Odpowiedź:
Pojęcie rodziny jest niezwykle ważne w Biblii, zarówno w sensie fizycznym, jak i teologicznym. Koncepcja rodziny została wprowadzona na samym początku, jak widzimy w 1 Ks. Mojżeszowej 1.28: "I błogosławił im Bóg, i rzekł do nich Bóg: Rozradzajcie się i rozmnażajcie się, i napełniajcie ziemię, i czyńcie ją sobie poddaną; panujcie nad rybami morskimi i nad ptactwem niebios, i nad wszelkimi zwierzętami, które się poruszają po ziemi!" (tłum. Biblia Warszawska). W Bożym planie stworzenia mężczyźni i kobiety mieli się żenić i mieć dzieci. Mężczyzna i kobieta tworzyli związek "jednego ciała" poprzez małżeństwo (1 Ks. Mojżeszowa 2.24), a oni wraz ze swoimi dziećmi stawali się rodziną, podstawowym elementem ludzkiego społeczeństwa.
Widzimy również, że członkowie rodziny mieli dbać o siebie nawzajem i troszczyć się o siebie. Kiedy Bóg pyta Kaina: "Gdzie jest Abel, brat twój?" Kain odpowiada wymijająco: "Czy jestem stróżem brata mego?". Wynika z tego, że tak, Kain miał być opiekunem Abla i vice versa. Zabójstwo brata przez Kaina było nie tylko ogólnym wykroczeniem przeciwko ludzkości, ale było szczególnie rażące, ponieważ był to pierwszy odnotowany przypadek bratobójstwa (zabójstwa rodzeństwa).
Biblia ma bardziej wspólnotowe postrzeganie ludzi i rodziny niż ma to miejsce w dzisiejszych kulturach zachodnich, gdzie społeczeństwa są bardziej zindywidualizowane niż ludzie na Bliskim Wschodzie i zdecydowanie bardziej niż ludzie starożytnego Bliskiego Wschodu. Kiedy Bóg ocalił Noego przed potopem, nie było to zbawienie indywidualnego przypadku, ale zbawienie dla niego, jego żony, jego synów i żon jego synów. Innymi słowy, jego rodzina została ocalona (1 Ks. Mojżeszowa 6.18). Kiedy Bóg powołał Abrahama z Haranu, powołał jego i jego rodzinę (1 Ks. Mojżeszowa 12.4-5). Znak przymierza Abrahamowego (obrzezanie) miał być zastosowany do wszystkich mężczyzn w rodzinie, niezależnie od tego, czy urodzili się w rodzinie, czy też byli częścią służby domowej (1 Ks. Mojżeszowa 17.12-13). Innymi słowy, przymierze Boga z Abrahamem miało charakter rodzinny, a nie indywidualny.
Znaczenie rodziny można dostrzec w postanowieniach Przymierza Mojżeszowego. Na przykład dwa z dziesięciu przykazań dotyczą utrzymania spójności rodziny. Piąte przykazanie dotyczące szanowania rodziców ma na celu zachowanie autorytetu rodziców w sprawach rodzinnych, a siódme przykazanie zakazujące cudzołóstwa chroni świętość małżeństwa. Z tych dwóch przykazań wynikają wszystkie inne postanowienia Prawa Mojżeszowego, które mają na celu ochronę małżeństwa i rodziny. Zdrowie rodziny było tak ważne dla Boga, że zostało skodyfikowane w przymierzu z narodem Izraelskim.
Nie jest to wyłącznie zjawisko starotestamentowe. Nowy Testament zawiera wiele takich samych nakazów i zakazów. Jezus mówi o świętości małżeństwa i sprzeciwia się frywolnym rozwodom w Ew. Mateusza 19. Apostoł Paweł mówi o tym, jak powinny wyglądać chrześcijańskie domy, wydając bliźniacze przykazania "dzieci, bądźcie posłuszne rodzicom" i "rodzice, nie prowokujcie swoich dzieci" w Efezjan 6.1-4 i Kolosan 3.20-21. W 1 Koryntian w rozdziale 7 niewierzący współmałżonek jest "uświęcany" przez wierzącego współmałżonka, co oznacza między innymi, że niewierzący współmałżonek może zostać zbawiony dzięki świadectwu wierzącego współmałżonka.
