Odpowiedź:
Gdy używamy słowa „zazdrosny”, to odnosimy to do czegoś co posiada druga osoba, a czego sami bardzo pragniemy. Ten rodzaj zazdrości jest grzechem i nie jest to postępowanie godne chrześcijanina; podkreśla to raczej, że osoba ta nadal kieruje się własnymi pożądliwościami (1 Koryntian 3.3). Galacjan 5.26 mówi, „Nie bądźmy chciwi próżnej chwały, jedni drugich drażniąc, jedni drugim zazdroszcząc.”
Biblia naucza, że swoim życiem powinniśmy podkreślać wspaniałą miłość jaką obdarzył nas Bóg. „Miłość jest cierpliwa, miłość jest dobrotliwa, nie zazdrości, miłość nie jest chełpliwa, nie nadyma się. Nie postępuje nieprzystojnie, nie szuka swego, nie unosi się, nie myśli nic złego” (1 Koryntian 13.4-5). Im bardziej skupiamy się na sobie i na zaspokojeniu własnych pożądliwości, tym mniej skupiamy się na Bogu. Gdy zatwardzamy swoje serca i nie przyjmujemy prawdy, odsuwamy się od Jezusa i nie pozwalamy aby nas leczył (Ew. Mateusza 13.15). Jeśli poddajemy się prowadzeniu Ducha Świętego, to On wydaje w nas owoc zbawienia, którym jest miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność i wstrzemięźliwość (Galacjan 5.22-23).
Nasza zazdrość wskazuje, że nie jesteśmy do końca usatysfakcjonowani tym, czym obdarza nas Bóg. Biblia mówi, że mamy cieszyć się z tego co mamy, gdyż Bóg nas nie opuści i nie porzuci (Hebrajczyków 13.5). W przezwyciężaniu zazdrości powinniśmy stawać się bardziej podobni do Jezusa, a mniej cieleśni. Możemy go poznawać poprzez studiowanie (rozważanie) Biblii, modlitwę i relacje z ludźmi wierzącymi. Gdy uczymy się jak służyć innym zamiast jedynie sobie samym, w naszych sercach dokonuje się przemiana. „A nie upodabniajcie się do tego świata, ale się przemieńcie przez odnowienie umysłu swego, abyście umieli rozróżnić, co jest wolą Bożą, co jest dobre, miłe i doskonałe” (Rzymian 12.2).
