Odpowiedź:
Asyryjczycy byli mieszkańcami kraju, który stał się potężnym imperium dominującym na biblijnym Bliskim Wschodzie od IX do VII wieku p.n.e.. Podbili obszar obejmujący dzisiejszy Irak, Syrię, Jordanię i Liban. W VII wieku p.n.e. Asyria zajęła i kontrolowała wschodnie wybrzeże Morza Śródziemnego. Stolicą Asyrii była Niniwa, jedno z największych miast starożytności. Wykopaliska w Mezopotamii potwierdziły biblijny opis, że obejście tego miasta zajmowało trzy dni (Jonasza 3:3). Asyryjczycy byli zaciekłym i okrutnym narodem, który nie okazywał litości podbitym przez siebie ludom (2 Krl 19:17).
Asyryjczycy byli cierniem w boku Izraela. Począwszy od 733 r. p.n.e., pod rządami króla Tilgath-Pilesera, Asyria zajęła ziemie Królestwa Północnego, a jego mieszkańców wygnano (2 Krl 15:29). Później, począwszy od 721 r. p.n.e., asyryjski król Szalmaneser oblegał stolicę Izraela, Samarię, która upadła trzy lata później (2 Krl 18:9-12). To wydarzenie wypełniło proroctwo Izajasza, że Bóg użyje Asyrii jako "rózgi swego gniewu" (Izajasza 10:5-19); to znaczy, że Imperium Asyryjskie wykonywało Boży sąd przeciwko bałwochwalczym Izraelitom. Suwerenny Bóg jest w pełni uznawany za źródło władzy Asyrii (porównaj Izajasza 7:18; 8:7; 9:11; i Daniela 4:17). Historia świecka odnotowuje, że w 703 r. p.n.e. Asyria pod wodzą króla Sennacheryba stłumiła poważne wyzwanie ze strony Chaldejczyków.
Biorąc pod uwagę asyryjskie zagrożenie dla Izraela, zrozumiałe jest, że prorok Jonasz nie chciał podróżować do Niniwy (Jonasz 1:1-3). Kiedy w końcu dotarł do asyryjskiej stolicy, Jonasz głosił zbliżający się sąd Boży. Po wysłuchaniu przesłania Jonasza, król Asyrii i całe miasto Niniwa okazali skruchę, a Bóg na pewien czas odwrócił swój gniew (Jonasza 3:10). Łaska Boża została rozciągnięta nawet na Asyryjczyków.
W czternastym roku panowania Ezechiasza, w 701 r. p.n.e., Asyryjczycy pod wodzą Sennacheryba zajęli 46 ufortyfikowanych miast Judy (Izajasza 36:1). Następnie oblegli Jerozolimę - asyryjski król wyrył na swojej steli, że schwytał króla Judy jak ptaka w klatce w jego własnym kraju.
Jednak pomimo tego, że armia Sennacheryba okupowała Judę aż do samego progu Jerozolimy i pomimo tego, że wysłannik Sennacheryba Rabshakeh chełpił się przeciwko Bogu i Ezechiaszowi (Izajasza 36:4-21), Asyria została odrzucona. Ezechiasz modlił się, a Bóg obiecał, że Asyryjczycy nigdy nie postawią stopy w mieście (Izajasza 37:33). Bóg zabił 185 000 asyryjskich żołnierzy w ciągu jednej nocy (Iz 37:36), a Sennacheryb powrócił do Niniwy, gdzie został zabity przez własnych synów, gdy oddawał cześć swojemu bogu Nisrochowi (Iz 37:38).
W 612 r. p.n.e. Niniwa została oblężona przez sojusz Medów, Babilończyków i Scytów, a miasto zostało tak całkowicie zniszczone, że nawet jego lokalizacja została zapomniana, dopóki brytyjski archeolog Sir Austen Layard nie zaczął go odkrywać w XIX wieku. W ten sposób, wraz ze wzrostem znaczenia Imperium Babilońskiego, Asyria zniknęła z kart historii.
