Odpowiedź:
Doskonałość to cecha wyróżniania się, bycia najlepszym w czymś. Istoty ludzkie mają wewnętrzne pragnienie doskonałości. W każdej grupie ludzi na świecie doskonałość jest ceniona i nagradzana. Niezależnie od tego, czy jest to plemię świętujące doskonałość w polowaniu, czy księgowy z Wall Street awansowany ze względu na swoją doskonałość w finansach, nasze uznanie dla doskonałości pochodzi od naszego Stwórcy. Bycie stworzonym na obraz Boga oznacza, że przekazał nam On niektóre ze swoich cech charakteru (Rdz 1:27). Pragniemy sprawiedliwości, ponieważ On jest sprawiedliwy (Psalm 9:16). Kochamy, ponieważ On jest miłością (1 Jana 4:16). Dążymy do doskonałości, ponieważ On jest doskonały we wszystkim, co czyni (Pwt 32:4).
Wiele rzeczy staje na drodze ludzkiej doskonałości, w tym apatia, niedbalstwo i lenistwo. Nasza grzeszna natura jest tą częścią nas, która jest niepodobna do Boga i w rzeczywistości jest w opozycji do Boga i Jego doskonałości. Wszyscy rodzimy się grzesznikami, a grzech objawia się na tysiące sposobów. Chodzimy na skróty, zaniedbujemy, zadowalamy się drugim najlepszym (lub trzecim lub czwartym), jeśli wysiłek włożony w osiągnięcie doskonałości jest większy niż jesteśmy gotowi dać. Bożym lekarstwem na naszą nieostrożność jest przypomnienie nam, że to On jest naszym ostatecznym sędzią. Musimy odpowiedzieć przed Nim za to, w jaki sposób spędzamy nasz czas, wykorzystujemy nasze zasoby i energię (Mt 12:36; 1 Kor 3:13-15). Dążenie do doskonałości powinno być częścią wszystkiego, co robimy: "Cokolwiek czynicie, z duszy czyńcie jako dla Pana, a nie dla ludzi, (24) wiedząc, że od Pana otrzymacie jako zapłatę dziedzictwo, gdyż Chrystusowi Panu służycie." (Kol 3:23-24).
Świadomi tego, że służymy samemu Chrystusowi, nie chcemy prezentować Mu niczego poza doskonałością. Niezależnie od tego, czy chodzi o zamiatanie ulic, czy rządzenie krajem, powinniśmy dążyć do doskonałości w etyce pracy, w charakterze i w rzemiośle. Nikt nie jest dobry we wszystkim, ale wszyscy jesteśmy w czymś dobrzy. Bóg oczekuje od nas rozwijania umiejętności i darów, które nam dał, abyśmy mogli lepiej służyć Jemu i innym. Paweł odniósł się do tematu doskonałości w Liście do Rzymian 12:6-8: "A mamy różne dary według udzielonej nam łaski; jeśli dar prorokowania, to niech będzie używany stosownie do wiary; (7) jeśli posługiwanie, to w usługiwaniu; jeśli kto naucza, to w nauczaniu; (8) jeśli kto napomina, to w napominaniu; jeśli kto obdarowuje, to w szczerości; kto jest przełożony, niech okaże gorliwość; kto okazuje miłosierdzie, niech to czyni z radością". Innymi słowy, znajdź swoje dary i używaj ich z doskonałością.
Józef jest przykładem młodego mężczyzny, który dawał z siebie wszystko we wszystkim, co mu powierzono. Nawet gdy Józef został niesprawiedliwie uwięziony, był w stanie zaimponować strażnikowi swoim doskonałym charakterem i etyką pracy (Rdz 39:1-2, 20-23). Ze względu na swoje zaangażowanie w doskonałość i Bożą rękę nad nim, Józef doszedł do władzy w narodzie, który kiedyś go zniewolił.
Bóg nie obiecuje błogosławieństwa i pomocy leniwym; ma raczej słowa, które pobudzają ich do działania (Przysłów 6:6-11; 10:4). Ale Bóg jest zadowolony z pracowitych (Przysłów 10:3-4; 13:4). Ponieważ Bóg daje nam to, co najlepsze pod każdym względem, jesteśmy winni naszemu Stwórcy dążenie do doskonałości we wszystkim, co dał nam do zrobienia (Kaznodziei 9:10).
