Odpowiedź:
Biblia używa słów takich jak nieprawość, przestępstwo i występek, aby wskazać poziomy nieposłuszeństwa wobec Boga. Wszystkie one są klasyfikowane jako "grzech". Księga Micheasza 2:1 mówi: "Biada tym, którzy leżąc na swych łożach, obmyślają zbrodnię i knują zło, a gdy świta poranek, popełniają je, gdyż jest to w ich mocy".
Hebrajskie słowo używane najczęściej w znaczeniu "nieprawość" oznacza "winę zasługującą na karę". Nieprawość to grzech w najgorszym wydaniu. Nieprawość jest zaplanowana, ciągła i eskalująca. Kiedy flirtujemy z grzechem, ulegamy kłamstwu, że możemy go kontrolować. Ale tak jak słodka małpka może wyrosnąć na dzikiego, wymykającego się spod kontroli naczelnego, grzech, który na początku wydaje się mały i nieszkodliwy, może przejąć kontrolę, zanim się zorientujemy. Kiedy oddajemy się grzesznemu stylowi życia, popełniamy nieprawość. Grzech stał się naszym bogiem, a nie Pan (Rzymian 6:14).
Kiedy zdajemy sobie sprawę, że zgrzeszyliśmy, mamy wybór. Możemy dostrzec zło i okazać skruchę. Gdy to uczynimy, otrzymamy przebaczenie i oczyszczenie od Boga (Jeremiasza 33:8; 1 Jana 1:9). Możemy też zatwardzić nasze serca i pogrążyć się w grzechu, aż będzie nas definiował. Częściowe listy nieprawości podane są w Liście do Galacjan 5:19-21 i w 1 Liście do Koryntian 6:9-10. Są to grzechy, które pochłaniają człowieka do tego stopnia, że można go zidentyfikować po stylu życia. Psalmiści rozróżniają grzech i nieprawość, gdy proszą Boga o przebaczenie obu (Psalm 32:5; 38:18; 51:2; 85:2).
Jeśli nadal wybieramy grzech, nasze serca stają się zatwardziałe wobec Boga. Jeden grzech prowadzi do drugiego, a nieprawość zaczyna definiować nasze życie, tak jak miało to miejsce, gdy Dawid zgrzeszył z Batszebą (2 Samuela 11:3-4). Jego początkowy grzech pożądliwości spowodował zatwardziałość jego serca, a jego grzech pogłębił się. Popełnił cudzołóstwo, a następnie kazał zabić męża Batszeby (wersety 14-15). Nieprawość zawładnęła życiem Dawida. Dopiero po konfrontacji z prorokiem Natanem okazał skruchę i wielki smutek. Jego szczere wołanie o przebaczenie jest szczegółowo opisane w Psalmie 51. Werset 2 mówi: "Obmyj mnie zupełnie z winy mojej I oczyść mnie z grzechu mego!". Dawid jest obrazem kogoś, kto wyraźnie rozumiał postęp nieprawości i kto doświadczył miłosierdzia i przebaczenia Boga (Ps. 103:1-5).
Druga połowa Listu do Rzymian 1 przedstawia postęp grzechu (wersety 10-32). Końcowym rezultatem dla tych, którzy mają tak zatwardziałe serca, jest to, że Bóg zwraca ich do "zepsutego umysłu" (werset 28), a oni nie mają już pragnienia ani zdolności do pokuty. Zdeprawowany oznacza "całkowicie zdeprawowany, oddany złu aż do wypalenia sumienia". Pismo Święte jasno mówi, że Bóg wybacza nawet nieprawość (Micheasza 7:18), ale jeśli będziemy w niej trwać, zbierzemy zapłatę za grzech, którą jest wieczne oddzielenie od Boga (Rzymian 6:23).
