Co Biblia mówi o nawróceniu? Co to znaczy upamiętać się?
Odpowiedź:
Słowo nawrócenie / upamiętanie w Biblii dosłownie oznacza "akt zmiany umysłu". Prawdziwe biblijne upamiętanie wykracza poza wyrzuty sumienia, żal czy złe samopoczucie z powodu grzechu. Obejmuje ono coś więcej niż tylko odwrócenie się od grzechu. Eerdmans Bible Dictionary mówi o upamiętaniu jako zmianie zorientowania, która obejmuje osąd przeszłości i celowe przekierowanie na przyszłość.
W Starym Testamencie nawrócenie, czyli szczere zwrócenie się do Boga, jest powracającym tematem w przesłaniu proroków. Upamiętanie było okazywane poprzez rytuały, takie jak post, noszenie worów, siedzenie w popiele, płacz i lamenty liturgiczne, które wyrażały silny żal z powodu grzechu. Rytuałom tym miała towarzyszyć autentyczna skrucha, która wiązała się z zaangażowaniem w odnowioną relację z Bogiem, posłuszeństwo Jego Słowu i właściwe życie. Często jednak rytuały te reprezentowały jedynie wyrzuty sumienia i pragnienie ucieczki od konsekwencji grzechu.
Kiedy starożytni prorocy wzywali ludzi do nawrócenia i powrotu, nawoływali do całkowitej przemiany inspirowanej z wnętrza serca i woli jednostki. Prorocy wzywali zarówno naród izraelski, jak i poszczególnych ludzi do oddania swojego życia, do odwrócenia się od życia rządzonego przez grzech do relacji z Bogiem, suwerennym władcą nad wszystkim: "Wszakże jeszcze teraz mówi Pan: Nawróćcie się do mnie całym swym sercem, w poście, płaczu i narzekaniu! Rozdzierajcie swoje serca, a nie swoje szaty, i nawróćcie się do Pana, swojego Boga, gdyż On jest łaskawy i miłosierny, nierychły do gniewu i pełen litości, i żal mu karania! " (Ks. Joela 2.12-13; tłum. Biblia Warszawska).
Temat nawrócenia jest kontynuowany w Nowym Testamencie, począwszy od Jana Chrzciciela (Ew. Mateusza 3.2), a następnie Jezusa Chrystusa (Ew. Mateusza 4.17); obaj pilnie wzywali ludzi do upamiętania, ponieważ nadejście Królestwa Bożego było na wyciągnięcie ręki. Wielu wybrało tę radykalną reorientację swojego życia i zademonstrowało nawrócenie poprzez chrzest (Ew. Marka 1.4) oraz głębokie zmiany w stylu życia i relacjach z innymi (Ew. Łukasza 3.8-14).
Trzy greckie słowa użyte w Nowym Testamencie pomagają nam zrozumieć pełne znaczenie upamiętania w Biblii. Pierwszym z nich jest czasownik metamelomai, który oznacza przemianę umysłu wywołującą żal lub nawet wyrzuty sumienia z powodu wyrządzonych krzywd, ale niekoniecznie zmianę serca i działania. Słowo to zostało użyte w Ew. Mateusza 27.3 do opisania poczucia winy, jakie Judasz odczuwał z powodu zdrady Jezusa.
Drugi czasownik, metanoeo, oznacza "zmienić zdanie i cel, w wyniku poznania". Czasownik ten i związany z nim rzeczownik metanoia oznaczają prawdziwe biblijne nawrócenie, które charakteryzuje się czterema elementami:
1) Prawdziwe nawrócenie wiąże się z poczuciem świadomości własnej winy, grzeszności i bezradności (Psalm 51.4-10; 109.21-22).
2) Prawdziwe nawrócenie rozpoznaje lub przyjmuje Boże miłosierdzie w Jezusie Chrystusie (Psalm 51.1; 130.4).
3) Prawdziwe nawrócenie oznacza zmianę postawy i działania w odniesieniu do grzechu. Nienawiść do grzechu odwraca nawróconą osobę od jej grzechu ku Bogu (Psalm 119.128; Ks. Joba 42.5-6; 2 Koryntian 7.10).
4) Prawdziwe nawrócenie prowadzi do radykalnego i wytrwałego dążenia do świętego życia, chodzenia z Bogiem w posłuszeństwie Jego przykazaniom (2 Tymoteusza 2.19-22; 1 Piotra 1.16).
Misja Jezusa Chrystusa skupiała się na wzywaniu grzeszników do nawrócenia: "Nie przyszedłem wzywać do upamiętania sprawiedliwych, lecz grzesznych" (Ew. Łukasza 5.32). Jego wezwanie do całkowitego poddania się jest skierowane do wszystkich ludzi: "jeżeli się nie upamiętacie, wszyscy tak samo poginiecie" (Ew. Łukasza 13.5). Żegnając się z uczniami, Jezus nakazał im zanieść Jego przesłanie o upamiętaniu i wierze do wszystkich narodów (Ew. Łukasza 24.47).
W Biblii nawrócenie oznacza całkowitą i nieodwracalną zmianę umysłu, serca i postępowania. Nawrócenie uznaje, że nasz grzech jest obraźliwy dla Boga. Upamiętanie oznacza odwrócenie się sercem od siebie do Boga, od przeszłości do przyszłości rządzonej Bożymi przykazaniami, uznając, że Pan panuje nad naszą rzeczywistością.
