Odpowiedź:
Pewność siebie jest dziś popularnym tematem. Mówi się nam, abyśmy myśleli pewnie, byli pewni siebie, żyli śmiało, odważnie czy wręcz bezczelnie. Na niezliczone sposoby tematem współczesnego społeczeństwa jest bycie pewnym siebie. Popularni przywódcy religijni czynią pewność siebie centralnym punktem swojego nauczania. Czy Biblia zgadza się z tą mantrą "pozytywnego myślenia"? Jeśli Biblia uczy nas pewności siebie, to czego powinniśmy być pewni? Jeśli nie, to dlaczego?
Słowo zaufanie (lub jego bliskie pochodne) jest używane 54 razy w King James Version i 60 razy w New International Version. Większość z nich dotyczy zaufania do ludzi, okoliczności lub Boga.
Biblia mówi, że są pewne rzeczy, którym nie powinniśmy ufać. Na przykład: "Nie pokładajcie ufności w ciele" (Filipian 3:3). Paweł napisał te słowa, aby przeciwstawić się roszczeniom tych, którzy uważali, że są akceptowani przez Boga na podstawie ich dziedziczności, wykształcenia lub pobożności religijnej. Bóg nie ma względu na osoby (Dz 10:34), a nasze życiorysy i geneaologie nie mają dla Niego większego znaczenia.
Księga Przysłów 14:16 mówi, że człowiek prawy odstępuje od zła, ale głupiec szaleje w swej pewności siebie. Innymi słowy, aroganckie założenie, że grzech nie ma konsekwencji, jest głupim zaufaniem.
Jeśli mamy być czegoś pewni, Psalm 118:8, 9 mówi nam, co to powinno być: "Lepiej ufać Panu, Niż polegać na ludziach. (9) Lepiej ufać Panu, Niż polegać na możnych". Ci, którzy ufają rządowi, finansom, innym ludziom lub samym sobie, w końcu się rozczarują. Z drugiej strony, ci, którzy pokładają ufność w Bogu, nigdy nie będą zawstydzeni (Rz 10:11).
Psalm 16 jest doskonałym przykładem pozytywnego zaufania do Boga. Dawid nie przypisuje sobie własnej dobroci (werset 2), ani nie wychwala własnych zdolności. Zamiast tego każdą dobrą rzecz przypisuje Bogu (werset 6), a każda nadzieja opiera się na Bożym charakterze (werset 1). Ponieważ Bóg jest niezmienny, Dawid może z ufnością spoczywać w nadziei (werset 9), pomimo wszelkich trudności, jakie napotyka w życiu (werset 10).
Nasza pewność wynika z naszej relacji z Chrystusem. On jest naszym Najwyższym Kapłanem i dzięki Jego wstawiennictwu możemy "z ufnością przystąpić do tronu łaski, abyśmy otrzymali miłosierdzie i znaleźli łaskę ku pomocy w stosownej porze" (Hebr. 4:16). Apostołowie przed Sanhedrynem wykazali się pewnością, która zadziwiła ich przeciwników: "A widząc odwagę Piotra i Jana i wiedząc, że to ludzie nieuczeni i prości, dziwili się; poznali ich też, że byli z Jezusem" (Dzieje Apostolskie 4:13).
Możemy podążać za Bogiem w pełnym zaufaniu do Jego mądrości, mocy i planu. Gdy jesteśmy posłuszni Panu, mamy pewność naszego zbawienia (1 Jana 2:3). Również posiadanie czystego sumienia wzmacnia naszą pewność siebie, ponieważ nie będziemy mieli nic do ukrycia. "Sprawiedliwy jest odważny jak lew" (Przysłów 28:1).
Paweł daje nam coś jeszcze, w co możemy wierzyć: "Będąc tego pewnym, że Ten, który rozpoczął w was dobre dzieło, będzie je pełnił aż do dnia Jezusa Chrystusa" (Filipian 1:6). Wiedząc, że Bóg obiecuje działać w życiu swoich dzieci, Paweł był pewien, że Bóg pomoże Galacjanom trwać w prawdzie (List do Galacjan 5:10).
Kiedy pokładamy naszą ufność w Bogu i Jego objawionym Słowie, nasze życie nabiera nowej stabilności, ostrości i opanowania. Biblijna pewność siebie jest tak naprawdę zaufaniem do Słowa Bożego i Jego charakteru. Nie pokładamy ufności w naszym ciele, ale pokładamy ufność w Bogu, który nas stworzył, powołał, zbawił i zachowuje.
