Pytanie
W jaki sposób możemy zdecydować, które księgi należą do Biblii, skoro sama Biblia tego wyraźnie nie określa?
Odpowiedź
Jeśli Pismo Święte ma być naszym jedynym autorytetem, to na jakiej podstawie możemy przypuszczać, które księgi należą do Biblii- skoro sama Biblia na ten temat milczy? Jest to bardzo ważne pytanie, ponieważ łańcuch jest na tyle silny na ile wytrzymałe są najsłabsze jego ogniwa. Czy w łańcuchu komunikacji pomiędzy Bogiem a człowiekiem istnieje jakieś słabe ogniwo? Jeśli tak, to cały łańcuch zostaje przerwany a komunikacja ostatecznie zerwana.
Zastanów się nad różnymi „ogniwami” związanymi z Bożą komunikacją z nami: najpierw pojawiło się Boże pragnienie komunikacji. Swój początek miała w jego miłości, gdyż najwspanialszym wyrazem troskliwego Boga było objawienie się jego samego w całym stworzeniu. Później pojawił się rzeczywisty przekaz Bożego Słowa poprzez ludzkich autorów. Związane to było z procesem, jaki Biblia nazywa „natchnieniem”, gdzie Bóg przekazał słowa, które spisali ludzie (2 Tymoteusza 3.16). Następnie Słowo zostało rozpowszechnione, docierając do różnych odbiorców poprzez zwiastowanie i inne sposoby. Dalej nastąpił proces rozpoznania, w którym lud Boży rozróżnił Pismo Święte od innych ksiąg religijnych. A następnie proces zachowania, w którym Boże Słowo przetrwało do dnia dzisiejszego, mimo wielu prób jego zniszczenia. I w końcu proces oświecenia, gdy Duch Święty daje wierzącym zrozumienie i poznanie Słowa.
Tym właśnie jest ten „łańcuch”- okazaniem Bożej miłości poprzez natchnienie, rozpowszechnienie, rozpoznanie, zachowanie i objawienie Bożego Słowa. Wierzymy, że Bóg był zaangażowany w każdy pojedynczy etap całego procesu, bo z jakiego powodu Bóg miałby obdarzyć nas swoim natchnionym Słowem, a później je nie zachować? Z jakiego powodu miałby do nas najpierw przemawiać, a potem przestać nas prowadzić w rozpoznawaniu jego woli?
Rozpoznanie Bożego Słowa jest często określane mianem „kanonu.” Wierzymy, że Bóg określił kanon, a kościół go rozpoznał. Kanon Pisma Świętego nie został stworzony przez kościół; kościół raczej go odkrył czy rozpoznał. Innymi słowy, od początku Boże Słowo pochodziło z natchnienia Boga i jego woli- „słowo twoje trwa na wieki, niewzruszone jak niebiosa” (Psalm 119.89)- a kościół je rozpoznał i przyjął.
Poniżej znajdują się szczególne kryteria użyte przy rozpoznaniu ksiąg Słowa Bożego:
1) Czy księga została spisana przez proroka Bożego?
2) Czy treść przesłania danego autora zostało potwierdzone cudami?
3) Czy księga mówi prawdę o Bogu, bez przekłamań i zaprzeczeń?
4) Czy księga potwierdza boską zdolność przemienienia życia?
5) Czy księga została przyjęta jako Słowo Boże przez ludzi, do których na początku została skierowana?
Spośród tych kryteriów najważniejsze znaczenia miała pierwsza kwestia- czy księga została spisana przez proroka? W następstwie tego, czy księga otrzymała potwierdzenie apostolskie?, co było najważniejszą próbą (testem) w procesie włączania księgi do kanonu. Kryterium to było logicznym następstwem wiedzy o tym, kim był „apostoł.” Apostołowie zostali powołani przez Boga do bycia założycielami i przywódcami kościoła, przez których przyszło Słowo, a którzy prowadzili kościół.
Apostołowie otrzymali obietnicę, że zostaną obdarzeni Duchem Prawdy, który przypomni im wszystko to, co przekazał im Chrystus (Ew. Jana 14.26) i wprowadzi ich „we wszelką prawdę” (Ew. Jana 16.13). Po wniebowstąpieniu Chrystusa, apostołowie otrzymali ponadnaturalne dary, które umożliwiły im wykonanie dzieła do którego zostali powołani i potwierdziły prawdziwość głoszonego przesłania (Dzieje Apostolskie 2.4). Dom Boży zbudowany jest „na fundamencie apostołów i proroków...” (Efezjan 2.20). Obdarzając apostołów szczególnym powołaniem, staje się oczywiste, że autorytet apostołów był podstawowym testem poświadczającym włączenie księgi do kanonu. Ew. Mateusza została włączona do kanonu, ponieważ została napisana przez apostoła; podobnie także została przyjęta Ew. Marka, która mocno związana była z autorytetem apostoła Piotra.
Gdy spisywany był Nowy Testament, poszczególne księgi i listy zostały od razu przyjęte jako Słowo Boże i rozpowszechniane pomiędzy innymi zborami. Kościół w Tesalonice otrzymał słowo Pawła jako Słowo Boże (1 Tesaloniczan 2.13). Listy Pawła krążyły pomiędzy kościołami jeszcze za czasów apostolskich (Kolosan 4.16). Piotr rozpoznał listy Pawła jako natchnione Słowo Boże i przyłączył je do „reszty Pisma Świętego” (2 Piotra 3.15-16). Paweł cytował Ew. Łukasza i nazywał ją „Pismem Świętym” (1 Tymoteusza 5.18). To powszechne rozpowszechnienie pisma stoi w opozycji do kilku ksiąg, których autorytet został podważany, w konsekwencji czego zostały odrzucone jako nie należące do kanonu.
Później, gdy w kościele pojawiła się herezja i niektórzy zaczęli domagać się przyjęcia innych pism religijnych, kościół w mądry sposób zarządził spotkanie na którym oficjalnie zatwierdził 27 ksiąg należących do kanonu Nowego Testamentu. Przyjęte przez nich kryteria pozwoliły w obiektywny sposób rozróżnić pomiędzy tym co pochodziło od Boga a tym co wyszło od człowieka. Ostatecznie zadecydowali, że zostaną uznane te księgi, które były powszechnie przyjęte. Czyniąc tak trwali w „nauce apostolskiej” (Dzieje Apostolskie 2.42).
English
W jaki sposób możemy zdecydować, które księgi należą do Biblii, skoro sama Biblia tego wyraźnie nie określa?
