Pytanie
Czym jest paradoks Epimenidesa?
Odpowiedź
Epimenides był klasycznym filozofem i poetą z Krety. Napisał kiedyś, że "wszyscy Kreteńczycy są kłamcami", co Paweł cytuje w Tytusa 1:12. Paradoks polega na tym, że sam Epimenides był Kreteńczykiem. Jeśli wszyscy Kreteńczycy są kłamcami, to Epimenides również jest kłamcą. Jeśli Epimenides jest kłamcą, to stwierdzenie, że "wszyscy Kreteńczycy są kłamcami" musi być kłamstwem, co oznaczałoby, że wszyscy Kreteńczycy mówią prawdę, co oznacza, że Epimenides mówi prawdę, co oznacza, że stwierdzenie "wszyscy Kreteńczycy są kłamcami" jest zarówno prawdziwe, jak i fałszywe.
"Paradoks Epimenidesa" stał się podstawą całej serii zagadek logicznych zwanych "paradoksami kłamców". Jest to zabawna mała gra z czystą logiką, a kilka osób wymyśliło logiczne rozwiązania tego paradoksu, ale nie ma to wiele wspólnego z intencją, jaką miał Epimenides lub Paweł, wypowiadając oryginalne stwierdzenie.
Kiedy Epimenides napisał "wszyscy Kreteńczycy są kłamcami", użył techniki literackiej zwanej hiperbolą lub przesadą, aby przedstawić punkt widzenia na temat społeczeństwa kreteńskiego. Mówił, że społeczeństwo kreteńskie jest charakterystycznie nieuczciwe. To tak, jakby chiński pisarz powiedział, że "Chińczycy są ateistami". Oczywiście nie wszyscy Chińczycy na całym świecie są ateistami, ale ogólnie rzecz biorąc, współczesne chińskie społeczeństwo promuje ateizm.
Paweł był bardzo wykształconym człowiekiem. Został wyszkolony jako faryzeusz i znał żydowskie Pisma i historię, a także najwyraźniej został przeszkolony w zakresie greckiej filozofii i myśli. W liście do Tytusa Paweł pisze: "Jeden z nich, ich własny prorok, powiedział: Kreteńczycy to wieczni kłamcy, wstrętne bestie i brzuchy leniwe." (Tt 1:12). Paweł cytuje tutaj Epimenidesa. Nie próbuje wskazać paradoksu. Potwierdza tę samą tezę o kreteńskim społeczeństwie, którą przedstawił Epimenides, a mianowicie, że istnieją pewne grzechy, które Kreteńczycy muszą nauczyć się przezwyciężać.
Paweł kontynuował, mówiąc: "Świadectwo to jest prawdziwe. Z tego powodu karć ich surowo, aby byli zdrowi w wierze (14) i przestali zwracać uwagę na żydowskie baśnie oraz nakazy ludzi, którzy odwracają się od prawdy." (Tytusa 1:13-14). Mieszkańcy Krety znani byli z kłamstwa, złych uczynków i lenistwa. Paweł powiedział, że wierzący na Krecie mieli żyć zgodnie z pobożnymi zasadami, które obejmowały unikanie mitologii i ludzkich tradycji, które zaprzeczały naukom Chrystusa.
Następny rozdział Listu do Tytusa zawiera instrukcje dotyczące różnych grup ludzi w kościele na Krecie. Paweł zwraca się do starszych mężczyzn (Tt 2:2), starszych i młodszych kobiet (wersety 3-5), młodszych mężczyzn (wersety 6-8), a nawet niewolników, którzy byli chrześcijanami (wersety 9-10). Tytusowi nakazano: "O tych sprawach mów, do nich zachęcaj i w oparciu o nie karć z całą powagą. Niech cię nikt nie lekceważy." (Tytusa 2:15). Tytus żył pośród kłamców, w miejscu, gdzie fałsz był wpleciony w tkankę społeczeństwa. Miał walczyć z tymi kłamstwami i pouczać wierzących na Krecie zgodnie z Bożą prawdą.
English
Czym jest paradoks Epimenidesa?
