Pytanie
Kim był Judasz Iskariota?
Odpowiedź
Judasz Iskariota jest zwykle pamiętany z jednego powodu: swojej zdrady Jezusa. Był jednym z dwunastu uczniów, którzy żyli i podążali za Jezusem przez trzy lata. Był świadkiem służby Jezusa, jego nauczania i wielu jego cudów. Był skarbnikiem grupy i używał tej zaufanej pozycji do okradania ich zasobów (Ew. Jana 12.6).
Imię 'Judasz' było popularne w tamtym czasie i jest kilku innych Judaszy wspomnianych w Nowym Testamencie. Jeden z innych uczniów [Jezusa] nazywał się Judasz (Ew. Jana 14.22) i tak też miał na imię jeden z przyrodnich braci Jezusa (Ew. Marka 6.3). Dla rozróżnienia Ew. Jana 6.71 oraz Ew. Jana 13.26 odnoszą się do zdrajcy Chrystusa nazywając go "Judaszem, synem Szymona Iskarioty."
Uczeni mają kilka pomysłów na pochodzenie nazwiska. Jednym z nich jest to, że Iskariot odnosi się do Keriot, regionu czy miasta w Judei. Inny pomysł jest taki, że odnosi się do łac. Sicarii/Sykariuszy, grupy zabójców wśród żydowskich buntowników [grec. sikarioi, łac. sicarri, od łac. sica – krótki sztylet– radykalny odłam zelotów, którzy zabijali zwłaszcza Żydów sprzyjających Rzymianom; w trakcie świąt żydowskich wtapiali się w tłum i mordowali wrogów przy użyciu krótkich sztyletów- wyjaśnienie od tłum.]
Ewentualne skojarzenie z Sikarii/ Sykariuszami pozwala wysnuć interesujące spekulacje na temat motywów zdrady Judasza, ale fakt, że dokonał świadomego wyboru by zdradzić Jezusa (Ew. Łukasza 22.48) pozostaje taki sam. Nazwisko Iskariota jest przydatne, chociażby z innego powodu, ponieważ nie pozostawia wątpliwości, o którym Judaszu jest mowa.
Oto kilka faktów, które zebraliśmy z kluczowych wersetów na temat Judasza Iskarioty i jego zdrady:
Pieniądze były ważne dla Judasza. Jak już wspomnieliśmy, był złodziejem i zgodnie z Ew. Mateusza 26.14-15, arcykapłani zapłacili mu "trzydzieści srebrnych monet" za zdradę Pana.
Jezus wiedział od początku, co uczyni Judasz Iskariot. Jezus powiedział swoim uczniom, "Czy nie dwunastu was wybrałem? Ale jeden z was jest diabłem" (Ew. Jana 6.70). I podczas Ostatniej Wieczerzy, Jezus przepowiedział Jego zdradę i wskazał zdrajcę: "To jest ten, któremu Ja podam umoczony kawałek chleba. Wziął więc kawałek, umoczył go i dał Judaszowi Iskariocie, synowi Szymona" (Ew. Jana 13.26).
Jezus powiedział, że Judasz Iskariota nie był "czysty"; w tym sensie, że nie narodził się na nowo i nie otrzymał przebaczenia swoich grzechów (Ew. Jana 13.10-11). W rzeczywistości, Judasz został upoważniony do robienia tego, co zrobił przez samego diabła: "A po zjedzeniu tego kawałka [którego otrzymał od Jezusa] szatan opanował Judasza" (Ew. Jana 13.27; tłum. Biblia Poznańska).
Inni uczniowie nie mieli pojęcia, że Judasz Iskariota żywił zdradzieckie myśli. Kiedy Jezus wspomniał, że pośród nich jest zdrajca, inni uczniowie martwili się, że to oni okażą się nielojalni (Ew. Jana 13.22). Nikt nie podejrzewał Judasza. Był zaufanym członkiem Dwunastu. Nawet gdy Jezus powiedział Judaszowi, "Rób szybko, co zamierzasz" (Ew. Jana 13.27; tłum. Biblia Poznańska), a Judasz opuścił Ostatnią Wieczerzę, inni przy stole myśleli, że Judasz został posłany, aby kupić więcej jedzenia lub oddać coś dla ubogich (wersety 28-29).
Judasz Iskariota zdradził Pana pocałunkiem, sytuacja ta doskonale przedstawia jego bezczelną dwulicowość (Ew. Łukasza 22.47-48). Po dokonaniu tego okrutnego czynu, Judasz "poczuł wyrzuty sumienia i odniósł trzydzieści srebrników arcykapłanom i starszym" (Ew. Mateusza 27.3; tłum. Biblia Poznańska). Ale dowiadujemy się, że wyrzuty sumienia nie są tożsame z pokutowaniem- zamiast zadośćuczynić czy szukać przebaczenia, "poszedł i powiesił się" (Ew. Mateusza 27.5).
Judasz Iskariota wypełnił proroctwo Psalmu 41.10 (tłum. Biblia Poznańska), "Nawet przyjaciel mój, na którym polegałem i który chleb mój spożywał, podstępnie przeciw mnie wystąpił" (por. Ew. Jana 13.18). Jednak Judasz był w pełni odpowiedzialny za swoje czyny. Jezus powiedział, "Syn Człowieczy wprawdzie odchodzi, jak o nim napisano, ale biada temu człowiekowi, przez którego Syn Człowieczy będzie wydany! Lepiej by mu było, gdyby się ów człowiek nie urodził" (Ew. Mateusza 26.24).
Ew. Mateusza 27.6-8 podaje, że arcykapłani wzięli od Judasza "zapłatę za krew" i zakupili pole garncarza jako miejsce pochówku dla cudzoziemców (tym samym wypełniając proroctwo z Ks. Zachariasza 11.12-13). Dz. Apostolskie 1.18-19 kontynuuje historię tego, co stało się po śmierci Judasza i podaje kilka dodatkowych informacji. Łukasz podaje, "On to za otrzymaną zapłatę za nieprawość nabył pole, a upadłszy, pękł na dwoje i wypłynęły wszystkie wnętrzności jego. I stało się to wiadome wszystkim mieszkańcom Jerozolimy, tak że nazwano owo pole w ich własnym języku Akeldama, to jest Pole Krwi." Dodatkowy szczegół, którego dowiadujemy się od Łukasza jest taki, że po tym jak Judasz się powiesił, jego martwe ciało spadło na to same pole zakupione za jego nieuczciwie zdobyte pieniądze.
Biorąc pod uwagę fakt, że Judasz był blisko Jezusa w ciągu tych trzech lat służby, trudno sobie wyobrazić, jak mógł dopuścić się takiej zdrady. Historia Judasza uczy nas, aby strzec się przed małymi, stopniowymi niepowodzeniami, które nabierają siły i mocy w naszym życiu i które mogą otworzyć drzwi dla bardziej śmiercionośnych wpływów. Jego historia jest też świetnym przypomnieniem, że pozory mogą mylić. Jezus nauczał, "Panie, Panie, czyż nie prorokowaliśmy w imieniu twoim i w imieniu twoim nie wypędzaliśmy demonów, i w imieniu twoim nie czyniliśmy wielu cudów? A wtedy im powiem: Nigdy was nie znałem. Idźcie precz ode mnie wy, którzy czynicie bezprawie" (Ew. Mateusza 7.22-23).
English
Kim był Judasz Iskariota?
