Odpowiedź:
400 lat milczenia odnosi się do czasu między Starym Testamentem a Nowym Testamentem, podczas którego, o ile nam wiadomo, Bóg nie przemawiał - żadne Pismo Święte nie zostało napisane. 400 lat milczenia rozpoczęło się od ostrzeżenia, które zamknęło Stary Testament: "Oto Ja poślę wam proroka Eliasza, zanim przyjdzie wielki i straszny dzień Pana, i zwróci serca ojców ku synom, a serca synów ku ich ojcom, abym, gdy przyjdę, nie obłożył ziemi klątwą" (Ks. Malachiasza 3.23-24), a zakończyła się wraz z przyjściem Jana Chrzciciela, poprzedzającego Mesjasza.
W czasie ostrzeżenia Malachiasza, około 430 r. przed Chr., Żydzi powrócili do Izraela z niewoli babilońskiej (jako kupcy, a nie pasterze). Imperium Medo-perskie nadal rządziło Izraelem, a świątynia została odbudowana. Zarówno Prawo, jak i kapłaństwo z linii Aarona zostały przywrócone, a Żydzi porzucili kult bożków. Niemniej jednak ostrzeżenie Malachiasza nie było bezpodstawne. Żydzi źle traktowali swoje żony, żenili się z poganami i nie płacili dziesięciny, a kapłani zaniedbywali świątynię i nie nauczali ludu Bożych dróg. Krótko mówiąc, Żydzi nie szanowali Boga.
W 333 r. przed Chr. Izrael przypadł Grekom, a w 323 r. przed Chr. Egipcjanom. Żydzi byli ogólnie dobrze traktowani podczas tych rządów i przyjęli język grecki oraz wiele greckich zwyczajów i manier, a w Egipcie Stary Testament został przetłumaczony na język grecki. To tłumaczenie, Septuaginta, weszło do powszechnego użytku (i jest często cytowane w Nowym Testamencie).
Prawo żydowskie i kapłaństwo pozostały mniej lub bardziej nienaruszone do czasu, gdy Antioch Wielki z Syrii zdobył Izrael w 204 r. przed Chr. On i jego następca, Antioch Epifanes, prześladowali Żydów i sprzedawali kapłaństwo, a w 171 r. przed Chr. Epifanes zbezcześcił Miejsce Najświętsze. To zbezczeszczenie doprowadziło do powstania Judasza Machabeusza z kapłańskiej linii Aarona, a w 165 r. przed Chr. Żydzi odbili Jerozolimę i oczyścili świątynię. Jednak walki między Żydami a Syryjczykami trwały aż do momentu, gdy Rzymianie przejęli kontrolę nad Izraelem w 63 r. przed Chr., kiedy to Pompejusz wszedł do Miejsca Najświętszego, po raz kolejny szokując i rozgoryczając Żydów. W 47 r. przed Chr. Cezar ustanowił Antypatera, potomka Ezawa, prokuratorem Judei, a następnie mianował swoich dwóch synów królami Galilei i Judei.
Gdy rozpoczyna się Nowy Testament, syn Antypatera, Herod Wielki, potomek Ezawa, był królem, a kapłaństwo było podyktowane względami politycznymi i nie pochodziło z linii Aarona. Polityka doprowadziła również do rozwoju dwóch głównych stronnictw, saduceuszy i faryzeuszy. Saduceusze preferowali liberalne postawy i praktyki Greków. Trzymali się tylko Tory w odniesieniu do religii, ale podobnie jak większość arystokratów nie uważali, że Bóg powinien mieć jakikolwiek udział w rządzeniu narodem. Faryzeusze byli konserwatywnymi fanatykami, którzy z pomocą uczonych w Piśmie rozwinęli prawo religijne do tego stopnia, że troska i opieka nad ludźmi były w zasadzie bez znaczenia. Ponadto synagogi, nowe miejsca kultu i aktywności społecznej, wyrosły w całym kraju, a sprawy religijne i cywilne były regulowane przez mniejsze i większe Sanhedryny, przy czym większy Sanhedryn składał się z arcykapłana i siedemdziesięciu innych członków, którzy wymierzali sprawiedliwość, czasami poprzez trzydzieści dziewięć batów wymierzanych z całą siłą.
Od czasów Malachiasza do przyjścia Mesjasza wypełniło się kilka proroctw, w tym 2300 dni bezczeszczenia w latach 171-165 przed Chr. (Ks.Daniela 8.14). Jednak ludzie nie wykorzystali dobrze ani wypełnionych proroctw, ani 400 lat, które naród otrzymał na studiowanie Pisma Świętego, szukanie Boga (Psalmy 43-44) i przygotowanie się na przyjście Mesjasza. W rzeczywistości te lata zaślepiły i ogłuszyły naród do tego stopnia, że większość Żydów nie mogła nawet wziąć pod uwagę koncepcji pokornego Mesjasza (Ks. Zachariasza 9.9; Ks. Izajasza 6.10; Ew. Jana 12.40).
Minęły prawie dwa tysiąclecia od ukończenia kanonu Nowego Testamentu i chociaż Słowo jest pełne łaski i prawdy, a narodziny, życie i śmierć Jezusa wypełniły zdumiewający szereg proroctw, Żydzi jako naród nie otworzyli jeszcze oczu i uszu. Ale Jezus przyjdzie ponownie i pewnego dnia resztka zobaczy i usłyszy.
