Pytanie
Co mówi Biblia na temat narcyzmu?
Odpowiedź
Narcyzm jest terminem używanym w psychologii do opisania osoby, która jest zaabsorbowana sobą. To jest grecki termin zaczerpnięty od imienia mitologicznego Narcyza, który zakochał się w swoim obliczu i został skazany na śmierć, ponieważ nie chciał się od tego odwrócić. Narcyz to osoba, która wykazuje wysoki poziom egoizmu, próżności i pychy. Widzi wszystko z perspektywy „jak to na mnie wpływa?” Empatia nie jest możliwa dla narcyza, ponieważ jego jedyna perspektywa jest ta skupiona na sobie samym.
Biblia mówi, że jesteśmy grzesznikami od upadku pierwszych ludzi (Rzymian 5.12). To oznacza, że rodzimy się jedynie z grzesznymi tendencjami i brakiem zdolności do bycia "dobrymi" czy sprawiedliwymi na własną rękę. To co nazywamy "ludzką naturą" Biblia nazywa "ciałem" (Galacjan 5.19-21). Częścią naszej grzesznej natury jest całkowite skupienie na sobie samym. Skupienie to, nazywane również "egocentryzmem" jest tym jak dzieci widzą i doświadczają świat. Narcyzm jest jak egocentryzm w tym, że dorosły nadal postrzega i reaguje na świat jak dziecko, z perspektywą, która utrudnia rozwój osobisty i relacje.
Teorie psychologiczne na temat narcyzmu sugerują, że osoba narcystyczna używa mechanizmów obronnych, aby wyidealizować siebie, przez co nie musi mierzyć się z własnymi błędami (grzechem) czy niedoskonałościami (upadłym stanem). Diagnoza narcystycznego zaburzenia osobowości określa wzorce zachowań osoby narcystycznej jako wyniosłą, pozbawioną empatii, manipulacyjną i zazdrosną; posiada również poczucie uprawnień i wielkości. Z biblijnego punktu widzenia, wyraźnie widać, że te stany serca wynikają z pychy, która jest grzechem (Ks. Przyp. Salomona 16.18). Biblia mówi nam "niechaj każdy baczy nie tylko na to, co jego, lecz i na to, co cudze" (Filipian 2.4). Narcyzm jest rutynowo nieposłuszny temu nakazowi.
Duma jest powodem dla jakiego ludzie nie czują, że potrzebują zbawiciela czy przebaczenia. Duma mówi im, że są "dobrymi" ludźmi lub mają "dobre" serce. Duma również zaślepia ludzi wobec ich osobistej odpowiedzialności i odpowiedzialności za grzech. Cechy narcystyczne mogą być niebezpieczne, ponieważ w najgorszym przypadku doprowadzą osobę do zniszczenia innych w celu zaspokojenia żądzy ciała (2 Tymoteusza 3.2-8).
Biblia adresuje kwestie związane z narcyzmem jako część naszej grzesznej natury (Rzymian 7.5). Jesteśmy niewolnikami ciała aż do momentu aż złożymy naszą wiarę w Jezusie, który uwalnia jeńców (Rzymian 7.14-25; Ew. Jana 8.34-36). Wierzący są wówczas niewolnikami sprawiedliwości gdy Duch Święty zaczyna pracę uświęcenia w ich życiu. Jednak wierzący muszą okazywać uległość Panu i uniżyć się, aby nabrać Bożej perspektywy aniżeli swojej własnej (Ew. Marka 8.34). Proces uświęcenia jest odwróceniem się od swojego "ja" (narcyzmu) i zwrócenie się do Jezusa.
Wszyscy ludzie są narcystyczni aż do momentu gdy nauczą się to ukrywać i dostosowywać do świata lub do czasu aż rozpoznają własną cielesność i upamiętają się w swoim grzechu. Pan pomaga ludziom wyrastać z narcyzmu, gdy przyjmują Jezusa jako swojego Zbawiciela (Rzymian 3.19-26). Wierzący ma moc do rozpoczęcia miłowania innych jak siebie samego (Ew. Marka 12.31).
English
Co mówi Biblia na temat narcyzmu?
