Księga Nahuma
Księga Nahuma
Autor: Księga Nahuma wskazuje, że autorem jest Nahum (w języku hebrajskim „Pocieszyciel” czy „Opiekun”) z Elkosz (Księga Nahuma 1.1). Istnieje wiele teorii mówiących o tym, gdzie mogłoby się znajdować to miasto, chociaż nie ma wystarczających dowodów. Jedna teoria odnosi się do miejsca, które później zostało nazwane Kafarnaum (co dokładnie oznacza „miasto Nahuma”) nad Morzem Galilejskim.
Data napisania: Ograniczona ilość informacji odnośnie tego co wiemy na temat Nahuma sprawia, że najlepiej jest zawęzić przedział czasowy w którym została spisana Księga Nahuma, szacując na lata 663- 612 przed Chr. Dwa wydarzenia o których mowa jest w Księdze Nahuma, pomagają nam wyznaczyć takie ramy czasowe. Po pierwsze Nahum wspomina No- Ammon w Egipcie, które upadło podczas napaści Asyryjczyków (663 r. przed Chr.), a które opisane jest w czasie przeszłym, więc dotyczy to czasu minionego. Po drugie, proroctwo Nahuma wypełniło się w 612 r. przed Chr.
Cel napisania: Nahum nie napisał tej księgi jako ostrzeżenia czy „nawołania do pokuty” mieszkańców Niniwy. Bóg 150 lat wcześniej posłał do nich proroka Jonasza, zapowiadając im co się wydarzy, jeśli nie odwrócą się od czynienia nieprawości. W tamtym czasie ludzie pokutowali, lecz teraz żyli jeszcze gorzej aniżeli przedtem. Asyryjczycy stali się szczególnie brutalni podczas tego najazdu (wieszając ciała ofiar na palach lub umieszczając ich skóry na ścianach namiotów pośród innych zdobyczy wojennych). Nahum mówił ludowi judzkiemu, aby nie rozpaczał ponieważ Bóg ogłosił sąd i Asyryjczycy wkrótce otrzymają to, na co zasłużyli.
Kluczowe wersety: Księga Nahuma 1.7, „Dobry jest Pan, ostoją jest w dniu ucisku; On zna tych, którzy mu ufają.
Księga Nahuma 1.14a, „Przeciwko tobie wydał Pan rozkaz: Twoje imię już nigdy nie będzie wspominane...”
Księga Nahuma 2.1a, „Oto są na górach nogi zwiastuna, ogłaszającego radosną wieść o pokoju.” Zobacz także Księgę Izajasza 52.7 oraz Rzymian 10.15.
Księga Nahuma 2.14a, „Oto Ja wystąpię przeciwko tobie- mówi Pan Zastępów.”
Księga Nahuma 3.19, „Nie ma lekarstwa na twoje zranienie, nieuleczalna jest twoja rana. Ktokolwiek słyszy wieść o tobie, klaszcze w dłonie nad tobą. Bo kogóż nie dotykało ustawicznie twoje okrucieństwo?”
Krótkie podsumowanie: Niniwejczycy raz wysłuchali kazania Jonasza i odwrócili się od czynienia nieprawości, aby służyć Prawdziwemu Bogu. Lecz 150 lat później, ponownie popadli w cudzołóstwo, przemoc i arogancję (Księga Nahuma 3.1-4). Bóg jeszcze raz posłał jednego ze swoich proroków, aby ogłosić Niniwie sąd poprzez zniszczenie miasta i nawoływaniu ich do pokuty (odwrócenia się od popełniania nieprawości). Niestety, Niniwejczycy nie posłuchali ostrzeżenia Nahuma i miasto zostało przejęte przez Babilon.
Zapowiedzi: Paweł powtarza słowa z Księgi Nahuma 1.5 w Rzymian 10.15 odnosząc je do Mesjasza i jego służby, jak również apostołów Chrystusa w tamtym czasie. „Ogłaszanie radosnej wieści o pokoju” można odnieść do każdego zwiastowania Ewangelii. Bóg pojednał ze sobą grzeszników poprzez krew Chrystusa, ofiarując swojemu ludowi pokój, który „przewyższa wszelki rozum” (Filipian 4.7). Dzieło osoby zwiastującej ewangelię niesie ze sobą także pojednanie, sprawiedliwość, przebaczenie, życie i zbawienie poprzez ukrzyżowanego Chrystusa. Osoba przynosząca ewangelię, takie dobre wieści, ma piękne nogi (Rzymian 10.15). Pojawia się tutaj obraz osoby, która przepełniona chęcią i radością biegnie do innych, aby ogłaszać Dobrą Nowinę.
Zastosowanie praktyczne: Bóg jest cierpliwy i nie gniewa się bez powodu. Każdy kraj ma dostatecznie dużo czasu, aby ogłosić Boga swoim Panem. Ale Bóg nie da się z siebie naśmiewać. Gdy naród odwraca się od niego, aby wypełniać własne zachcianki, On okazuje swój sąd. Jako chrześcijanie powinniśmy bronić zasad biblijnych i prawd Pisma Świętego, jako Prawdy która jest jedynym ratunkiem dla naszego kraju.
English
Księga Nahuma
