Księga Izajasza
Księga Izajasza
Autor: Księga Izajasza 1.1 wskazuje, że autorem jest prorok Izajasz.
Data napisania: Księga Izajasza została spisana między 701 a 681 r. przed Chr.
Cel napisania: Prorok Izajsz został na początku powołany do prorokowania Królestwu Judy. Juda przechodziła czas odnowy i buntu. Judzie groziło zniszczenie ze strony Asyrii i Egiptu, ale została zachowana dzięki Bożemu miłosierdziu. Izajasz wygłosił przesłanie dotyczące odwrócenia się od grzechu i Bożego wybawienia, które miało wypełnić się w przyszłości.
Kluczowe wersety: Księga Izajasza 6.8, „Potem usłyszałem głos Pana, który rzekł: Kogo poślę? I kto tam pójdzie? Tedy odpowiedziałem: Oto jestem, poślij mnie!”
Księga Izajasza 7.14, „Dlatego sam Pan da wam znak: Oto panna pocznie i porodzi syna i nazwie go imieniem Immanuel.”
Księga Izajasza 9.5, „Albowiem dziecię narodziło się nam, syn jest nam dany i spocznie władza na jego ramieniu, i nazwą go: Cudowny Doradca, Bóg Mocny, Ojciec Odwieczny, Książę Pokoju.”
Księga Izajasza 14.12-13, „O, jakże spadłeś z nieba, ty, gwiazdo jasna, synu jutrzenki! Powalony jesteś na ziemię, pogromco narodów. A przecież to ty mawiałeś w swoim sercu: Wstąpię na niebiosa, swój tron wyniosę ponad gwiazdy Boże i zasiądę na górze narad, na najdalszej północy.”
Księga Izajasza 53.5-6, „Lecz on zraniony jest za występki nasze, starty za winy nasze. Ukarany został dla naszego zbawienia, a jego ranami jesteśmy uleczeni. Wszyscy jak owce zbłądziliśmy, każdy z nas na własną drogę zboczył, a Pan jego dotknął karą za winę nas wszystkich.”
Księga Izajasza 65.25, „Wilk z jagnięciem będą się paść razem, a lew jak bydło będzie jadł sieczkę, wąż zaś będzie się żywił prochem. Nie będą źle postępować ani zgubnie działać na całej świętej górze- mówi Pan.”
Krótkie podsumowanie: Księga Izajasza odkrywa Boży sąd i zbawienie. Bóg jest „święty, święty, święty” (Księga Izajasza 6.3), dlatego nie może dopuścić aby grzech pozostał bez osądzenia (Księga Izajasza 1.2; 2.11-20; 5.30; 34.1-2; 42.25). Izajasz przedstawia obraz nadchodzącego sądu Bożego jako „ognia trawiącego” (Księga Izajasza 1.31; 30.33).
Izajasz równocześnie rozumie także i to, że Bóg jest Bogiem miłosierdzia, łaski i współczucia (Księga Izajasza 5.25; 11.16; 14.1-2; 32.2; 40.3; 41.14-16). Naród izraelski (zarówno Juda jak i Izrael) jest ślepy i głuchy na Boże nakazy (Księga Izajasza 6.9-10; 42.7). Juda porównana jest do winnicy, która będzie zdeptana (Księga Izajasza 5.1-7). Jedynie dzięki Bożemu miłosierdziu i obietnicom danym Izraelowi, Bóg nie pozwoli aby Izrael i Juda zostały doszczętnie zniszczone. Obie je odnowi, przebaczy im i uleczy je (Księga Izajasza 43.2; 43.16-19; 52.10-12).
