Data napisania:
4 Księgę Mojżeszowa została napisana pomiędzy 1440 a 1400 r. przed Chr.
Cel napisania:
Przesłanie 4 Księgi Mojżeszowej jest uniwersalne i ponadczasowe. Przypomina wszystkim wierzącym o duchowej walce w jaką są zaangażowani, gdyż 4 Księga Mojżeszowa jest księgą poświęconą służbie i trwaniu ludu Bożego w relacji z Bogiem. 4 Księga Mojżeszowa stanowi połączenie pomiędzy Izraelitami otrzymującymi Prawo Boże (2 i 3 Księga Mojżeszowa) a przygotowaniem ich do wejścia do Ziemi Obiecanej (5 Księga Mojżeszowa i Księga Jozuego).
Kluczowe wersety:
4 Księga Mojżeszowa 6.24-26, „Niech cię błogosławi Pan i niechaj cię strzeże. Niech rozjaśni Pan oblicze swoje nad tobą i niech ci miłościw będzie. Niech obróci Pan twarz swoją ku tobie i niech ci da pokój.”
4 Księga Mojżeszowa 12.6-8, „I rzekł Pan: Słuchajcie moich słów: Jeżeli jest u was prorok Pana, to objawiam mu się w widzeniu, przemawiam do niego we śnie. Lecz nie tak jest ze sługa moim Mojżeszem. W całym moim domu jest on wiernym. Z ust do ust przemawiam do niego, i jasno, a nie w zagadkach. I prawdziwą postać Pana ogląda on. Dlaczego więc ośmielaliście wypowiadać się przeciwko słudze memu, Mojżeszowi?”
4 Księga Mojżeszowa 14.30-34, „Nie wejdziecie do ziemi, w której poprzysiągłem was osiedlić, z wyjątkiem Kaleba, syna Jozunnego i Jozuego, syna Nuna. Lecz dzieci wasze, o których mówiliście, że staną się łupem, te wprowadzę i one posiądą ziemię, którą wy pogardziliście. Wasze trupy zaś legną na tej pustyni. Lecz i synowie wasi będą koczowali na pustyni przez czterdzieści lat i poniosą karę za waszą niewierność, aż zniszczeją wasze trupy na pustyni. Według liczby dni, w ciągu których badaliście tę ziemię, a było ich czterdzieści, dzień licząc za rok, będziecie ponosić karę za wasze winy przez czterdzieści lat i doznacie mojej niechęci.”
Krótkie podsumowanie:
Boże żądania sprawiedliwości względem jego ludu są całkowicie i ostatecznie wypełnione w Jezusie Chrystusie, który przyszedł wypełnić prawo w naszym imieniu (Ew. Mateusza 5.17). Koncepcja przyobiecanego Mesjasza dotyczy całej księgi. Historia poświęcenia czerwonej jałówki „nietkniętej i bez żadnej wady” opisanej w rozdziale 19) wskazuje i zapowiada Chrystusa, Baranka Bożego bez skazy i grzechu, który został ofiarowany za nasze grzechy. Wizerunek węża uczynionego z brązu, wywyższonego na pustyni, aby zapewnić uzdrowienie fizyczne (rozdział 21) również wskazuje i zapowiada wywyższenie Chrystusa, albo na krzyżu, albo w służbie Słowa, aby ktokolwiek kto przyjmie go przez wiarę otrzymał duchowe uzdrowienie.
W rozdziale 24, Proroctwo wypowiedziane przez Bileama a mówiące o gwieździe która wzejdzie i berle, które powstanie z rodu Jakuba. Jest to proroctwo mówiące o Chrystusie, który jest nazwany „gwiazdą poranną” w Księdze Objawienia 22.16 przez jego chwałę, jasność, splendor i światłość którą zwiastuje. Może być również nazwany berłem, ze względu na jego królestwo (panowanie). Nie nosi jedynie imienia króla, lecz ma królestwo i rządzi berłem łaski, miłosierdzia i sprawiedliwości.
Zapowiedzi:
Najważniejszy, pod względem teologicznym, temat Nowego Testamentu pochodzący z 4 Księgi Mojżeszowej, dotyczy grzechu i niewiary, a szczególnie buntu, doświadczania sądu Bożego. 1 Koryntian dokładnie o tym mówi, a co mocno podkreśla fragment z Hebrajczyków 3.7-4.14, że jest to spisane dla przykładu i ku przestrodze. Nie mamy zatwardzać naszych serc, czy poddawać się pożądliwości seksualnej, wystawiać Boga na pokuszenie albo narzekać.
Podobnie jak Izraelici włócząc się 40 lat po pustyni przez to że się buntowali, tak również czyni Bóg, pozwalając nam się „włóczyć” z dala od niego cierpiąc samotność i brak jego błogosławieństw, gdy się mu sprzeciwiamy. Lecz Bóg jest wierny i sprawiedliwy, i tak jak odnowił Izraelitów i przyciągnął ich z powrotem do swojego serca, tak również przyciąga chrześcijan do miejsca jego błogosławieństwa i bliskiej relacji z nim, jeśli wyznamy grzech i zwrócimy się do niego (1 Jana 1.9).
