Odpowiedź:
Zamiast odnosić się do dzieci jako "dzieci", Biblia często odnosi się do nich mówiąc "bracia i siostry." W genealogiach Starego Testamentu, córki są wymieniane rzadziej niż synowie, ponieważ linia rodzinna, wraz ze swymi błogosławieństwami i przekleństwami, była przenoszona przez mężczyznę. Ale w większości innych miejsc synowie i córki są wymieniani razem, gdy mowa o dzieciach.
Powszechne metaforyczne wyrażenie w Starym Testamencie to córki Syjonu oraz córki jerozolimskie, które odnoszą się do Izraela w całości i kochającej cierpliwej relacji jaką Boga ma ze swoim wybranym ludem (np. 2 Ks. Królewska 19.21; Ks. Izajasza 62.11). Jezus używa tego samego wyrażenia w Ew. Łukasza 23.28. Córka w kontekście metafory córki jerozolimskiej wskazuje, że Bóg jest kochającym Ojcem dla swojego ludu.
Kobiety w wielu kulturach (a z pewnością w starożytnej kulturze żydowskiej) były uważane za strażniczki życia rodzinnego i domu. Izajasz maluje przejmujący obraz tego, jak kobiety i rodziny dotknięte są czasem zniszczenia lub sądu: "I będą córki Moabu nad brodami Arnonu jak ptak trzepoczący, jak pisklęta w gnieździe" (Ks. Izajasza 16.2; tłum. Biblia Warszawska). Skoro kobiety są źródłem ciągłości ludu i kluczem płodności, specyficzne odniesienie do córek społeczeństwa osądzonego niesie ze sobą konotację utraty życia i potęguje poczucie zagrożenia.
W Nowym Testamencie, córki Filipa miały dar prorokowania (Dz. Apostolskie 21.9). W Dniu Pięćdziesiątnicy, Duch został wylany na wszystkich wierzących, wypełnienie proroctwa z Ks. Joela 2.28-32: "I stanie się w ostateczne dni, mówi Pan, Że wyleję Ducha mego na wszelkie ciało I prorokować będą synowie wasi i córki wasze, I młodzieńcy wasi widzenia mieć będą, A starcy wasi śnić będą sny; Nawet i na sługi moje i służebnice moje Wyleję w owych dniach Ducha mego I prorokować będą" (Dz. Apostolskie 2.17-18; tłum. Biblia Warszawska). Zarówno mężczyźni jak i kobiety są naczyniami dla służby Ducha Świętego.
Słowo córki, podobnie jak słowo synowie, jest czasem używane przenośnie w Piśmie Świętym w odniesieniu do ludzi z duchowym aspektem lub cechą charakteru wzorowany po kimś innym. Na przykład, żony które są uległy swoim mężom nazwane są "córkami" Sary w 1 Piotra 3.6, ponieważ naśladują dobry przykład Sary, która była posłuszna swojemu mężowi, Abrahamowi.
Pan chce, abyśmy- zarówno mężczyźni i kobiety- przychodzili do niego jako do naszego Ojca. Tak jak kochające córki szanują i czczą swoich ziemskich ojców szczerym postępowaniem i radosnymi, wdzięcznymi sercami, tak Boże duchowe córki wielbią Go. Boże córki, wraz ze swoimi braćmi, są Bożymi świątyniami i Jego domem (Ew. Mateusza 23.8; Ew. Marka 3.32-33; Ew. Jana 14.23).
