Odpowiedź:
W świecie profesjonalnej opieki zdrowotnej opieka obejmuje wykrywanie, zapobieganie lub leczenie wszelkiego rodzaju chorób przez lekarza, pielęgniarkę lub innego pracownika służby zdrowia. Jednak opiekunem może być również każdy, kto zapewnia pomoc i wsparcie członkowi rodziny lub przyjacielowi, który ma potrzeby fizyczne, psychologiczne lub rozwojowe. Opieka jest praktykowana przez rodziców, którzy wychowują swoje małe dzieci, przyjaciół, którzy opiekują się niepełnosprawnym sąsiadem i dorosłe dzieci, które przyprowadzają swoich starszych rodziców, aby z nimi zamieszkali. Jako taka, opieka jest absolutnie biblijna. Chociaż Biblia nigdy nie używa słowa "opieka" do opisania bezinteresownych aktów miłości i miłosierdzia wobec członków rodziny i przyjaciół, nie ma wątpliwości, że Biblia wspiera udzielanie opieki.
Miłosierdzie, współczucie i bezinteresowna miłość to zachowania, które są mocno wychwalane w Biblii. W rzeczywistości, podczas ziemskiej służby Jezusa, powiedział On ówczesnym przywódcom religijnym: "Miłosierdzia chcę, a nie ofiary" (Mt 9:13; 12:7; por. Ozeasza 6:6). Wskazywał, że faryzeusze byli bardziej zainteresowani przestrzeganiem litery Prawa niż życiem zgodnie z jego duchem i znaczeniem. Miłosierdzie jest głównym czynnikiem w opiece - dostrzeganie potrzeb innych i zaspokajanie ich.
Boże przykazanie, aby szanować swoich rodziców, obejmuje obowiązek dbania o ich potrzeby, gdy nadejdzie czas. Jezus zganił faryzeuszy, którzy mieli system pozwalający ominąć ten obowiązek, a tym samym pozwolić dorosłym dzieciom uniknąć opieki: "A dlaczego to wy przestępujecie przykazanie Boże dla nauki waszej? (4) Wszak Bóg powiedział: Czcij ojca i matkę, oraz: Kto złorzeczy ojcu lub matce, niech poniesie śmierć. (5) A wy powiadacie: Ktokolwiek by rzekł ojcu lub matce: To, co się ode mnie jako pomoc należy, jest darem na ofiarę, (6) nie musi czcić ani ojca swego, ani matki swojej; tak to unieważniliście słowo Boże przez naukę swoją. (7) Obłudnicy!" (Mateusza 15:3-7). Faryzeusze napełniali własne kieszenie pieniędzmi, które powinny być przeznaczone na opiekę nad osobami starszymi, a słowa Jezusa przeciwko tej praktyce były ostre.
Współczucie jest cechą charakterystyczną Boga. Jak ojciec swoim dzieciom, Bóg okazuje współczucie tym, którzy się Go boją (Psalm 103:13). Wielokrotnie w Biblii Bóg okazuje współczucie bezdomnym, wdowom i wędrowcom - ludziom, którzy byli bezradni i pozbawieni przyjaciół i musieliby polegać na opiekunach swoich czasów - i nakazuje, aby zapewnić im opiekę i ochronę (Wj 22:22; Pwt 10:18; 14:29; 24:17; 24:19; 24:20; Ps 82:3; 10:18; Job 29:12). Bóg kojarzy ignorowanie potrzeb bezbronnych ze skrajną niegodziwością i zapowiada sąd nad tymi, którzy odmawiają pomocy (Psalm 94:6; Jeremiasza 5:28; Ezechiela 22:7; Malachiasza 3:5). Bóg nazywa siebie "ojcem bezdomnych i opiekunem wdów" (Ps 68:5; por. 146:9).
Opieka wymaga umiejętności bezinteresownego kochania, nie oczekując niczego w zamian. Jezus nauczał, że kiedy bogaci wydają bankiety, nie powinni dawać swoim przyjaciołom i bogatym sąsiadom, którzy mogą im się odwdzięczyć, ale potrzebującym i biednym, którzy nie mogą się odwdzięczyć (Łk 14:12). Powiedział też: "Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich" (J 15:13). Opieka wymaga tego rodzaju miłości. Miłosierdzie, współczucie i bezinteresowna miłość nie są łatwe - w rzeczywistości, po ludzku rzecz biorąc, są niemożliwe do wykonania z całkowicie prawym nastawieniem (Rzymian 3:10-11). Bóg jest jednak wierny w dostarczaniu siły, radości i otuchy, jeśli tylko Go o to poprosimy (Mateusza 7:8; Łukasza 11:9-12; Galacjan 5:22; 2 Koryntian 9:7). Z Jego siłą opieka (i każdy inny niesamowity wyczyn miłości) jest więcej niż możliwa (Mk 9:23; 10:27).
