Pytanie: Czy Biblia mówi cokolwiek na temat tego jak postępować z dojrzewaniem?
Odpowiedź:
Dojrzewanie jest okresem życia, w którym dzieci zaczynają fizycznie i psychicznie rozwijać się w dorosłych zdolnych do reprodukcji. Wiek początku dojrzewania różni się indywidualnie, jak również w czasie i kulturach. Obecnie wiele dziewcząt zaczyna dojrzewać w wieku od 10 do 12 lat, a wielu chłopców w wieku od 11 do 13 lat. We współczesnej kulturze zachodniej dojrzewanie kojarzone jest z „adolescencją” lub „okresem nastoletnim”. Ważne jest, aby pamiętać, że dojrzewanie, które prowadzi do dojrzałości ciała, nie musi jednocześnie prowadzić do dojrzałości ducha.
W czasach biblijnych dojrzewanie było postrzegane jako rozpoczęcie dorosłości. 1 Koryntian 13.11 jest najwyraźniejszym stwierdzeniem na temat rozróżnienia pomiędzy dzieciństwem a dorosłością: "Gdy byłem dziecięciem, mówiłem jak dziecię, myślałem jak dziecię, rozumowałem jak dziecię; lecz gdy na męża wyrosłem, zaniechałem tego, co dziecięce." Dojrzewanie miało być sezonem między dzieciństwem a dorosłością. Powinien obejmować coś więcej niż rozwój organizmu. Dojrzewanie to czas, w którym pogłębiają się zdolności myślenia, należy zdobyć mądrość i opanować umiejętności, które pomogą nowemu dorosłemu odnieść sukces życiowy. Podczas gdy młodzi ludzie w okresie dojrzewania nie mogą kontrolować, jak szybko ich ciała mogą się zmieniać i rozwijać, mogą wziąć odpowiedzialność za własną duchową i emocjonalną dojrzałość.
Znaczna część Ks. Przyp. Salomona została napisana przez ojca do syna u progu jego dorosłości (zob. Ks. Przyp. Salomona 3.1–4; 4.1–13; 5.1; 7.1). Ten ojciec przekazywał mądrość i instrukcje, które jego syn mógł teraz zrozumieć i wykorzystać. W starożytnej kulturze żydowskiej dzieciństwo kończyło się wraz z początkiem dorosłości. Młode kobiety uczyły się od swoich matek i babć umiejętności potrzebnych do prowadzenia domu i wychowywania dzieci. Młodzi mężczyźni pracowali ze swoimi ojcami i braćmi, gdy tylko mogli i na ogół podążali za rzemiosłem swoich ojców, chyba że zostali przyjęci do szkoły rabinicznej.
Ew. Łukasza 2.41-52 daje nam wgląd we wczesne lata dojrzewania Jezusa. Miał przyzwolenie do chodzenia do świątyni w Jerozolimie w czasie Paschy w wieku dwunastu lat. W drodze do domu Jego rodzice zdali sobie sprawę, że Jezusa nie ma w grupie, która wspólnie podróżowała. Zaniepokojeni Józef i Maria wrócili tą samą trasą i trzy dni później znaleźli Go na dziedzińcu świątyni, dyskutującego z rabinami o kwestiach teologicznych. W wieku dwunastu lat Jezus był w stanie prowadzić poważne dyskusje ze swoimi nauczycielami.
Skoki hormonów, które powodują dojrzewanie fizyczne, mogą również zaburzyć chemię mózgu i stabilność emocjonalną, prowadząc do konfliktów, a często do buntu przeciwko władzy. W ciele dorosłego często mieści się mózg dziecka, a te dwa elementy nie współgrają ze sobą. Lata nastoletnie są dobrze znane ze swojej zmienności, złych osądów i niestety tragicznych, trwających całe życie błędów. Młody człowiek, który wkracza w okres dojrzewania, powinien wiedzieć, że frustracja, jaka go czeka w ciągu najbliższych kilku lat, jest tymczasowa. Zamiast domagać się praw, których on czy ona nie są gotowi skorzystać, mądry młody człowiek wykorzysta okres dojrzewania na słuchanie tych, którzy mają więcej doświadczenia życiowego (Ks. Przyp. Salomona 1.8), rozwijanie samokontroli (Ks. Przyp. Salomona 16.32), i dążeniu do duchowego wzrastania, tak jak wzrasta ciało fizycznie (2 Piotra 3.18). Kiedy rodzice i dzieci pracują razem, okres dojrzewania może być ekscytującym czasem oczekiwania na wszystko, co Bóg ma w zanadrzu na przyszłość (Rzymian 8.28–30).
