Księga Ozeasza
Księga Ozeasza
Autor: Księga Ozeasza 1.1 wskazuje, że autorem jest prorok Ozeasz. Jest to osobista relacja prorockiego przesłania Ozeasza, jakie przekazuje dzieciom Bożym i całemu światu. Ozeasz jest jedynym prorokiem izraelskim, który pozostawił spisane proroctwa, a które w późniejszych latach jego życia zostały zebrane.
Data napisania: Ozeasz, syn Beeriego, prorokował przez całkiem długi czas, od 785 do 725 r. przed. Chr. Księga Ozeasza została prawdopodobnie spisana między 755 a 725 r. przed Chr.
Cel napisania: Ozeasz napisał tą księgę, aby przypomnieć Izraelitom- i nam- że nasz Bóg jest kochający, a jego lojalność względem ludu przymierza jest niezmienna. Mimo ciągłych upadków Izraela i czczenia przez nich pogańskich bogów, Boża niezachwiana miłość przyrównana jest do długich cierpień męża niewiernej żony. Przesłanie Ozeasza jest także ostrzeżeniem dla tych, którzy odwracają się plecami do Bożej miłości. Poprzez symboliczne wykorzystanie relacji małżeńskiej Ozeasza i Gomer, Boża miłość dla cudzołożnego narodu Izraela zostaje ukazana w metaforze mówiącej o grzechu, sądzie i przebaczeniu.
Kluczowe wersety: Księga Ozeasza 1.2, „Początek poselstwa Pana przez Ozeasza. Pan rzekł do Ozeasza: Idź, weź sobie za żonę nierządnicę i miej z nią dzieci z nierządu, gdyż kraj przez nierząd stale odwraca się od Pana.”
Księga Ozeasza 2.25, „I zasieję sobie lud w kraju, i zmiłuję się nad Niemiłowaną, i powiem do Nie-ludu: Ty jesteś moim ludem, a on powie: Boże mój!”
Księga Ozeasza 6.6, „Gdyż miłości chcę, a nie ofiary, i poznania Boga, nie całopaleń.”
Księga Ozeasza 14.2-4, „Weźcie ze sobą słowa skruchy i nawróćcie się do Pana! Mówcie do niego: Odpuść nam wszelką winę i przyjmij naszą prośbę, a my złożymy ci w ofierze owoce naszych warg! Asyria nie będzie naszym wybawcą, nie będziemy już jeździć na koniach i mówić do dzieła naszych rąk: Boże nasz! Gdyż u ciebie sierota znajduje zmiłowanie. Uleczę ich odstępstwo, dobrowolnie okażę im miłość, gdyż odwrócił się od nich mój gniew.”
Krótkie podsumowanie: Księga Ozeasza może być podzielona na dwie części: 1) Księga Ozeasza 1.1-3.5 jest opisem cudzołożnej żony i wiernego męża, symbolicznej niewierności Izraela popadającego w cudzołóstwo duchowe względem prawdziwego Boga oraz 2) Księga Ozeasza 3.6-14.9 przedstawiająca potępienie Izraela, szczególnie Samarii, za oddawanie czci pogańskim bożkom, chociaż później odwraca się od tych praktyk.
Pierwsza część księgi zawiera trzy bardzo zróżnicowane wiersze ilustrujące w jaki sposób dzieci Boże popadają co jakiś czas w cudzołóstwo. Bóg nakazuje Ozeaszowi, aby ożenił się z Gomer, lecz po urodzeniu trzech dzieci, ona odchodzi od Ozeasza do swoich kochanków. Symboliczny nacisk w wyraźny sposób dostrzegalny jest w pierwszym rozdziale, jak Ozeasz porównuje czyny Izraela do porzucenia życia małżeńskiego i oddaniu się prostytucji. Druga część zawiera opis jak Ozeasz wykazuje grzech Izraelitów, po czym przekazuje obietnice i miłosierdzie Boże.
Księga Ozeasza jest proroczym opisem niesłabnącej miłości Boga do swoich dzieci. Od początku niewdzięczne stworzenie Boże przyjmuje Bożą miłość, łaskę i miłosierdzie, mimo iż nie może porzucić swoich słabości.
Ostatnia część Księgi Ozeasza przedstawia jak Boża miłość ponownie odnawia Boży lud i przebacza im ich złe uczynki, gdy w pokorze serca odwracają się od czynienia nieprawości. Prorockie przesłanie Ozeasza przepowiada nadejście Mesjasza Izraela za 700 lat. Ozeasz jest często cytowany w Nowym Testamencie.
Zapowiedzi: Księga Ozeasza 2.23 jest wspaniałym, prorockim przesłaniem od Boga by włączyć pogan [chrześcijan spoza żydowskich kręgów] do grona swoich dzieci, co zostało również opisane w Rzymian 9.25 oraz 1 Piotra 2.10. Poganie nie należeli pierwotnie do „Bożego ludu”, lecz dzięki Bożemu miłosierdziu i łasce, dał nam Jezusa Chrystusa, i z wiary w niego jesteśmy w jego rodzinie (Rzymian 11.11-18). Jest to cudowna prawda odnośnie Kościoła, coś co zostało nazwane „tajemnicą”, ponieważ przed Chrystusem, ludem Bożym nazywano jedynie Żydów. Gdy przyszedł Chrystus, „zatwardziałość przyszła na część Izraela aż do czasu, gdy poganie w pełni wejdą” (Rzymian 11.25).
Zastosowanie praktyczne: Księga Ozeasza zapewnia nas o bezwarunkowej miłości Boga do swojego ludu. Ale jest to również obraz pokazujący, jak bardzo Bóg jest poniżony i obrażony gdy dzieci Boże grzeszą. Jak dziecko, które obdarzone jest niezwykłą miłością, miłosierdziem i łaską traktuje Ojca bez szacunku? A czynimy to przez wieki. Gdy rozważymy w jaki sposób Izraelici odwrócili się plecami do Boga, to uświadomimy sobie, że wystarczy że popatrzymy w lustro na siebie samych, by dostrzec odbicie tych samych Izraelitów.
Jedynie pamiętając, jak wiele Bóg uczynił dla każdego z nas, będziemy mogli uniknąć odrzucenia tego, który może dać nam życie wieczne w chwale, zamiast piekła na które zasługujemy. Jest to szczególnie ważne, abyśmy się nauczyli szanować naszego Stwórcę. Ozeasz pokazuje nam, że gdy popełniamy błąd, ale mamy skruszone serce i pragniemy odwrócić się od tego grzechu, to Bóg ponownie okaże nam jego niekończącą się miłość względem nas (1 Jana 1.9).
English
Księga Ozeasza
