Odpowiedź:
W wielu częściach dzisiejszego świata łańcuchy dostaw żywności są kwestią drugorzędną. Jednak w Piśmie Świętym głód nie był rzadkim zjawiskiem. Chociaż fizyczne przyczyny głodu były różne, Biblia wskazuje, że Bóg sprawuje kontrolę nawet w czasach niedostatku. Bóg pragnął sprowadzić na Izrael klęskę głodu, aby przyciągnąć uwagę swojego ludu w niezawodny sposób - poprzez ich żołądki.
Nie wszystkie klęski głodu są wynikiem bezpośredniego sądu Bożego. Żyjemy w świecie, który został przeklęty w wyniku grzechu, a ziemia nie rodzi tak, jak przed upadkiem człowieka. Księga Rodzaju 3:17-19 mówi nam, że nie tylko człowiek został przeklęty, ale także całe stworzenie. W różnych okresach głodu ludzie mieli okazję zwrócić się do prawdziwego Boga i Stwórcy wszystkiego. Czas spędzony przez Józefa w Egipcie pozwolił mu zarządzać krajem zarówno w okresie niesamowitej obfitości, jak i dotkliwego głodu (Rdz 41:25-31). Oczywiste jest, że Bóg miał absolutną władzę nad tym głodem (werset 28), ale nie jest to opisane jako bezpośredni sąd, ponieważ głód stał się dotkliwy dla wielu narodów (werset 57).
Istnieje wiele przykładów klęsk głodu podobnych do tej z czasów Józefa, które nie zostały podane jako konkretny wyrok. Istnieje jednak wiele klęsk głodu, które zostały wykorzystane jako wyrok, aby pokazać powagę grzechu ludzi i doprowadzić ich do pokuty. Gdy Mojżesz przekazywał Izraelitom ostatnie instrukcje od Boga, mówił o błogosławieństwach i przekleństwach wynikających z posłuszeństwa lub zaparcia się Pana. Jeśli zdecydują się nie słuchać Bożych przykazań i podążać za bożkami, "Pan wybuchnie na was gniewem i zamknie niebiosa, że nie będzie deszczu, a ziemia nie wyda swego plonu, i szybko zginiecie w tej pięknej ziemi, którą Pan wam daje." (Pwt 11:17).
W czasach króla Achaba "w Samarii panował wielki głód" (1 Krl 18:2). To nie przypadek, że Achab wcześniej "ustawił ołtarz dla Baala w świątyni Baala, którą zbudował w Samarii. Achab zrobił też słup Aszery" (1 Krl 16:32-33). Bóg jasno określił w prawie, że jeśli Izrael będzie służył fałszywym bogom, w kraju zapanuje głód. Achab pokłonił się fałszywym bogom, a Bóg zatrzymał deszcz. Głód za panowania Achaba i Izebel nie powinien być dla nikogo zaskoczeniem.
Zgodnie z warunkami Starego Przymierza, ludzie próbujący żyć bez Boga często budzili się do prawdziwej potrzeby, doświadczając głodu. Brak wystarczającej ilości pożywienia potrafi zwrócić naszą uwagę, o czym Bóg dobrze wie: "Upokarzał cię i morzył cię głodem, ale też karmił cię manną, której nie znałeś ani ty, ani nie znali twoi ojcowie, aby dać ci poznać, iż człowiek nie samym chlebem żyje, lecz że człowiek żyć będzie wszystkim, co wychodzi z ust Pana." (Pwt 8:3).
Jeszcze gorszy od głodu pokarmu fizycznego jest głód pokarmu duchowego. Ponieważ Izrael odrzucił proroków, Bóg obiecał surowy sąd: "'Nadchodzą dni', oświadcza Wszechwładny Pan, 'kiedy ześlę głód na ziemię - nie głód jedzenia ani pragnienie wody, ale głód słuchania słów Pana'". (Amosa 8:11). Jakże tragicznie jest być głuchym na Boga i otrzymać od Niego to, czego pragniemy - ciszę!
W swojej dobroci Bóg zesłał na ziemię swojego Syna. Jezus jest Chlebem Życia, "który zstąpił z nieba i dał życie światu" (J 6:33). Jezus obiecał nam, że dzięki wierze w Niego już nigdy nie doświadczymy duchowego głodu: "Kto do Mnie przychodzi, nigdy nie będzie głodny" (werset 35). O wiele lepszy niż manna Starego Testamentu, Jezus daje życie wieczne: "Ja jestem chlebem żywota. (49) Ojcowie wasi jedli mannę na pustyni i poumierali; (50) tu natomiast jest chleb, który zstępuje z nieba, aby nie umarł ten, kto go spożywa. (51) Ja jestem chlebem żywym, który z nieba zstąpił; jeśli kto spożywać będzie ten chleb, żyć będzie na wieki; a chleb, który Ja dam, to ciało moje, które Ja oddam za żywot świata." (wersety 48-51). W Chrystusie nie ma duchowego głodu; mamy raczej prawdziwą ucztę Bożej dobroci. Pewnego dnia przekleństwo ciążące na ziemi również zostanie zdjęte, a nowa ziemia nigdy nie zazna głodu (Objawienie 22:3).