O wiele bardziej, aniżeli w jakiejkolwiek innej księdze Starego Testamentu, Izajasz skupia się na zbawieniu (ratunku) jakie przyjdzie przez Mesjasza. Mesjasz pewnego dnia będzie rządził w pokoju i sprawiedliwości (Księga Izajasza 9.7; 32.1). Rządy Mesjasza przyniosą pokój i bezpieczeństwo Izraelowi (Księga Izajasza 11.6-9). Poprzez Mesjasza, Izrael stanie się światłością dla wszystkich narodów (Księga Izajasza 42.6; 55.4-5). Królestwo Mesjasza na ziemi (Księga Izajasza 65-66) jest celem na który wskazuje cała Księga Izajasza. Podczas rządów Mesjasza Boża sprawiedliwość zostanie objawiona całemu światu.
W Księdze Izajasza pojawia się ironia związana z tym, że Mesjasz nie tylko będzie rządził, ale także cierpiał. W 53 rozdziale Izajasz w bardzo obrazowy sposób opisuje jak Mesjasz będzie cierpiał za grzech. W jego ranach dostąpimy uleczenia. To poprzez jego cierpienie, nasze niesprawiedliwości zostaną zniesione. Ta sprzeczność jest rozwiązana dzięki Osobie Jezusa Chrystusa. W rozdziale 53 Księgi Izajasza czytamy o tym, jak Jezus jest cierpiącym sługą. Z chwilą jego zmartwychwstania, Jezus jest Królem który rządzi, Księciem Pokoju (Księga Izajasza 9.6).
Zapowiedzi: Tak jak wcześniej wspomnieliśmy, rozdział 53 Księgi Izajasza opisuje przyjście Mesjasza i jego cierpienie. On wytrwa w cierpieniach, aby ponieść cenę naszych grzechów. W swojej suwerenności Bóg przewidział każdy szczegół ukrzyżowania, aby wypełnić proroctwo tego rozdziału, jak również inne proroctwa mesjanistyczne spisane w Starym Testamencie. Obraz z 53 rozdziału jest przejmujący i proroczy, i zawiera pełne przesłanie ewangelii. Jezus był potępiony i odrzucony (werset 3; Ew. Łukasza 13.34; Ew. Jana 1.10-11), należący do Boga (werset 4; Ew. Mateusza 27.46), ukrzyżowany za nasze przewinienia (werset 5; Ew. Jana 19.34; 1 Piotra 2.24). Przez swoje cierpienie, zapłacił karę na którą my zasługiwaliśmy, przez co stał się za nas ofiarą doskonałą i dokonaną na wieki (werset 5; Hebrajczyków 10.10). Mimo, iż był bezgrzeszny, Bóg złożył na niego nasze grzechy i przez niego dostępujemy usprawiedliwienia (2 Koryntian 5.21).
Zastosowanie praktyczne: Księga Izajasza przedstawia naszego Zbawiciela w najdrobniejszym szczególe. Jest On jedyną drogą do nieba, jedynym środkiem otrzymania Bożej łaski, jedyną Drogą, jedyną Prawdą i jedynym Życiem (Ew. Jana 14.6; Dzieje Apostolskie 4.12). Jak możemy zlekceważyć lub odrzucić „tak wielkie zbawienie”, wiedząc o tym, jaką cenę Chrystus za nas zapłacił? (Hebrajczyków 2.3). Pozostało nam zaledwie kilka, krótkich lat na ziemi do przyjścia Chrystusa i uchwycenia się zbawienia jakie On nam oferuje. Nie ma żadnej „drugiej szansy” po śmierci, a wieczność w piekle jest strasznie długim czasem.
Czy znasz ludzi, którzy twierdzą że wierzą w Chrystusa, ale są dwulicowi lub hipokrytami? To prawdopodobnie najlepiej określiłoby sposób w jaki Izajasz postrzegał naród izraelski. Izrael przybierał pozór sprawiedliwych, lecz była to tylko fasada. W Księdze Izajasza, prorok Izajasz stawia przed Izraelem wyzwanie, aby byli Bogu posłusznymi całym sercem, a nie tylko z zewnątrz. Pragnieniem Izajasza było to, aby ci którzy słyszą i czytają jego słowo, zostali przekonani do odwrócenia się od trwania w swoich słabościach i zwrócenia się do Boga, aby otrzymać przebaczenie i uleczenie.
English
Księga Izajasza
