Autor:
Autorstwo 1, 2 i 3 Listu św. Jana od początku przypisywało się apostołowi Janowi, który również napisał Ewangelię Jana. Treść listów, styl oraz słownictwo nasuwają przypuszczenie, że wszystkie trzy listy były adresowane do tych samych czytelników co Ewangelia Jana.
Data napisania:
1 List św. Jana został najprawdopodobniej napisany w latach 85-95 po Chr.
Cel napisania:
1 List św. Jana wydaje się podsumowywać to wszystko, o czym czytelnicy dowiedzieli się podczas czytania ewangelii napisanej przez Jana i ugruntowywać podstawy ich wiary w Chrystusa. Pierwszy list wskazuje, że czytelnicy zostali skonfrontowani z błędnym nauczaniem gnostyckim, który stał się szczególnie poważnym problemem w II wieku. Jako pogląd filozoficzny zakłada, że materia jest złem a duch jest dobrem. Zatem rozwiązaniem tego napięcia, różnicy między dobrem a złem, jest zdobycie wiedzy czy gnozy, przez którą człowiek wyzwoli się z życia przyziemnego (cielesności) do duchowości. W przekazie ewangelii prowadziło to do dwóch fałszywych teorii dotyczących osoby Chrystusa, Doketyzmu- odnoszący się do ludzkiej postaci Jezusa jako ducha (nie mającego ciała)- oraz Ceryntianizmu- uznającego podwójną osobowość Jezusa, będącego raz człowiekiem, a raz istotą boską. Głównym celem 1 Listu św. Jana jest określenie granic wiary oraz zapewnienie wierzących o pewności ich zbawienia.
Kluczowe wersety:
1 List św. Jana 1.9, „Jeśli wyznajemy grzechy swoje, wierny jest Bóg i sprawiedliwy i odpuści nam grzechy, i oczyści nas od wszelkiej nieprawości.”
1 List św. Jana 3.6, „Każdy, kto w nim mieszka, nie grzeszy; każdy, kto grzeszy, nie widział go ani go nie poznał.”
1 List św. Jana 4.4, „Wy z Boga jesteście, dzieci, i wy ich zwyciężyliście, gdyż Ten, który jest w was, większy jest, aniżeli ten, który jest na świecie.”
1 List św. Jana 5.13, „To napisałem wam, którzy wierzycie w imię Syna Bożego, abyście wiedzieli, że macie żywot wieczny.”
Kluczowym tutaj wyrazem jest wiedza, z wyrazami jej tożsamymi, która w 1 Liście św. Jana pojawia się przynajmniej 13 razy.
Krótkie podsumowanie:
Fałszywi nauczyciele duchowi stanowili poważny problem dla wczesnego kościoła, ponieważ nie istniał jeszcze w pełni spisany Nowy Testament do którego mogliby się odnieść wierzący, toteż wiele kościołów padło ofiarą zwodzicieli, którzy wykładali własne koncepcje a którzy mianowali się przywódcami religijnymi. Jan napisał ten list, aby uporządkować pewne ważne kwestie, szczególnie te dotyczące tożsamości Jezusa Chrystusa.
Ze względu na to, że list Jana dotyczy podstaw wiary w Chrystusa, toteż pomaga czytelnikom szczerze odnieść się do ich wiary. Pomaga zatem odpowiedzieć na pytanie: Czy naprawdę jesteśmy ludźmi wierzącymi? Jan mówił im, że wystarczy popatrzeć na ich postępowanie. Jeśli kochają się wzajemnie, to potwierdza to że są pełni miłości Bożej w swoim życiu. Lecz jeśli wciąż się sprzeczają i ze sobą walczą, są samolubni i nie troszczą się o siebie wzajemnie, to tak naprawdę zdradzają, że nie znają Boga.
Nie oznaczało to, że mieli być doskonali. Jan również był świadomy, że wiara związana jest z wyznawaniem grzechów i poszukiwaniem Bożego przebaczenia. Poleganie na Bogu i jego oczyszczeniu z grzechu, wraz ze wzajemnym wyznawaniem własnych przewinień i poprawianie własnego postępowania, jest ważnym elementem pogłębiania relacji z Bogiem.
Powiązania:
Jednym z najpopularniejszych fragmentów cytowanych w odniesieniu do grzechu jest 1 List św. Jana 2.16. W tym fragmencie Jan opisuje trzy aspekty grzechu, które odnoszą się do pierwszego i najgorszego pokuszenia o jakim wspomina całe Pismo Święte. Pierwszy grzech- nieposłuszeństwo Ewy- było efektem jej podatności na trzy podobne pokusy, jakie znajdujemy w 1 Księdze Mojżeszowej 3.6, pożądliwość ciała („dobre do jedzenia”); pożądliwość oczu („miłe dla oczu”) oraz pycha życia („godne pożądania dla zdobycia mądrości”).
Zastosowanie praktyczne:
1 List św. Jana jest księgą miłości i radości. Opisuje ona przyjaźń jaką mamy z innymi oraz Jezusem Chrystusem. Rozróżnia między radością tymczasową, a radością wypływającą z prawdziwego szczęścia, o którym opowiada nam 1 List św. Jana. Jeśli przyjmiemy słowa Jana i zastosujemy je w codziennym życiu, prawdziwą miłość, zaangażowanie, przyjaźń i radość za jakimi tęsknimy, to staną się one dla nas dostępne.
Apostoł Jan znał dobrze Chrystusa. Mówi nam, że każdy z nas może mieć taką bliską, intymną relację z Jezusem Chrystusem. Mamy świadectwa ludzi, którzy mieli także bezpośredni i osobisty z nim kontakt. Autorzy ewangelii przedstawiają bardzo solidne świadectwa oparte na faktach historycznych. Zatem, jak to dzisiaj odnosi się do naszego życia? Tłumaczy nam, że Jezus przyszedł na świat jako Syn Boży, aby na podstawie jego łaski, miłosierdzia, miłości i akceptacji pojednać nas z sobą. Bardzo często ludzie myślą, że Jezus jest gdzieś tam, w jakimś odległym miejscu i naprawdę nie ma żadnego wpływu na nasze codzienne zmagania, problemy i troski. Lecz Jan mówi nam w swoim liście, że Jezus jest właśnie tutaj z nami, zarówno w tych całkiem przyziemnych sprawach dnia codziennego, jak i w tych bardziej skomplikowanych- duchowych zmaganiach. Jan składa świadectwo jako naoczny świadek, że Bóg stał się człowiekiem i mieszkał pośród ludzi. Oznacza to, że Chrystus przyszedł na ten świat by z nami zamieszkać i nadal tak jest (chociaż nie chodzi po ziemi). I tak jak chodził z Janem, tak też chodzi teraz z nami. Powinniśmy przyjąć tą prawdę do naszego życia i żyć, tak jakby Jezus stał tuż obok nas w każdej sekundzie naszego dnia. Jeśli tak uczynimy, to Chrystus napełni nasze życie świętością, czyniąc nas coraz bardziej podobnych do niego.
