Pytanie: Dlaczego Biblia zawiera tak wiele potępienia?
Odpowiedź:
Biblia mówi tak wiele o potępieniu z powodu grzechu, który przenika ludzkość: "wasze winy są tym, co was odłączyło od waszego Boga, a wasze grzechy zasłoniły przed wami jego oblicze, tak że nie słyszy" (Ks. Izajasza 59.2). W Biblii słowo potępienie jest synonimem przekleństwa, sądu, kary, zniszczenia i wyroku. W swoim najsilniejszym znaczeniu potępienie oznacza "wygnanie do piekła wszystkich nieposłusznych woli Boga" (Ew. Mateusza 5.22; Ew. Mateusza 23.33; Ew. Mateusza 25.41) i tych, którzy się Go zapierają (Ew. Mateusza 10.33; Ew. Marka 16.16; Ew. Jana 3.18).
Dziesięć przykazań (2 Ks. Mojżeszowa 20.3-17) było częścią Starego Przymierza lub Prawa, które było również nazywane "służbą śmierci" lub "służbą potępienia" (2 Koryntian 3.7-9). Stare Przymierze sprowadziło na ludzkość potępienie, ponieważ ujawniło nasz grzech i jego tragiczną konsekwencję: śmierć. Jako takie, Prawo osądzało człowieka już potępionego. Prawo wydawało werdykt "winny", ponieważ wskazywało na grzech (Rzymian 3.19-20; Rzymian 5.12-13). Przed Chrystusem każdy musiał co roku składać ofiary ze zwierząt. Ofiary te przypominały, że Bóg karze za grzech, ale także oferuje przebaczenie poprzez pokutę. Taki był w istocie cel Prawa. Autor Hebrajczyków wyjaśnia: "one właśnie przywodzą na pamięć grzechy co roku. Jest bowiem rzeczą niemożliwą, aby krew wołów i kozłów mogła gładzić grzechy" (Hebrajczyków 10.3-4). Prawo ujawnia grzech w nas i dlatego nas potępia. Apostoł Paweł powiedział: "Wszyscy bowiem zgrzeszyli i brak im chwały Bożej" (Rzymian 3.23).
Jednak ofiary ze zwierząt były tylko tymczasową metodą radzenia sobie z grzechem człowieka, dopóki Jezus nie przyjdzie, aby rozprawić się z grzechem na zawsze. Zwierzęta, nieświadome istoty jako część upadłego świata, nie mogły złożyć takiej samej ofiary jak Chrystus - Bóg-człowiek, w pełni pojmujący, całkowicie bezgrzeszny (Hebrajczyków 4.14-16; 1 Piotra 2.22; 1 Jana 3.5) - dobrowolnie poszedł na krzyż (Hebrajczyków 10.12).
Jak zatem przebaczano ludziom w czasach Starego Testamentu? Kiedy starotestamentowi wierzący postępowali zgodnie z Bożym przykazaniem i przez wiarę składali ofiary, Bóg im przebaczał (Hebrajczyków 9.15). Zasadniczo ofiary Prawa były zapowiedzią doskonałej ofiary Chrystusa. Dzisiaj, jako naśladowcom Jezusa, Bóg całkowicie przebaczył nasze grzechy z powodu śmierci Chrystusa za nas. Bóg nawet zapomina o naszych grzechach (Hebrajczyków 10.17; Psalm 103.12).
Jezus wyraźnie powiedział, że bez Niego nikt nie może wejść do królestwa niebieskiego (Ew. Jana 14.6). Nie jest to tajemnicą. Wszyscy jesteśmy skazani na śmierć i wieczną karę z powodu naszego grzechu. Jedynym sposobem na naprawienie naszych relacji z Bogiem jest Jezus, który złożył za nas doskonałą ofiarę: "mocą tej woli jesteśmy uświęceni przez ofiarowanie ciała Jezusa Chrystusa raz na zawsze" (Hebrajczyków 10.14). "A jak postanowione jest ludziom raz umrzeć, a potem sąd, tak i Chrystus, raz ofiarowany, aby zgładzić grzechy wielu, drugi raz ukaże się nie z powodu grzechu, lecz ku zbawieniu tym, którzy go oczekują" (Hebrajczyków 9.27-28).
Bez wątpienia najbardziej znanym fragmentem Pisma Świętego jest "Albowiem tak Bóg umiłował świat, że Syna swego jednorodzonego dał, aby każdy, kto weń wierzy, nie zginął, ale miał żywot wieczny. Bo nie posłał Bóg Syna na świat, aby sądził świat, lecz aby świat był przez niego zbawiony." (Ew. Jana 3.16-17). Jednak wielu nie czyta następnego fragmentu, który zawiera bezkompromisowe ostrzeżenie dla wszystkich: "Kto wierzy w niego, nie będzie sądzony; kto zaś nie wierzy, już jest osądzony dlatego, że nie uwierzył w imię jednorodzonego Syna Bożego" (Ew. Jana 3.18).
Chociaż Prawo potępia całą ludzkość, my, wierzący w Jezusa Chrystusa, mamy tę obietnicę: "Przeto teraz nie ma żadnego potępienia dla tych, którzy są w Chrystusie Jezusie. Bo zakon Ducha, który daje życie w Chrystusie Jezusie, uwolnił cię od zakonu grzechu i śmierci" (Rzymian 8.1-2).
