Odpowiedź:
Biblia odnosi się do kwestii gwałtu. Zgodnie z oczekiwaniami, Biblia przedstawia gwałt jako wielkie naruszenie Bożego planu postępowania z ludzkim ciałem (1 Ks. Mojżeszowa 34). Biblia potępia gwałt za każdym razem, gdy jest o nim mowa. Na przykład, jest taki szczególny fragment w przepisach danych narodowi Izraela zanim wszedł do Ziemi Obiecanej pod przywództwem Jozuego. Fragment ten (5 Ks. Mojżeszowa 22.13-29) mówił wprost przeciwko zmuszaniu kobiety do współżycia seksualnego wbrew jej woli, co dzisiaj znamy jako gwałt. Nakaz ten miał na celu chronić kobiety i chronić naród Izraela od popełnienia grzesznych uczynków.
5 Ks. Mojżeszowa 22.25-27 dokładnie określa karę jaką nakazywało Prawo Mojżeszowe dla mężczyzny, który zgwałcił zaręczoną kobietę. Mężczyzna miał być zabity poprzez ukamienowanie, podczas gdy kobieta była uznana za niewinną. I chociaż Prawo było nadane dla narodu Izraela za czasów Mojżesza, zasada jest oczywista, że gwałt w oczach Boga, zgodnie z Prawem, prowadziło do największych, możliwych kar- śmierci gwałciciela.
Istnieje kilka trudnych fragmentów Starego Testamentu w odniesieniu do tej kwestii. Jednym z nich jest 5 Ks. Mojżeszowa 22.28-29 (tłum. Biblia Edycja Świętego Pawła), "Jeżeli mężczyzna spotka dziewczynę, dziewicę jeszcze niezaręczoną, weźmie ją przemocą i będzie z nią współżył, to gdy zostaną przyłapani, ów mężczyzna, który z nią współżył, będzie musiał zapłacić ojcu dziewczyny pięćdziesiąt syklów srebra i wziąć ją za żonę, ponieważ ją zgwałcił. Nigdy też nie będzie mógł jej oddalić." Jeśli ofiara gwałtu nie była zaręczona, to gwałciciela spotykały inne konsekwencje.
Musimy patrzeć na fragment z 5 Ks. Mojżeszowej przez pryzmat kultury starożytnej. W tamtych czasach, zasady społeczne inaczej traktowały kobiety. Nie mogły posiadać własności. Nie mogły zdobyć pracy, aby siebie utrzymać. Jeśli kobieta nie posiadała ojca, męża czy syna, nie miała żadnej opieki prawnej. Jej opcjami zarobkowania było niewolnictwo lub prostytucja. Jeśli niezamężna kobieta nie była dziewicą, było jej niesamowicie trudno wyjść za mąż. Jeśli nie była do poślubienia, jej ojciec nie miał z niej dużego pożytku.
Bożą karą wobec gwałciciela dziewicy- grzywna pieniężna i odpowiedzialność na całe życie- została zaplanowana, aby powstrzymać gwałt przez pociąganie gwałciciela do odpowiedzialności za swoje czyny. On zniszczył jej życie; to jego odpowiedzialnością było, aby utrzymywać ją do końca jej życia. To może się wydawać niesprawiedliwe dla współczesnego odbiorcy/ czytelnika, ale nie żyjemy w takiej samej kulturze co oni. W 2 Ks. Samuela 13, książę Amnon zgwałcił swoją siostrę przyrodnią, Tamar. Horror i wstyd bycia zgwałconą i niezamężną sprawił, że Tamar błagała go, aby się z nią ożenił (ze swoim bratem przyrodnim!), nawet po tym, jak on ją odrzucił. A jej rodzony brat, Absalom, był tak obrzydzony tą sytuacją, że zamordował Amnona. Tak wysoko ceniono wówczas dziewictwo u kobiet.
Krytycy Biblii również wskazują na fragment 4 Ks. Mojżeszowej 31 (i podobne fragmenty) w których Izraelici mogli brać niewolnice z narodów podbitych. Krytycy mówią, że to jest przykład biblijnego przyzwolenia czy nawet promowania gwałtu. Jednak fragment ten nie mówi na temat gwałcenia kobiet zabranych do niewoli. Błędem jest zakładanie, że uwięzione kobiety miały zostać zgwałcone. Żołnierze nakazano oczyścić siebie i swoich jeńców (werset 19). Gwałt naruszałby ten nakaz (zob. 3 Ks. Mojżeszowa 15.16-18). Kobiety, które zostały zabrane do niewoli nigdy nie są opisywane jako obiekty seksualne. Czy prawdopodobne jest, że te uwięzione kobiety ostatecznie wychodziły za mąż wybierając sobie mężczyzn spośród Izraelitów? Tak. Czy są jakieś przesłanki (do tego), że gwałt lub niewolnictwo seksualne było praktykowane? Oczywiście, że nie.
W Nowym Testamencie, gwałt nie był bezpośrednio wspominany, ale w ówczesnej kulturze żydowskiej, gwałt byłby uważany za seksualną niemoralność. Jezus oraz apostołowie wypowiadali się przeciwko niemoralności seksualnej, podając ją nawet jako uzasadnioną podstawę do rozwodu (Ew. Mateusza 5.32).
Dalej, Nowy Testament jasno wskazuje, że chrześcijanie mają być posłuszni prawom władzy zwierzchniej (Rzymian 13). Gwałt jest nie tylko moralnie zły; jest też zły zgodnie z prawami większości systemów moralnych. W związku z tym każdy, kto popełniłby to przestępstwo, powinien spodziewać się konsekwencji, w tym aresztowania i więzienia.
Dla ofiar gwałtu, musimy oferować dużo troski i współczucia. Słowo Boże często mówi na temat pomagania tym, którzy są w potrzebie czy we wrażliwych sytuacjach. Chrześcijanie powinni być przykładem miłości i współczucia Chrystusa poprzez pomaganie ofiarom gwałtu w każdy możliwy sposób.
Ludzie są odpowiedzialni za grzechy, które popełniają, włączając w to gwałt. Aczkolwiek nikt nie jest poza łaską Bożą. Nawet tym, którzy popełnili najgorszy z grzechów, Bóg może udzielić przebaczenia, jeśli pokutują i odwrócą się od swoich grzesznych dróg (1 Jana 1.9). Nie eliminuje to potrzeby karania zgodnie z prawem, ale może dać nadzieję i drogę do nowego życia.
