Odpowiedź:
Odporność to umiejętność przystosowania się do stresujących zmian w życiu i "odbijania się" od trudności. Odporność to reakcja na tragedię, kryzys lub inne zmiany w życiu, która pozwala nam iść naprzód pomimo straty. Okazywanie odporności nie oznacza, że dana osoba nie odczuwa zmian w życiu lub nie przejmuje się nimi. Odporność to zdolność ludzkiego serca do ogromnego cierpienia i wyrastania z niego. Widzimy przykłady odporności narodowej, jaką wykazały się Stany Zjednoczone po wydarzeniach z 11 września 2001 roku. Codziennie obserwujemy osobistą odporność u ludzi, którzy cierpią z powodu niepełnosprawności, śmierci bliskich i innych strat. Kiedy ludzie odmawiają poddania się sobie i światu, nawet po nieszczęściu, są odporni.
Odporność jest biblijną normą dla chrześcijan. Biblia zawiera wiele napomnień, by nie ustawać w wysiłkach (List do Filipian 3:13-15), pokonywać trudności i pokusy (List do Rzymian 12:21) oraz wytrwać w obliczu prób (List Jakuba 1:12). Daje nam również liczne przykłady ludzi, którzy bardzo cierpieli, ale nadal podążali za Bożym planem dotyczącym ich życia. Księga Przysłów 24:16 może być postrzegana jako werset przewodni dla odporności:
"Choćby sprawiedliwy siedem razy upadł, znów się podniesie,
lecz bezbożni się potykają, gdy ich spotyka nieszczęście".
Paweł wykazał się wielką odpornością po swoim zmieniającym życie spotkaniu z Jezusem (Dzieje Apostolskie 9). Kiedy zmienił się z religijnego faryzeusza w radykalnego chrześcijanina, wielu nie było zadowolonych z jego przesłania. Był bity, kamienowany, krytykowany, więziony i wielokrotnie prawie zabity (2 Koryntian 11:24-27). Jeden incydent szczególnie pokazuje wyjątkową odporność Pawła. W Lystrze w Azji Mniejszej został ukamienowany, wyciągnięty z miasta i pozostawiony na śmierć, ale kiedy jego wrogowie odeszli, Paweł po prostu wstał i wrócił do miasta (Dz 14:19-20). Jego działalność misyjna trwała nieprzerwanie. Boża odporność pozwala nam nie zniechęcać się w naszej misji, niezależnie od opozycji.
W Starym Testamencie Hiob wykazał się wielką odpornością, a Bóg go za to uhonorował. Po utracie wszystkiego, Hiob był w wielkiej agonii duszy i ciała, ale odmówił przeklinania Pana lub poddania się: "W tym wszystkim Hiob nie zgrzeszył, oskarżając Boga o zło" (Hi 1:22). Później, gdy cierpienie się nasiliło, żona Hioba poradziła mu, by "przeklął Boga i umarł!" (Job 2:9). (Job 2:9), ale Hiob nawet nie pomyślał o czymś takim. Pomimo cierpienia, Hiob wiedział, że Bóg ma nad nim kontrolę, a wiedza ta pomogła mu zachować odporność, zamiast poddawać się porażce. Jego wiara zaowocowała odpornością.
Wierzący w Jezusa Chrystusa jest podtrzymywany przez Bożą moc i dlatego jest naturalnie odporny. "Zewsząd uciskani, lecz nie zdruzgotani; zakłopotani, lecz nie zrozpaczeni; prześladowani, lecz nie opuszczeni; powaleni, lecz nie zniszczeni" (2 Koryntian 4:8-9). Chrześcijanie wciąż odbijają się od dna. Kluczem do odporności jest wiara w Pana:
"Pan utwierdza kroki
tego, kto się w Nim rozkoszuje;
Choćby się potknął, nie upadnie,
bo Pan podtrzymuje go swoją ręką" (Psalm 37:23-24).
Jednym z wrogów odporności jest błędne założenie, że wiemy, jak wszystko się skończy. Kiedy sytuacja wydaje się wymykać spod kontroli lub nie wydaje się zmierzać we właściwym kierunku, mamy tendencję do pisania "Koniec" nad historią. Myślimy, że znamy ostateczny rezultat, więc zamiast wykazać się odpornością, poddajemy się lub bierzemy sprawy w swoje ręce. Księga Przysłów 3:5-6 jest dobrym fragmentem, do którego możemy przylgnąć, gdy widzimy przed sobą tylko katastrofę:
"Zaufaj Panu z całego serca,
i nie polegaj na własnym rozumie.
Uznaj go na wszystkich swoich drogach,
a on pokieruje twoimi ścieżkami".
Wybór zaufania Panu zamiast polegania na tym, co rozumiemy, jest najlepszym sposobem na zachowanie odporności.
