Odpowiedź:
Uraza odnosi się do uczucia zgorzknienia i oburzenia z powodu niesprawiedliwości lub zniewagi. Ludzie mogą czuć się urażeni, gdy są zdradzeni, okradzeni czy okłamani. Uraza jest często reakcją na bycie znieważonym czy skonfrontowanym z własnymi błędami lub słabościami. Uraza może być skierowana na czyjeś działanie, stwierdzenie czy osobę- często na autorytet, taki jak rodzic, nauczyciel czy Bóg. Uraza jest najtańszą i najmniej uzasadnioną formą złości. To same emocje i brak siły.
Uraza może być wywołana przekonaniem o niesprawiedliwym potraktowaniu przez inną osobę. To może być niesprawiedliwość, taka jak brak zasłużonego awansu, lub może to być zniewaga. W każdym przypadku, uraza wynika z miłości do rzeczy tego świata i braku wiary w Boga i Jego plan. Uzasadnione jest rozpoznanie niesprawiedliwego traktowania i odpowiednie zareagowanie. Ale nie jest pomocne poddanie się uczuciu usprawiedliwionej złości. Biblia nie zajmuje się honorem ludzkiej pychy. Intensywna reakcja emocjonalna, reakcja na skądinąd nieszkodliwą zniewagę, może świadczyć o braku duchowej dojrzałości i miłości własnej (Ew. Mateusza 5.38-39). Jak Dawid uciekł z Jerozolimy, zmierzył się z przekleństwami i zniewagą Szymei (2 Ks. Samuela 16.5-8). Zamiast odpowiedzieć urazą wobec Szymei- i zamiast go zabijać, tak jak miał to prawo uczynić król (werset 9)- Dawid wybrał ścieżkę pokory. Jego słowa są niesamowite: "Jeśli on złorzeczy, dlatego że PAN kazał mu złorzeczyć Dawidowi, któż więc może mu z tego powodu czynić wyrzuty?" (werset 10; tłum. Edycja Świętego Pawła). Dawid unikał uczuć urazy postrzegając sytuację z perspektywy Pana.
Innym razem ludzie odczuwają urazę, gdy Bóg dopuszcza lub wykorzystuje przejaw niesprawiedliwości w trakcie służby. Jeśli służymy Bogu, powinniśmy być traktowani sprawiedliwie — a przynajmniej tak wynika z logiki. Ale mamy przykład Eliasza, który mierzył się z wieloma trudnościami, chociaż był wiernym sługą Pana (1 Ks. Królewska 19.10). Nie mówiąc już o Jobie. Jezus ostrzegał nas przed niesprawiedliwością w tym upadłym świecie: "Jeśli świat was nienawidzi, wiedzcie, że mnie wpierw niż was znienawidził" (Ew. Jana 15.18; tłum. Biblia Warszawska). Świadomość, że niesprawiedliwość jest faktem w życiu, sprawia, że urazy są gaszone w naszych sercach, podobnie jak skupianie wzroku na celu. Niesprawiedliwe traktowanie jest bolesne, ale nasze niebiańskie nagrody będą o wiele większą rekompensatą (Ew. Mateusza 5.11-12; 6.19-21).
Inną sytuacją, która może sprzyjać rozgoryczeniu, jest zniewaga z powodu osobistego grzechu. Oskarżenie o upadek, którego nie jesteśmy winni jest niesprawiedliwością. Bycie oskarżonym o grzech, którego się dopuściliśmy może przynieść przytłaczające uczucie wstydu jak również prowadzić do zaprzeczenia. Czasami jedynym sposobem w jaki Bóg może zwrócić naszą uwagę na grzech jest publiczne ujawnienie naszych win. Jak mówi powiedzenie, "On kocha nas zbyt mocno, aby pozostawić nas tam gdzie jesteśmy." Możemy nie lubić tego, jak Bóg przemawia do naszego życia, ale uraza nie pomoże. Zamiast tego, gdy nasze grzechy zostają ujawnione (4 Ks. Mojżeszowa 32.23), istotne jest przyznanie się do tego, że byliśmy w błędzie. Ludzka duma jest niczym w porównaniu z prawdziwym zaszczytem, jaki otrzymujemy, kiedy On nas uświęca (1 Tesaloniczan 5.23).
Uraza jest pasywnym uczuciem wyrażającym słabość, które nie powinno mieć miejsca w życiu chrześcijańskim. Jeśli doświadczamy niesprawiedliwości, powinniśmy rozwiązywać ją z modlitwą i pobożnym postępowaniem. Jeśli czujemy się znieważeni, powinniśmy koncentrować się na tym, kim jesteśmy w Chrystusie i nie przywiązywać zbyt dużej wagi do okrutnych słów akie wypowiadają inni ludzie. Jeśli mierzymy się z niesprawiedliwością w trakcie naszej pracy dla Boga, powinniśmy przyjąć to tak, jak się oczekuje. A jeśli Bóg pozwala, aby nas znieważano w imię uświęcenia, najlepszą, najmniej bolesną reakcją jest pokuta i pozwolenie Mu na działanie w nas.
