Odpowiedź:
Czarnoksięstwo, używanie zaklęć, wróżenie lub rozmawianie z duchami, jest wyraźnie potępione w Biblii. Słowo czary w Piśmie Świętym jest zawsze używane w odniesieniu do złych lub zwodniczych praktyk.
Na przykład w 2 Ks. Kronik 33.6 król Manases jest potępiony za swoje liczne złe praktyki, w tym czary: "On nawet swoich synów oddał na spalenie w Dolinie Syna Chinnomowego, oddawał się wróżbiarstwu, czarom i gusłom, ustanowił wywoływaczy duchów i wróżbitów, wiele złego czynił w oczach Pana, drażniąc go" (tłum. Biblia Warszawska)
Apostoł Paweł wymienia czary jako jedną z wielu grzesznych praktyk, które cechują życie niewierzących: "Jawne zaś są uczynki ciała, mianowicie: wszeteczeństwo, nieczystość, rozpusta, bałwochwalstwo, czary, wrogość, spór, zazdrość, gniew, knowania, waśnie, odszczepieństwo, zabójstwa, pijaństwo, obżarstwo i tym podobne; o tych zapowiadam wam, jak już przedtem zapowiedziałem, że ci, którzy te rzeczy czynią, Królestwa Bożego nie odziedziczą" (Galacjan 5.19-21).
Greckie słowo Nowego Testamentu tłumaczone jako "czary" to pharmakeia. W czasach Pawła słowo to oznaczało przede wszystkim "zajmowanie się trucizną" lub "używanie narkotyków" i było stosowane do wróżenia i rzucania czarów, ponieważ czarownicy często używali narkotyków wraz z ich zaklęciami i amuletami, aby wywołać okultystyczną moc.
Czarodzieje występowali powszechnie w kulturze starożytnego Egiptu (2 Ks. Mojżeszowa 7.11; Ks. Izajasza 19.3). Widzimy również czary w królestwie Babilonu, zwłaszcza w związku z królem Nabuchodonozorem (Ks. Jeremiasza 27.9; Ks. Daniela 2.2).
Czary to próba ominięcia Bożej mądrości i mocy, a zamiast tego oddanie chwały szatanowi. Bóg nie ma tolerancji dla czarów. W 5 Ks. Mojżeszowej 18.10-12 czary są wymienione wśród grzesznych praktyk narodów otaczających Izrael. Bóg nazywa je obrzydliwością: "niech nie znajdzie się u ciebie taki, który przeprowadza swego syna czy swoją córkę przez ogień, ani wróżbita, ani wieszczbiarz, ani guślarz, ani czarodziej, ani zaklinacz, ani wywoływacz duchów, ani znachor, ani wzywający zmarłych; gdyż obrzydliwością dla Pana jest każdy, kto to czyni, i z powodu tych obrzydliwości Pan, Bóg twój, wypędza ich przed tobą" (tłum. Biblia Warszawska)
Malachiasz mówi również o sądzie Bożym wobec osób zajmujących się czarami: "Wtedy przyjdę do was na sąd i rychło wystąpię jako oskarżyciel czarowników…" (Ks. Malachiasza 3.5; tłum. Biblia Warszawska).
Najwyraźniej czary będą nadal praktykowane w czasach ostatecznych. Duchowy Babilon, reprezentujący fałszywy system religijny ostatnich dni, będzie zwodził "wszystkie narody" czarami (Ks. Objawienia 18.23) zanim nastąpi sąd.
Księga Apokalipsy mówi, że udziałem czarowników "będzie jezioro płonące ogniem i siarką. To jest śmierć druga" (Ks. Objawienia 21.8; patrz też Ks. Objawienia 22.15).
Czary są wyraźnie grzeszne i nie powinny być częścią chrześcijańskiego życia. Jest taka mądrość, która jest "przyziemna, zmysłowa, demoniczna" (Jakuba 3.15) i właśnie to oferują czary. Nasza mądrość pochodzi od Boga (Jakuba 3.17), a nie od duchów zwodniczych. Moc Boga jest o wiele większa niż moc czarów (1 Jana 4.4).
