Odpowiedź:
Słownikowa definicja odnowienia byłaby podobna do "uczynić nowym; przywrócić świeżość, życie lub jakość" lub "uczynić duchowo nowym". Kiedy Biblia mówi o odnowie, czasami odnosi się do odnowy fizycznej - odpoczynku - która jest wymagana, aby nasze ciała nadal funkcjonowały jak najlepiej. Sam Bóg ustanowił cotygodniowy dzień odpoczynku dla swojego ludu (Wj 34:21), a Psalm 23 mówi o duchowym odpoczynku, który może zapewnić tylko Bóg. Fizyczny odpoczynek i odnowa są wymogiem naszych niedoskonałych ciał. Podczas gdy odnowa fizyczna jest ważna, istnieje inny ważny rodzaj odnowy, który można znaleźć w Biblii - odnowa duchowa.
Odnowa duchowa jest możliwa tylko w życiu człowieka wierzącego. Kiedy Bóg stworzył pierwszą parę, mieli oni doskonałą relację z Bogiem. Ale kiedy stali się nieposłuszni, relacja ta została zerwana i nie mogła zostać przywrócona inaczej, jak tylko poprzez krew ofiary. Ostatecznie Bóg posłał swojego Syna, aby umarł na krzyżu i zmartwychwstał, aby nasza relacja z Nim mogła zostać odnowiona (J 3:16). Zanim dojdziemy do zbawczej wiary w Jezusa Chrystusa, jesteśmy martwi w naszych grzechach (Efezjan 2:1; 2 Koryntian 5:17). Ale kiedy decydujemy się podążać za Chrystusem, umieramy dla grzechu, a nasza zerwana relacja z Bogiem zostaje odnowiona (Rz 6:11; Kol 2:13). My sami również zostajemy odnowieni: "zbawił nas nie dla uczynków sprawiedliwości, które spełniliśmy, lecz dla miłosierdzia swego przez kąpiel odrodzenia oraz odnowienie przez Ducha Świętego" (Tytusa 3:5). Chociaż nie osiągniemy doskonałości, dopóki nie będziemy w niebie z Panem, Duch Święty natychmiast rozpoczyna pracę w naszym życiu, która zostanie ukończona tego dnia (Filipian 1:6).
Odnowa jest ciągłym procesem dla wierzącego (2 Koryntian 4:16). Ponieważ wierzący wciąż są podatni na grzech, ważne jest, aby odnowa stała się stałą praktyką, gdy staramy się żyć życiem odzwierciedlającym Chrystusa. Wierzący są powołani do bycia oddzielonymi od otaczającej nas światowej kultury, do życia w świecie, ale nie bycia ze świata (Jana 15:19; Efezjan 4:17-24). Jesteśmy świętym ludem Bożym (1 Piotra 2:9) i nie możemy przyjmować wartości otaczającego nas świata. Jest to możliwe dzięki odnowieniu naszych umysłów: " A nie upodabniajcie się do tego świata, ale się przemieńcie przez odnowienie umysłu swego, abyście umieli rozróżnić, co jest wolą Bożą, co jest dobre, miłe i doskonałe" (Rz 12:2). Odnowienie naszych umysłów jest możliwe poprzez czytanie i rozważanie Słowa Bożego; to właśnie poprzez Słowo jesteśmy uświęceni (J 17:17). Wierzący otrzymali umysł Chrystusa (1 Koryntian 2:11-16), więc możemy widzieć rzeczy tego świata tak, jak On je widzi. Kiedy zwyczajowo skupiamy nasze myśli na Chrystusie i "rzeczach wyższych" (Kol 3:1-2), nasze umysły są wspomagane w procesie odnowy (Rz 8:5).
Jest jeszcze jedna duchowa odnowa dostępna dla wierzących, a jest nią duchowy odpoczynek. Ogólnie rzecz biorąc, zbawienie jest porównywane do "odpoczynku", ponieważ ufamy Chrystusowi, a nie naszym własnym uczynkom (List do Hebrajczyków 4:1-11). Potrzebujemy również odpoczynku i duchowej odnowy każdego dnia, tak jak nasze ciała potrzebują fizycznego odpoczynku. Ta "troska o duszę" może mieć miejsce tylko wtedy, gdy skupiamy się na Bogu i polegamy na Jego sile, która nas podtrzymuje. "Zaprawdę, Bóg jest moją pomocą; Pan jest tym, który mnie podtrzymuje" (Psalm 54:4). Odnowa jest zawsze dostępna. Kiedy grzeszymy, możemy otrzymać przebaczenie (1 Jana 1:9). Kiedy tracimy radość, możemy modlić się o jej przywrócenie (Psalm 51:12). Gdy Jezus przebywał na ziemi, często oddalał się, by modlić się do Boga (Mk 1:35; Łk 5:15-16; 6:12-13). Obcowanie z Ojcem było dla Jezusa sposobem na "naładowanie akumulatorów" i przygotowanie się do pracy, którą wykonywał. Jezus polegał na Bożej sile w noc poprzedzającą Jego ukrzyżowanie (Mt 26:36-46). Naśladowcy Jezusa "przyoblekli się w nowe "ja", które odnawia się w poznaniu na obraz swego Stwórcy" (Kol 3:10).
W Księdze Izajasza prorok obiecuje ludowi Bożemu, że "ci, którzy pokładają nadzieję w Panu, odzyskają siły. Będą szybować na skrzydłach jak orły, będą biec i nie znużą się, będą chodzić i nie osłabną" (Izajasza 40:31). Ilekroć zaczynamy męczyć się duchowo, powinniśmy szukać Pana, aby nas wzmocnił i odnowił, ponieważ to Jego Duch przygotuje nas do życia dla Niego. Chwalmy Pana za pełne obietnic zaproszenie Chrystusa: "Weźcie na siebie moje jarzmo i uczcie się ode Mnie, bo jestem cichy i pokorny sercem, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych" (Mt 11:29).