Zwróćmy teraz uwagę na teologiczną koncepcję rodziny. Podczas swojej trzyletniej służby Jezus zburzył pewne dominujące wyobrażenia o tym, co to znaczy być częścią rodziny: "A gdy On jeszcze mówił do tłumów, oto matka i bracia jego stanęli na dworze, chcąc z nim mówić. I rzekł mu ktoś: Oto matka twoja i bracia twoi stoją na dworze i chcą z tobą mówić. A On, odpowiadając, rzekł temu, co mu to powiedział: Któż jest moją matką? I kto to bracia moi? I wyciągnąwszy rękę ku uczniom swoim, rzekł: Oto matka moja i bracia moi! Albowiem ktokolwiek czyni wolę Ojca mojego, który jest w niebie, ten jest moim bratem i siostrą, i matką" (Ew. Mateusza 12.46-50; tłum. Biblia Warszawska). Musimy teraz wyjaśnić pewne nieporozumienia związane z tym fragmentem. Jezus nie mówi, że biologiczna rodzina nie jest ważna; nie odrzuca swojej matki i braci. To, co robi, to wyraźny teologiczny punkt widzenia, że w Królestwie Niebieskim najważniejszą więzią rodzinną jest więź duchowa, a nie fizyczna. Jest to prawda wyraźnie przedstawiona w Ew. Jana, kiedy ewangelista mówi: "Tym zaś, którzy go przyjęli, dał prawo stać się dziećmi Bożymi, tym, którzy wierzą w imię jego, którzy narodzili się nie z krwi ani z cielesnej woli, ani z woli mężczyzny, lecz z Boga" (Ew. Jana 1.12-13).
Podobieństwa są dość wyraźne. Kiedy rodzimy się fizycznie, rodzimy się w fizycznej rodzinie, ale kiedy "rodzimy się ponownie", rodzimy się w duchowej rodzinie. Używając języka Pawłowego, jesteśmy adoptowani do Bożej rodziny (Rzymian 8.15). Kiedy jesteśmy adoptowani do duchowej rodziny Boga, do Kościoła, Bóg staje się naszym Ojcem, a Jezus naszym Bratem. Ta duchowa rodzina nie jest związana pochodzeniem etnicznym, płcią czy pozycją społeczną. Jak mówi Paweł: "Albowiem wszyscy jesteście synami Bożymi przez wiarę w Jezusa Chrystusa. Bo wszyscy, którzy zostaliście w Chrystusie ochrzczeni, przyoblekliście się w Chrystusa. Nie masz Żyda ani Greka, nie masz niewolnika ani wolnego, nie masz mężczyzny ani kobiety; albowiem wy wszyscy jedno jesteście w Jezusie Chrystusie. A jeśli jesteście Chrystusowi, tedy jesteście potomkami Abrahama, dziedzicami według obietnicy" (Galacjan 3:26-29; tłum. Biblia Warszawska).
Co Biblia mówi o rodzinie? Fizyczna rodzina jest najważniejszym budulcem ludzkiego społeczeństwa i jako taka powinna być pielęgnowana i chroniona. Ale ważniejsze od niej jest nowe stworzenie, które Bóg czyni w Chrystusie, a które składa się z duchowej rodziny, Kościoła, złożonego ze wszystkich ludzi, którzy wzywają Pana Jezusa Chrystusa jako Zbawiciela. Jest to rodzina pochodząca "z każdego narodu, plemienia, ludu i języka" (Ks. Objawienia 7.9), a cechą charakterystyczną tej duchowej rodziny jest wzajemna miłość: "Nowe przykazanie daję wam, abyście się wzajemnie miłowali, jak Ja was umiłowałem; abyście się i wy wzajemnie miłowali. Po tym wszyscy poznają, żeście uczniami moimi, jeśli miłość wzajemną mieć będziecie" (Ew. Jana 13.34-35; tłum. Biblia Warszawska).
