Pytanie: Według Biblii, komu mamy być ulegli i dlaczego?
Odpowiedź:
Uległość jest pojęciem, które wydaje się sprzeczne z ludzką naturą, a jednak wszyscy widzimy potrzebę jej stosowania w pewnych aspektach życia. Bez gotowości do uległości, szybko okazuje się, że wpadamy w chaos, który jest pokłosiem chęci decydowania. Chociaż czasami jest to wyśmiewane jako oznaka słabości, uległość jest tak naprawdę jednym z najsilniejszych filarów stabilnego społeczeństwa. Co Biblia mówi o aspektach uległości?
Przede wszystkim potrzebujemy właściwego zrozumienia poddania. Greckie słowo z Nowego Testamentu to hupotasso, które oznacza "poddać lub podporządkować". Jest to słowo wojskowe, które odnosi się do niższych rangą żołnierzy podporządkowujących się rozkazom wyższych oficerów. Podporządkowanie wynika zatem z uznania właściwego porządku i autorytetu.
Wszelka władza pochodzi od Boga, Stwórcy nieba i ziemi, a nam nakazano poddać się Jemu (Jakuba 4.7). Gdy już poddamy się Bogu, naszemu najwyższemu Autorytetowi, rozpoznawanie i podążanie za łańcuchem ludzkich autorytetów na tym świecie staje się łatwiejsze. Dawid szanował autorytet króla Saula jako tego, którego Bóg namaścił (1 Ks. Samuela 26.11). Daniel szanował autorytet króla Dariusza (Ks. Daniela 6.21). Rzymian 11.36 przypomina nam, że wszystko jest od Boga, przez Boga i dla Boga, więc On jest najwyższym autorytetem.
Sam Jezus uznawał autorytet Boga i był mu uległy. W Ew. Jana 4.34 Jezus powiedział, że Jego celem było "pełnić wolę tego, który mnie posłał, i dokonać jego dzieła", a w Ew. Jana 5.30: "staram się pełnić nie moją wolę, lecz wolę tego, który mnie posłał". Całe życie Jezusa polegało na poddaniu się Ojcu, czego kulminacją była Jego wielka modlitwa tuż przed śmiercią: "Ojcze mój, jeśli można, niech mnie ten kielich minie; wszakże nie jako Ja chcę, ale jako Ty" (Ew. Mateusza 26.39). Jeśli chcemy być uczniami Chrystusa, musimy poddać się Jego autorytetowi, tak jak On poddał się autorytetowi Ojca (Ew. Łukasza 6.46; 14.27).
To prowadzi nas do bardziej powszechnego pytania: komu mamy się podporządkować, kiedy i dlaczego? Odpowiedź na pytanie "dlaczego" jest łatwa - ponieważ Bóg tak nakazuje, a On jest najwyższym autorytetem. 1 Piotra 2.13-14 podaje ogólną koncepcję: "Bądźcie poddani wszelkiemu ludzkiemu porządkowi ze względu na Pana, czy to królowi jako najwyższemu władcy, czy to namiestnikom, jako przezeń wysyłanym dla karania złoczyńców, a udzielania pochwały tym, którzy dobrze czynią" (tłum. Biblia Warszawska). Ponieważ wszelka władza pochodzi od Boga, musimy podporządkować się każdemu, kto ma nad nami władzę. Czyniąc to, poddajemy się Bogu. Podobnie, buntowanie się przeciwko tym, którzy mają władzę, jest równoznaczne z buntowaniem się przeciwko Bogu. Jest to jeden z powodów, dla których chrześcijanie na przestrzeni wieków godzili się raczej na męczeństwo niż na zbrojne wystąpienie przeciwko państwu.
Żony mają być uległe wobec swoich mężów jako wyraz ich czci i uwielbienia dla Boga (1 Piotra 3.1-6). Podany przez Piotra przykład Sary i Abrahama wskazuje na czas, gdy Abraham kazał jej kłamać, aby chronić siebie (1 Ks. Mojżeszowa 20.13). Chociaż wyglądało na to, że narażała się na niebezpieczeństwo, poddała się, a Bóg działał, aby ją chronić. Piotr mówi, że tego rodzaju uległość zostanie wykorzystana przez Boga do pozyskania nieposłusznego i niewiernego męża.
Młodzi mężczyźni powinni podporządkowywać się starszym (1 Piotra 5.5), okazując szacunek dla ich wieku i mądrości. Jest to kontynuacja przykazania skierowanego do dzieci w 5 Ks. Mojżeszowej 5.16 - czcij ojca swego i matkę swoją. Rodzicom powierzono odpowiedzialność za wychowywanie i szkolenie swoich dzieci, a dzieci mają szanować swoich rodziców i być im posłuszne. Posłuszeństwo i szacunek dla starszych oraz uznanie, że wiedzą więcej niż my, tworzy strukturę dobrego społeczeństwa.
Chrześcijanie powinni podporządkowywać się sobie nawzajem z szacunku dla Chrystusa (Efezjan 5.21). Zapobiega to samolubnej dumie i dobrze współgra z nakazem uważania innych za wyższych od siebie (Filipian 2.3). Jeśli naszym celem na tej ziemi jest wypełnianie woli Boga, to poddanie się komuś innemu staje się aktem zaufania Bogu. Naturalnie troszczymy się o nasze najlepsze interesy, ale jeśli ufamy Bogu, że się o nas zatroszczy, możemy swobodnie troszczyć się o innych.
Nasza służba na rzecz naszych pracodawców również wpisuje się w ramy uległości. Efezjan 6.5-8 mówi, że powinniśmy być posłuszni naszym panom tak, jak bylibyśmy posłuszni Chrystusowi, i robić to z całego serca, tak jakbyśmy służyli Panu. Powodem w wersecie 8 jest to, że "każdy, czy niewolnik, czy wolny, otrzyma od Pana zapłatę za to, co dobrego uczyni." Wszystko sprowadza się do uznania Bożego autorytetu i kontroli nad naszym życiem.
Nawet gdy wyższa władza narusza Boży porządek, możemy podporządkować się jej w pobożny sposób. Kiedy apostołowie zostali aresztowani za głoszenie o Jezusie, nie stawiali oporu. Kiedy jednak kazano im przestać głosić Jezusa, odpowiedzieli: "Musimy być bardziej posłuszni Bogu niż ludziom!". (Dz. Apostolskie 5.29). Odwołali się do wyższego autorytetu i nadal otwarcie głosili Jezusa, mimo że prowadziło to do prześladowań. W niektórych przypadkach widzieli, jak Bóg przynosił cudowne wyzwolenie. W innych Bóg pozwolił na męczeństwo. We wszystkich przypadkach radowali się, ponieważ "zostali uznani za godnych znosić zniewagę dla imienia jego" (Dz. Apostolskie 5.41).
Biblia ma wiele innych rzeczy do powiedzenia na temat poddania, ale te krótkie przykłady oddają główną ideę. Bóg jest najwyższym autorytetem i ustanowił ziemskie władze. Kiedy utrzymujemy się w tych ramach, Bóg jest zadowolony, a my możemy zobaczyć, jak działa w naszym imieniu.
