Józefa, aby on mógł ich utrzymywać (1 Ks. Mojżeszowa 45.9-47.12).
Jakub przybył by zamieszkać w Egipcie z całą swoją rodziną. Zanim umarł, Jakub pobłogosławił dwóch synów Józefa i podziękował Bogu za Jego dobroć: "Nie spodziewałem się, że będę oglądał oblicze twoje, a oto Bóg pozwolił mi oglądać nawet potomstwo twoje" (1 Ks. Mojżeszowa 48.11). Jakub udzielił większego błogosławieństwa młodszemu spośród dwóch synów (wersety 12-20). Później w historii Izraela, Efraim i Manasses, plemiona Józefa, były często uważane za dwa różne plemiona. Potomkowie Jakuba żyli w Egipcie przez 400 lat, aż do czasów Mojżesza. Gdy Mojżesz wyprowadził Żydów z Egiptu, wziął ze sobą prochy Józefa- zgodnie z życzeniem Józefa (1 Ks. Mojżeszowa 50.24-25; por. 2 Ks. Mojżeszowa 13.19).
Wiele można się nauczyć z historii Józefa. Jako rodzice, mamy ostrzeżenie dotyczące faworyzowania dzieci przez Jakuba i skutki jakie może to przynieść na inne dzieci, jak widzieliśmy to w młodzieńczej dumie Józefa i zazdrości i nienawiści jego braci. Mamy dobry przykład tego jak radzić sobie z seksualną pokusą- uciekać (1 Ks. Mojżeszowa 39.12; por. 2 Tymoteusza 2.22) i mamy wyraźny obraz Bożej wierności. On nie zapomina o swoich dzieciach, nawet pośród cierpienia: "Pan jest z Józefem" (1 Ks. Mojżeszowa 39.3, 5, 21, 23; tłum. Biblia Edycja Świętego Pawła).
Możemy znaleźć się w wielu przygnębiających okolicznościach, a niektóre z nich mogą być nawet niesprawiedliwe, tak jak w życiu Józefa. Jednak, jak uczymy się z relacji z życia Józefa, pozostając wiernym i akceptując to, że Bóg ostatecznie rządzi, możemy mieć pewność, że On nagrodzi naszą wierność w swoim czasie. Kto winiłby Józefa, gdyby odrzucił swoich braci w potrzebie? A jednak Józef okazał im łaskę i Bóg pragnie, abyśmy praktykowali miłosierdzie ponad wszelkie ofiary (Ks. Ozeasza 6.6; Ew. Mateusza 9.13).
Historia Józefa przedstawia również niesamowity wgląd w to, w jaki sposób Bóg suwerennie działa, aby przezwyciężyć zło i zrealizować swój plan. Po wszystkich przejściach Józef mógł zobaczyć działanie Bożej ręki. Kiedy ujawnił swoją tożsamość braciom, Józef mówił o ich grzechu: "Lecz teraz nie trapcie się ani nie róbcie sobie wyrzutów, żeście mnie tu sprzedali, gdyż Bóg wysłał mnie przed wami, aby was zachować przy życiu [...] Tak więc nie wyście mnie tu posłali, ale Bóg, który mnie ustanowił opiekunem faraona i panem jego domu, i władcą całej ziemi egipskiej" (1 Ks. Mojżeszowa 45.5, 8). Później Józef ponownie zapewnił swoich braci co do swoich intencji, oferując przebaczenie i mówiąc, "Wy wprawdzie knuliście zło przeciwko mnie, ale Bóg obrócił to w dobro..." (1 Ks. Mojżeszowa 50.20). Najbardziej niegodziwe intencje człowieka nigdy nie mogą pokrzyżować doskonałego planu Boga.
English
Czego powinniśmy się nauczyć z życia Józefa?
