Odpowiedź:
Hebrajskie słowo tłumaczone jako „plotka” w Starym Testamencie określa „kogoś, kto odkrywa sekrety, ktoś kto chodzi po to by przekazać innym historię lub skandal.” Plotkarą jest osoba, która ma jakąś informację o innych osobach i chce ją przekazać innym osobom, którzy nie powinni o tym wiedzieć. Plotka różni się od dzielenia się informacją intencją przekazywania konkretnej treści. Celem plotkarzy jest ukazanie siebie w lepszym świetle aniżeli innych i podkreślenie, że jest się kimś kto posiadł odpowiednią wiedzę.
W Liście do Rzymian, Paweł odkrywa grzeszną naturę i bezprawie ludzkości, wskazując jak Bóg wylewa swój gniew na tych, którzy odrzucają jego prawo. Ponieważ odsunęli się od Bożych zaleceń i jego prowadzenia, On oddał ich własnym porządliwościom. Lista przedstawionych grzechów wspomina o plotkowaniu i szydzeniu (Rzymian 1.29 b-32). Na podstawie tego fragmentu widzimy jak poważnym grzechem jest plotkowanie oraz to, że jest to powszechne wśród ludzi, którzy doświadczają Bożego gniewu.
Inną grupą, która była (i nadal jest) znana z plotkarstwa to wdowy. Paweł przestrzega wdowy przed angażowaniem się w plotkowanie i bycie próżnym. Kobiety te określone są jako „gadatliwe i wścibskie i mówią, czego nie trzeba” (1 Tymoteusza 5.12-13). Ze względu na to, że kobiety mają tendencje do spędzania wielu godzin w czyimś domu, przebywając z innymi kobietami, toteż słyszą i obserwują sytuacje, które prowokują je do rozmów. Paweł stwierdza, że wdowy mają nawyk chodzenia od domu do domu, szukając czegoś czym mogłyby zająć swoją próżność. Próżne ręce służą szatanowi i Bóg przestrzega przed próżniactwem w naszym życiu. „Kto jest gadułą, ten zdradza tajemnice, więc nie zadawaj się z plotkarzem” (Księga Przypowieści Salomona 20.19).
Nie tylko kobiety znane są ze swojego plotkarstwa. Każdy może być przyłapany na plotkarstwie, jeśli powtarza coś, co zostało mu przekazane w zaufaniu. W Księdze Przypowieści Salomona znajdujemy długą listę niebezpieczeństw i potencjalnych zranień związanych z plotkowaniem. „Człowiek nierozumny gardzi swoim bliźnim, lecz mąż roztropny milczy. Kto chodzi jako oszczerca, zdradza tajemnice; lecz człowiek godny zaufania dochowuje tajemnicy” (Księga Przypowieści Salomona 11.12-13).
Biblia mówi nam, że „człowiek przewrotny wywołuje zwadę, a oszczerca skłóca ze sobą przyjaciół” (Księga Przypowieści Salomona 16.28). Wiele przyjaźni zostało zerwanych przez nieporozumienia, wywołane plotkami. Ci, którzy angażują się w tego rodzaju rzeczy rodzą problemy, ranią innych, wywołują gniew i ból wśród przyjaciół. Smutne jest to, że niektórzy czerpią z tego korzyść i poszukują okazji, aby w ten sposób zniszczyć innych. A gdy są skonfrontowani z prawdą, wypierają się swoich twierdzeń, wynajdując racjonalne wytłumaczenia. Zamiast przyznać się do złego postępowania, obwiniają innych lub próbują zminimalizować powagę tego grzechu. „Usta głupca są jego zgubą, a jego wargi sidłem dla jego duszy. Słowa oszczercy są jak przysmak i gładko spływają do głębi wnętrzności” (Księga Przypowieści Salomona 18.7-8).
Ci, którzy strzegą swojego języka, uchronią się przed niebezpieczeństwem (Księga Przypowieści Salomona 21.23). Zatem musimy chronić swoje języki i nie angażować się w rozsiewanie plotek. Jeśli powierzymy Panu naszą tendencję do grzechu, On pomoże nam wytrwać w sprawiedliwości. Poddajmy się nauczaniu Biblii na temat plotkowania i strzeżmy swoich ust, abyśmy mówili tylko wtedy gdy jest to konieczne i stosowne.
