Odpowiedź:
Biblia wspomina o dwóch rodzajach strachu. Pierwszy typ jest pożyteczny i do niego powinniśmy być zachęcani. Drugi typ jest szkodliwy i powinniśmy go unikać. Pierwszy strach jest strachem przed Panem. Rodzaj tego strachu niekoniecznie oznacza, że czegoś się boimy. Jest to raczej bojaźń Pana, zachwyt jego mocą i chwałą. Jest to również właściwa postawa względem jego gniewu. Innymi słowy, strach przed Panem jest wiedzą o tym jaki jest Bóg, pochodzącą ze znajomości jego i jego atrybutów.
Bojaźń Pana przynosi wiele błogosławieństwa i pożytku. Jest początkiem mądrości i prowadzi do głębszego zrozumienia (Psalm 111.10). Tylko głupcy gardzą mądrością (Księga Przypowieści Salomona 1.7). Poza tym, bojaźń Pana prowadzi do życia, odpocznienia, pokoju i zadowolenia (Księga Przypowieści Salomona 19.23). Jest krynicą życia (Księga Przypowieści Salomona 14.27) i zabezpiecza mocną ostoję (Księga Przypowieści Salomona 14.26).
Zatem, każdy może dostrzec jak należy zachęcać do bojaźni Pańskiej. Drugi rodzaj strachu o jakim wspomina Biblia nie przynosi żadnych korzyści. Jest to „duch bojaźni” wspomniany w 2 Tymoteusza 1.7: „Albowiem nie dał nam Bóg ducha bojaźni, lecz mocy i miłości, i powściągliwości.” Duch bojaźni i nieśmiałość nie pochodzi od Boga.
Boimy się czasem, czasem ten „duch bojaźni” nas owładnie, i aby go przezwyciężyć będziemy musieli całkowicie Bogu zaufać i powierzyć się. „Nie ma bojaźni w miłości, wszak doskonała miłość usuwa bojaźń, gdyż bojaźń drży przed karą; kto się więc boi nie jest doskonały” (1 Jana 4.18). Nikt nie jest doskonały i Bóg o tym wie. Z tego powodu dość często pojawiają się fragmenty w Biblii, które mają zachęcać w przezwyciężaniu strachu. Począwszy od 1 Księgi Mojżeszowej, kontynuując aż do Księga Objawienia św. Jana, Bóg przypomina byśmy się nie bali.
Na przykład w Księdze Izajasza 41.10 zachęca nas, „Nie bój się, bom Ja z tobą, nie lękaj się, bom Ja Bogiem twoim! Wzmocnię cię, a dam ci pomoc, podeprę cię prawicą sprawiedliwości swojej.” Często boimy się przyszłości i tego co się z nami stanie. Lecz Jezus przypomina nam, że Bóg troszczy się o ptaki, zatem o ileż bardziej będzie troszczył się o ludzi? „Nie bójcie się; jesteście więcej warci niż wiele wróbli” (Ew. Mateusza 10.31). Tych kilka wersetów zawiera w sobie wiele różnych rodzajów strachu. Bóg mówi abyśmy nie bali się samotności, ani tego że będziemy słabi, ani tego że nie zostaniemy wysłuchani ani tego że nam czegoś zabraknie. Zapewnienia te nieprzerwanie pojawiają się w całej Biblii, ukazując różne aspekty tego „ducha bojaźni.”
W Psalmie 56.12 psalmista pisze, „Bogu ufam, nie lękam się; Cóż mi może uczynić człowiek?” Jest to niesamowite świadectwo zaufania Bogu. Bez względu na to co się wydarzy, psalmista będzie ufał Bogu gdyż on wie i pojmuje moc Boga. Kluczem przezwyciężenie strachu zatem jest całkowite zaufanie Bogu. Ufanie Bogu jest odrzucenie strachu. Jest zwróceniem się do Boga, nawet w najtrudniejszych chwilach i poleganiu na nim, jako tym który wszystko naprawi. Zaufanie to pochodzi ze znajomości Boga oraz świadomości że jest dobry. Tak jak Job powiedział, gdy doświadczał wielu trudnych chwil w swoim życiu, o których czytamy w Biblii, „Choćby mnie zabił Wszechmocny- ufam, i dróg moich przed nim chcę bronić” (Księga Joba 13.15, BT).
Gdy w końcu zaufamy Bogu, nie będziemy bać się rzeczy, które nastaną w naszym życiu. Będziemy wołać z przekonaniem za psalmistą „Rozradują się wszyscy, którzy tobie ufają. Będą się głośno weselić na wieki. Ty będziesz ich osłaniać, a ci, którzy miłują imię twoje, będą się radować tobą” (Psalm 5.12).
